Αδιαφορία σε σημείο θανάτου: Το σπαρακτικό γράμμα της 56χρονης που αγνόησαν οι αρμόδιοι...

Όσο περνάνε οι ώρες όλα και πιο πολλά στοιχεία αποκαλύπτονται για το πόσο ανεύθυνοι είναι οι αρμόδιοι της ΔΕΗ... Διαβάζοντας τ...

Όσο περνάνε οι ώρες όλα και πιο πολλά στοιχεία αποκαλύπτονται για το πόσο ανεύθυνοι είναι οι αρμόδιοι της ΔΕΗ... Διαβάζοντας την επιστολή αυτή δημιουργούνται συναισθήματα αγανάκτησης και οργής γι' αυτό το τραγικό τέλος.
Πριν από 4 μήνες η παραπληγική γυναίκα είχε στείλει μέσω της εφημερίδας «Χανιώτικα Νέα» μια επιστολή προς τους αρμοδίους που εξηγούσε την κατάσταση στην οποία βρισκόταν λόγο της διακοπής επιδόματος του ΟΓΑ που αυτό είχε ως αποτέλεσμα να μην έχει χρήματα και αυτομάτως την έκανε να μην είναι συνεπής στις υποχρεώσεις της.

Και τελικά ποιο ήταν το αποτέλεσμα;
Αδιαφορία σε σημείο θανάτου.
Διαβάστε το γράμμα της αδικοχαμένης γυναίκας:

«Το όνομα μου είναι Ευτυχία Ποποδάκη. Είμαι άτομο με τετραπληγία 20 χρόνια και είμαι στο κρεβάτι και έχω μηχανική υποστήριξη από τον Ιανουάριο του 2003 . Τον υπολογιστή τον χειρίζομαι με μια κάμερα υπερύθρων.
Έχω μια αρρώστια που λέγεται Αμυοτροφική Πλευρική Σκλήρυνση (ALS). Γεννήθηκα στις 30 Οκτωβρίου 1958. Όλη μου τη ζωή ασχολούμουν με τη γεωργία, εκτός από ενάμιση χρόνο που άνοιξα ένα ανθοπωλείο για να πουλάω τα φυτά που καλλιεργούσα μόνη μου για να μην τα παίρνουν οι έμποροι για ένα κομμάτι ψωμί. Είχα βλέπετε 3 αγόρια να μεγαλώσω. Βρήκα ένα μαγαζάκι 15 τ.μ. και έναν λογιστή. Δεν μου είπε ότι ήταν απαραίτητο να γραφτώ στο Ταμείο Εμπόρων. Άνοιξα το ανθοπωλείο, νόμιζα ότι ήμουν εντάξει με τις υποχρεώσεις μου με το κράτος. Δεν με ενόχλησε κανείς. Τον Νοέμβριο του 1993 άρχισα να χάνω την ισορροπία μου και να πέφτω κάτω αδικαιολόγητα. Τον Δεκέμβριο του 1993 νοσηλεύτηκα στο Αιγηνίτειο νοσοκομείο. Τότε μου έφτιαξαν τα χαρτιά οι γιατροί «να τα καταθέσουν στο Ταμείο σου» μου είπαν».
Η γυναίκα, μην γνωρίζοντας τον τρόπο αδειοδότησης ενός καταστήματος και τον τρόπο με τον οποίο κλείνει, ανέθεσε την εργασία στον λογιστή της που όμως πέθανε μετά από λίγο αφήνοντας, όπως φάνηκε, πολλά θέματα ανοικτά.
Η άτυχη γυναίκα συνεχίζει: «όταν γύρισα στα Χανιά (με πατερίτσες) άρχισα να μαζεύω τα υπόλοιπα χαρτιά. Η υγεία μου πήγαινε όλο και χειρότερα. Κατέθεσε τα χαρτιά ο πατέρας μου στον Ο.Γ.Α. και με κάλεσαν να περάσω από επιτροπή τον Απρίλιο του 1994 (τότε ήμουν σε αναπηρική καρέκλα). Η απόφαση, όπως αναμενόταν, 100% αναπηρία – τετραπληγία. Η σύνταξη βγήκε 2 ή 2,5 χρόνια αργότερα. Το παιδί μου τον κάλεσαν φαντάρο, νομίζω πήγε στην Εφορία, έκλεισε την ταμειακή μηχανή και την πούλησε.
Το ανθοπωλείο έκλεισε 31 Δεκεμβρίου 1996 και έφυγε φαντάρος ο γιος μου. Τον Ιούλιο 2007 ήρθε ένα χαρτί από το Ταμείο Εμπόρων και μου έλεγε ότι τους χρωστούσα 45.000 €. Έκατσα και έγραψα μία επιστολή, δεν μπορούσα να επικοινωνήσω με άλλον τρόπο (από τον Δεκέμβριο του 2002 έχω τραχειοσωλήνα) και έλεγα περίπου αυτά που σας γράφω τώρα. Φαίνεται δεν την άνοιξαν και τον άλλο μήνα έρχεται άλλη επιστολή. Δεν μου έδιναν απαντήσεις στα ερωτήματα που είχα κάνει. Ήταν αντίγραφο της πρώτης.
Ξανατυπώνω τη δικιά μου επιστολή και την ξαναστέλνω, πάλι δεν είχα απάντηση. Αυτό συνεχίστηκε για αρκετό καιρό. Για 2 – 3 χρόνια μου έστελναν το ίδιο χαρτί και το γύριζα πίσω χωρίς να το ανοίξω. Την Παρασκευή 31 Μαΐου 2013 μου ήρθε ένα χαρτί από τον Ο.Γ.Α. και λέει ότι μου κόβουν τη σύνταξη και την ιατροφαρμακευτική περίθαλψη γιατί έχω μαγαζί που δουλεύει και δεν μου δίνουν ούτε τις δαπάνες του 2012 και 2013 που έχω καταθέσει περίπου 20.000 ευρώ! Έχω ανάγκη από γυναίκα που να με φροντίζει.
Πώς θα ζήσω; Το ξέρω ότι η ζωή μας εμάς των 1.540 ασθενών με ALS είναι πολυδάπανη για το κράτος.
Αλλά ας κάνατε νόμιμη την ευθανασία “θα την έκανα τώρα” να ξεκουραστώ από τους δημοσίους βασανιστές του ελληνικού λάου και όχι μόνο».