Από τον Νάσο Τσαγκανέλη. Ούτε λίγο, ούτε πολύ μας καλεί να κλάψουμε που όλοι τον άφησαν μόνο του… Ο αμετανόητος κύριος που εξαπάτησ...
Ούτε λίγο, ούτε πολύ μας καλεί να κλάψουμε που όλοι τον άφησαν μόνο του…
Ο αμετανόητος κύριος που εξαπάτησε ΚΑΙ ΠΗΡΕ την ανυποψίαστη ελληνική ψήφο μέσω της «κίρκης χρήμα υπάρχει», εξόργισε (τότε) τους δαίμονες της χρεοκοπίας που εισέβαλλαν στη χώρα…
Ο ανιστόρητος αχθοφόρος ιστορικού πολιτικού ονόματος παρέδωσε –από την πίσω πόρτα- τα σωθικά της ελληνικής κοινωνίας στα αιμοβόρα δόντια του ΔΝΤ…
Ο μοιραίος αρχηγίσκος που δημόσια ομολόγησε στους δανειστές ότι η χώρα του ΕΙΝΑΙ διεφθαρμένη οπλίζοντας τα σαγόνια του Σόιμπλε να επιβάλλει ένα χωρίς παγκόσμιο προηγούμενο ΣΧΕΔΙΟ ΕΞΟΝΤΩΣΗΣ των «διεφθαρμένων» Ελλήνων…
Αυτός, ο κύριος –ολοφάνερο ότι χρειάζεται άμεση ιατρική βοήθεια- που κατέστρεψε σε χρόνο ρεκόρ την πατρίδα του αντί να κρύβεται ή να σιωπά, προκαλεί. Συνεχώς!..
Προκαλεί, όταν τα διεθνή ΜΜΕ -χαλασμένων καιρών- του δίνουν βήμα να μας ζητάει και τα ρέστα…
Εξοργίζει, όταν τον ΚΑΛΟΠΛΗΡΩΝΟΥΝ ξεπεσμένα ξένα πανεπιστήμια –που κάνουν εμπόριο- για να διδάσκει πως χρεοκόπησε την πατρίδα του!!!
Μας δαιμονίζει, γιατί ακόμη δεν έχει ψελλίσει μία συγνώμη για το κοινωνικό αιματοκύλισμα που προκάλεσε.
Έριξε χθες, πάλι κάτω τα τσιμέντα στη γερμανική εφημερίδα «Frankfurter Allgemeine Zeitung».
Τώρα το παίζει παιδί του λαού. Ούτε λίγο-ούτε πολύ μας καλεί να κλάψουμε γιατί όλοι τον άφησαν σαν την καλαμιά στον κάμπο…
Δεν δείχνει να νοιάζεται αν φαντάζει αρχιηλίθιος ή αρχιπονηρός…
Για ακούστε τον.
«Η κατάσταση ήταν εξαιρετικά δύσκολη», λέει σήμερα ο Γ. Παπανδρέου σε συνομιλία του με τον γερμανό δημοσιογράφο. «Όλα τα κόμματα της αντιπολίτευσης χαρακτήριζαν καταστροφικό το μνημόνιο και με αποκαλούσαν προδότη. Επιπλέον επικρατούσε μεγάλος φόβος ανάμεσα στους ολιγάρχες της χώρας, επειδή το τραπεζικό σύστημα λόγω της ανακεφαλαιοποίησης ετέθη υπό αυστηρό έλεγχο. Τους είχα όλους εναντίον μου. Ακόμη και στο κόμμα μου, που έπρεπε να σηκώσει όλο το βάρος, βρισκόμουν σε δύσκολη θέση».
Ο γερμανός αρθρογράφος περιγράφει τους τότε αντιπάλους του Γ. Παπανδρέου στο εσωτερικό, όπως τα συνδικάτα, τα άλλα κόμματα, τους υπαλλήλους, ακόμη και βουλευτές από το δικό του κόμμα. Όμως ο μεγαλύτερος εχθρός του ήταν οι αγορές, τις οποίες και δεν πολυκαταλάβαινε. Τα σπρεντς, τα κρατικά ομόλογα και οι οίκοι αξιολόγησης δεν ήταν ο τομέας του. Γι” αυτόν η οικονομία ήταν ένας τρόπος χρηματοδότησης της εξωτερικής πολιτικής.
