Σε κερδοφόρα επιχείρηση έχει μετατρέψει τις απαγωγές Ευρωπαίων πολιτών η Αλ Κάιντα

Σε παγκόσμια επιχείρηση έχει μετατραπεί για την Αλ Κάιντα η πρακτική της απαγωγής Ευρωπαίων πολιτών για λύτρα, με...

Σε παγκόσμια επιχείρηση έχει μετατραπεί για την Αλ Κάιντα η πρακτική της απαγωγής Ευρωπαίων πολιτών για λύτρα, με...
πολλές ευρωπαϊκές κυβερνήσεις να καταβάλουν υπέρογκα ποσά για την απελευθέρωση των άτυχων κρατουμένων των τζιχαντιστών. Αν και οι κυβερνήσεις αρνούνται ότι πληρώνουν τους τρομοκράτες της Αλ Κάιντα, σύμφωνα με έρευνα των The New York Times, η ισλαμιστική οργάνωση και οι συνεργάτες της έχουν αποκομίσει τουλάχιστον 125 εκατ. δολάρια από τα λύτρα απαγωγών από το 2008. Οι πληρωμές πραγματοποιήθηκαν σχεδόν αποκλειστικά από ευρωπαϊκά κράτη που αποστέλλουν μέσω διαμεσολαβητών τα χρήματα, συχνά «βαφτίζοντάς» τα «βοηθήματα ανάπτυξης» προς συγκεκριμένες χώρες.

Σελίδες επί σελίδων από έγγραφα της Αλ Κάιντα, που εντοπίστηκαν στο βόρειο Μαλί πέρυσι, περιγράφουν τον τρόπο με τον οποίο λειτουργεί η επιχείρηση των απαγωγών, η οποία είναι τόσο προσοδοφόρα, ώστε οι αξιωματούχοι της αντιτρομοκρατικής να υποστηρίζουν ότι μπορεί να χρηματοδοτήσει τη στρατολόγηση μελών, την εκπαίδευσή τους και τον εξοπλισμό τους. Η Ευρώπη, για να ειπωθεί πιο ωμά, έχει μετατραπεί άθελά της σε πηγή ενίσχυσης της Αλ Κάιντα.

Τα υπουργεία Εξωτερικών της Αυστρίας, της Γαλλίας, της Γερμανίας, της Ιταλίας και της Ελβετίας έχουν αρνηθεί μέσω ηλεκτρονικής αλληλογραφίας ή τηλεφωνικών συνεντεύξεων ότι καταβάλλουν χρήματα στους τρομοκράτες.

Η επιχείρηση της Αλ Κάιντα, ωστόσο, αναπτύσσεται ραγδαία. Αν και το 2003 οι απαγωγείς ζητούσαν περίπου 200.000 δολάρια ανά όμηρο, πλέον απαιτούν έως και δέκα εκατ. δολάρια, ποσό το οποίο σύμφωνα με τον δεύτερο στην ηγεσία της Αλ Κάιντα καλύπτει τα μισά έξοδα λειτουργίας της οργάνωσης. Τα κύρια παρακλάδια της οργάνωσης στο ισλαμικό Μαγκρέμπ, στην Αραβική Χερσόνησο και στη Σομαλία επιδιώκουν την εφαρμογή κοινού πρωτοκόλλου στις απαγωγές και συνεργάζονται.

Η εξέλιξη του σχεδίου
Το επιχειρηματικό τους σχέδιο αποτελείται από μια διαδικασία βημάτων διαπραγμάτευσης, που ξεκινούν πάντοτε από μια μακρά περίοδο σιγής, με στόχο να δημιουργηθεί πανικός στη χώρα καταγωγής του ομήρου. Στη συνέχεια, στέλνονται βίντεο με τους αιχμαλώτους να παρακαλούν την κυβέρνησή τους να διαπραγματευτεί.

Αν και οι απαγωγείς απειλούν πως θα εκτελέσουν τα θύματά τους, στην πραγματικότητα μόνο ένα μικρό ποσοστό έχει χάσει τη ζωή του τα τελευταία πέντε χρόνια, αφού μόνο ελάχιστες χώρες, όπως οι ΗΠΑ και η Βρετανία, αρνούνται μέχρι τέλους να πληρώσουν, με αποτέλεσμα οι πολίτες τους σπάνια να παραμένουν ζωντανοί. Υπό την πίεση των οικογενειών των κρατουμένων οι υπόλοιπες ευρωπαϊκές κυβερνήσεις πάντα πληρώνουν.