Μετεκλογικόν

Αυτό το πρώτο μετεκλογικό άρθρο άργησε να βρει το δρόμο του προς τη δημοσίευση. Αρχικά δεν ήθελα να σχολιάσω τα αποτελέσματα πριν ολοκληρ...

Αυτό το πρώτο μετεκλογικό άρθρο άργησε να βρει το δρόμο του προς τη δημοσίευση. Αρχικά δεν ήθελα να σχολιάσω τα αποτελέσματα πριν ολοκληρωθεί ο δεύτερος γύρος, στη συνέχεια η αναμονή της τελικής σταυροδοσίας -που ακόμα ωστόσο δεν έχει ανακοινωθεί. Κυρίως όμως δεν ήθελα να είναι απλώς ένα ευχαριστήριο μετεκλογικό άρθρο του τύπου “σας ευχαριστώ και καληνύχτα σας”.
Γιατί φυσικά εγώ τουλάχιστον δε σκοπεύω να πω “καληνύχτα”. Το αντίθετο. Τους τελευταίους μήνες με το συνδυασμό του Άρη Σπηλιωτόπουλου δώσαμε μια μεγάλη και δύσκολη μάχη. Μάχη κόντρα στην εικονική πραγματικότητα που κάποιοι ήθελαν να μας σερβίρουν. Μάχη απέναντι στη λογική της εξίσωσης αυτοδιοικητικών εκλογών και εθνικών κομματικών συσχετισμών. Μάχη απέναντι σε προσωπικές βεντέτες και εγωισμούς. Σε αυτή τη μάχη μείναμε μόνοι. Και χάσαμε. Δε χρειάζονται πολλές αναλύσεις, αυτό που τώρα έχει σημασία είναι να καταφέρουμε να δουλέψουμε όλοι μαζί για την Αθήνα μας, για να μη χαθεί μια πενταετία. Οι προτάσεις που καταθέσαμε το προηγούμενο διάστημα αποτελούν ένα κεκτημένο για την πόλη. Μια ελπίδα ότι κάτι μπορεί να γίνει αν αποφασίσει η πλειοψηφία να αξιοποιήσει κάτι από αυτές.
Σε αυτό το δύσκολο αγώνα τη μεγαλύτερη δύναμη -και αυτό δεν είναι σχήμα λόγου, είναι η πραγματικότητα- την πήρα από την επικοινωνία μου στο δρόμο με τους πολίτες, αλλά και στα κοινωνικά δίκτυα και στα blogs. Ειδικά στα δύο τελευταία, πέρα από (κάποια) κακόβουλα σχόλια, υπήρξατε πολλοί που διαβάζατε και σχολιάζατε δημιουργικά. Θέλω να σας ευχαριστήσω θερμά για αυτή σας τη συμμετοχή, έξω από τις εύκολες γενικεύσεις και τους αφορισμούς που κυριάρχησαν στην προεκλογική περίοδο.

Θέλω επίσης να πω ένα πολύ μεγάλο ευχαριστώ σε όσους με τίμησαν με την ψήφο τους, αλλά και σε όσους συμμετείχαν τελικά στην εκλογική διαδικασία, όποια επιλογή και αν έκαναν. Η δημοκρατία μας μπορούμε να ελπίζουμε ότι θα βελτιωθεί μόνο μέσα από τη συμμετοχή.
Η προσπάθεια δε σταματά εδώ. Μπορεί να χάθηκε μια μάχη, αλλά ο “πόλεμος” έχει ακόμα δρόμο. Από το blog μου, από τα κοινωνικά δίκτυα, αλλά και στις γειτονιές της Αθήνας να είστε σίγουροι ότι θα συνεχίσω να αγωνίζομαι για την πόλη που ζω και αγαπώ. Γιατί η Αθήνα πραγματικά μπορεί, αρκεί όλοι μαζί να προσπαθήσουμε για να τη φέρουμε ψηλότερα.

Γρηγόρης Λέων
Ιατροδικαστής- Διδάκτωρ Πανεπιστημίου Αθηνών
Υπ. Δημοτικός Σύμβουλος Αθηναίων
 https://grigorisleon.wordpress.com/2014/05/30/%CE%BC%CE%B5%CF%84%CE%B5%CE%BA%CE%BB%CE%BF%CE%B3%CE%B9%CE%BA%CF%8C%CE%BD/#more-275