Αλλά τον Οκτώβριο του 2011 ο Γ. Παπανδρέου ήταν μόνος στη μια πλευρά του ρινγκ και στην άλλη ήταν οι αγορές, στις οποίες θα έπρεπε να αντιπαραταχθεί, αλλά τα χέρια του ήταν δεμένα. Και υπό το κράτος των σκηνών έντασης από την παρέλαση της Θεσσαλονίκης πήρε μια δύσκολη απόφαση. «Κατάλαβα», λέει ο Γ. Παπανδρέου στον γερμανό αρθρογράφο, «ότι η κατάσταση δεν θα μπορούσε να συνεχιστεί έτσι. Είχα δύο δυνατότητες, είτε να σχηματίσω κυβέρνηση συνασπισμού είτε να κάνω δημοψήφισμα».
Ο αρθρογράφος θυμίζει ότι ο Αντώνης Σαμαράς, ως αρχηγός της αντιπολίτευσης τότε, δεν ήθελε να μοιραστεί την ευθύνη και ζητούσε προσφυγή στις κάλπες για να κυβερνήσει μόνος του.
Στις 31 Οκτωβρίου του 2011, στις 8 το βράδυ ο Γ. Παπανδρέου εξαγγέλλει στην κοινοβουλευτική ομάδα του ΠΑΣΟΚ την πρόταση για διενέργεια δημοψηφίσματος για το δεύτερο πακέτο βοήθεια, βάζοντας μια ωρολογιακή βόμβα στα θεμέλια της ευρωζώνης, συνεχίζει στο ίδιο άρθρο η γερμανική εφημερίδα. Ακολούθησε τεράστια αναταραχή στις διεθνείς αγορές και η οργή της Μέρκελ και του Σαρκοζί.
« Ήσασταν σίγουρος, κύριε Παπανδρέου, ότι θα μπορούσατε να κερδίσετε το δημοψήφισμα», ρωτά τον πρώην πρωθυπουργό ο Μίχαελ Μάρτενς. «Ήμουν βέβαιος ότι δεν θα μπορούσα να περάσω τις μεταρρυθμίσεις χωρίς να πάρω το ρίσκο και να ρωτήσω τους Έλληνες. Δεν είναι κουτοί, θα ζύγιζαν τα συμφέροντά τους.
Εξάλλου οι εκλογές του 2012 έδειξαν ότι ήθελαν να παραμείνουν στην ευρωζώνη». Αλλά εκείνη την εποχή τίποτα δεν ήταν σίγουρο, συνεχίζει η εφημερίδα, η κρίση ήταν τόσο πολύπλοκη, που κανένας σοβαρός πολιτικός ή οικονομολόγος δεν μπορούσε να προβλέψει με βεβαιότητα ποια απόφαση θα είχε ποιες συνέπειες.
Ακολούθησαν οι γνωστές εξελίξεις στις Κάννες και την ώρα που Μέρκελ και Ολάντ έδιναν συνεντεύξεις τύπου, στην Αθήνα προετοιμαζόταν παρασκηνιακά η πτώση του Παπανδρέου με κύριο πρωταγωνιστή τον Ευάγγελο Βενιζέλο, που λέγεται, όπως επισημαίνει ο αρθρογράφος, ότι είχε την κάλυψη του προέδρου της Ευρωπαϊκής Επιτροπής Μπαρόζο.
Και ο γερμανός δημοσιογράφος καταλήγει: Ο Γ. Παπανδρέου τράβηξε τη λάθος κλωστή. Στην άλλη άκρη της δεν ήταν το κέρδος, αλλά το τέλος της καριέρας του. Ή μήπως ήταν η λάθος κλωστή για τον Παπανδρέου, αλλά η σωστή για την Ευρώπη, επειδή μια πλειοψηφία των Ελλήνων αντιλήφθηκε εκείνες τις μέρες την κρισιμότητα της κατάστασης; Υπάρχουν ακόμη πολλά νήματα, που κανείς δεν ξέρει τι έχουν στην άκρη τους.
Ο μοιραίος αρχηγίσκος που δημόσια ομολόγησε στους δανειστές ότι η χώρα του ΕΙΝΑΙ διεφθαρμένη οπλίζοντας τα σαγόνια του Σόιμπλε να επιβάλλει ένα χωρίς παγκόσμιο προηγούμενο ΣΧΕΔΙΟ ΕΞΟΝΤΩΣΗΣ των «διεφθαρμένων» Ελλήνων…
Αυτός, ο κύριος –ολοφάνερο ότι χρειάζεται άμεση ιατρική βοήθεια- που κατέστρεψε σε χρόνο ρεκόρ την πατρίδα του αντί να κρύβεται ή να σιωπά, προκαλεί. Συνεχώς!..
Προκαλεί, όταν τα διεθνή ΜΜΕ -χαλασμένων καιρών- του δίνουν βήμα να μας ζητάει και τα ρέστα…
Εξοργίζει, όταν τον ΚΑΛΟΠΛΗΡΩΝΟΥΝ ξεπεσμένα ξένα πανεπιστήμια –που κάνουν εμπόριο- για να διδάσκει πως χρεοκόπησε την πατρίδα του!!!
Μας δαιμονίζει, γιατί ακόμη δεν έχει ψελλίσει μία συγνώμη για το κοινωνικό αιματοκύλισμα που προκάλεσε.
Έριξε χθες, πάλι κάτω τα τσιμέντα στη γερμανική εφημερίδα «Frankfurter Allgemeine Zeitung».
Τώρα το παίζει παιδί του λαού. Ούτε λίγο-ούτε πολύ μας καλεί να κλάψουμε γιατί όλοι τον άφησαν σαν την καλαμιά στον κάμπο…
Δεν δείχνει να νοιάζεται αν φαντάζει αρχιηλίθιος ή αρχιπονηρός…
Για ακούστε τον.
«Η κατάσταση ήταν εξαιρετικά δύσκολη», λέει σήμερα ο Γ. Παπανδρέου σε συνομιλία του με τον γερμανό δημοσιογράφο. «Όλα τα κόμματα της αντιπολίτευσης χαρακτήριζαν καταστροφικό το μνημόνιο και με αποκαλούσαν προδότη. Επιπλέον επικρατούσε μεγάλος φόβος ανάμεσα στους ολιγάρχες της χώρας, επειδή το τραπεζικό σύστημα λόγω της ανακεφαλαιοποίησης ετέθη υπό αυστηρό έλεγχο. Τους είχα όλους εναντίον μου. Ακόμη και στο κόμμα μου, που έπρεπε να σηκώσει όλο το βάρος, βρισκόμουν σε δύσκολη θέση».
Ο γερμανός αρθρογράφος περιγράφει τους τότε αντιπάλους του Γ. Παπανδρέου στο εσωτερικό, όπως τα συνδικάτα, τα άλλα κόμματα, τους υπαλλήλους, ακόμη και βουλευτές από το δικό του κόμμα. Όμως ο μεγαλύτερος εχθρός του ήταν οι αγορές, τις οποίες και δεν πολυκαταλάβαινε. Τα σπρεντς, τα κρατικά ομόλογα και οι οίκοι αξιολόγησης δεν ήταν ο τομέας του. Γι” αυτόν η οικονομία ήταν ένας τρόπος χρηματοδότησης της εξωτερικής πολιτικής.
Αλλά τον Οκτώβριο του 2011 ο Γ. Παπανδρέου ήταν μόνος στη μια πλευρά του ρινγκ και στην άλλη ήταν οι αγορές, στις οποίες θα έπρεπε να αντιπαραταχθεί, αλλά τα χέρια του ήταν δεμένα. Και υπό το κράτος των σκηνών έντασης από την παρέλαση της Θεσσαλονίκης πήρε μια δύσκολη απόφαση. «Κατάλαβα», λέει ο Γ. Παπανδρέου στον γερμανό αρθρογράφο, «ότι η κατάσταση δεν θα μπορούσε να συνεχιστεί έτσι. Είχα δύο δυνατότητες, είτε να σχηματίσω κυβέρνηση συνασπισμού είτε να κάνω δημοψήφισμα».
Ο αρθρογράφος θυμίζει ότι ο Αντώνης Σαμαράς, ως αρχηγός της αντιπολίτευσης τότε, δεν ήθελε να μοιραστεί την ευθύνη και ζητούσε προσφυγή στις κάλπες για να κυβερνήσει μόνος του.
Στις 31 Οκτωβρίου του 2011, στις 8 το βράδυ ο Γ. Παπανδρέου εξαγγέλλει στην κοινοβουλευτική ομάδα του ΠΑΣΟΚ την πρόταση για διενέργεια δημοψηφίσματος για το δεύτερο πακέτο βοήθεια, βάζοντας μια ωρολογιακή βόμβα στα θεμέλια της ευρωζώνης, συνεχίζει στο ίδιο άρθρο η γερμανική εφημερίδα. Ακολούθησε τεράστια αναταραχή στις διεθνείς αγορές και η οργή της Μέρκελ και του Σαρκοζί.
« Ήσασταν σίγουρος, κύριε Παπανδρέου, ότι θα μπορούσατε να κερδίσετε το δημοψήφισμα», ρωτά τον πρώην πρωθυπουργό ο Μίχαελ Μάρτενς. «Ήμουν βέβαιος ότι δεν θα μπορούσα να περάσω τις μεταρρυθμίσεις χωρίς να πάρω το ρίσκο και να ρωτήσω τους Έλληνες. Δεν είναι κουτοί, θα ζύγιζαν τα συμφέροντά τους.
Εξάλλου οι εκλογές του 2012 έδειξαν ότι ήθελαν να παραμείνουν στην ευρωζώνη». Αλλά εκείνη την εποχή τίποτα δεν ήταν σίγουρο, συνεχίζει η εφημερίδα, η κρίση ήταν τόσο πολύπλοκη, που κανένας σοβαρός πολιτικός ή οικονομολόγος δεν μπορούσε να προβλέψει με βεβαιότητα ποια απόφαση θα είχε ποιες συνέπειες.
Ακολούθησαν οι γνωστές εξελίξεις στις Κάννες και την ώρα που Μέρκελ και Ολάντ έδιναν συνεντεύξεις τύπου, στην Αθήνα προετοιμαζόταν παρασκηνιακά η πτώση του Παπανδρέου με κύριο πρωταγωνιστή τον Ευάγγελο Βενιζέλο, που λέγεται, όπως επισημαίνει ο αρθρογράφος, ότι είχε την κάλυψη του προέδρου της Ευρωπαϊκής Επιτροπής Μπαρόζο.
Και ο γερμανός δημοσιογράφος καταλήγει: Ο Γ. Παπανδρέου τράβηξε τη λάθος κλωστή. Στην άλλη άκρη της δεν ήταν το κέρδος, αλλά το τέλος της καριέρας του. Ή μήπως ήταν η λάθος κλωστή για τον Παπανδρέου, αλλά η σωστή για την Ευρώπη, επειδή μια πλειοψηφία των Ελλήνων αντιλήφθηκε εκείνες τις μέρες την κρισιμότητα της κατάστασης; Υπάρχουν ακόμη πολλά νήματα, που κανείς δεν ξέρει τι έχουν στην άκρη τους.
Δεν υπάρχουν σχόλια
ΠΡΟΣΟΧΗ! Την ευθύνη για το περιεχόμενο των σχολίων φέρει αποκλειστικά ο συγγραφέας τους και όχι το site. Η ανάρτηση των σχολίων μπορεί να έχει μια μικρή χρονική καθυστέρηση