Ηττηθήκαμε κατά κράτος από την Κυβέρνηση και …έπονται και χειρότερα;

Aπό τον Ιωάννη Δέμο. Γιόρταζαν στο καφενείο της Βουλής, μετά το πέρας της ψηφοφορίας του πολυνομοσχεδίου,  βουλευτές όλων των κομμάτων...

Aπό τον Ιωάννη Δέμο.

Γιόρταζαν στο καφενείο της Βουλής, μετά το πέρας της ψηφοφορίας του πολυνομοσχεδίου,  βουλευτές όλων των κομμάτων. Περιχαρείς αφού η διαφαινόμενη υπερψήφισή του απομάκρυνε την πιθανότητα εκλογών και άρα  διασφάλιζε την παραμονή τους στην χρυσή βουλευτική καρέκλα. Αστειευόμενοι οι μεν, πείραζαν τους δε και τα γέλια τους αντηχούσαν στους διαδρόμους…

«Δικαιολογημένα» αφού οι περισσότεροι γνωρίζουν ότι δεν θα επανεκλεγούν,  συμπεριλαμβανομένων και βουλευτών της μείζονος αντιπολίτευσης, μετά τις υπερπόντιες δηλώσεις Τσίπρα και τις πρόσφατες δηλώσεις «υποταγής» του κατά τα λοιπά φίλου Δραγασάκη.

Κοντολογίς, χθες έγινε βαθύτερο το  χάσμα  μεταξύ των ενδημούντων στην Βουλή και την Κυβέρνηση, με τους πολίτες της χώρας.

Το παράλογο είναι ότι βουλευτές με μειωμένη εργασιακή, οικονομική ακόμη και νοητική αντίληψη, ψηφίζουν εναντίον των πολιτών και της χώρας, θεωρώντας προφανώς τους εαυτούς τους επαΐοντες  και τους πολίτες ηλίθιους… Η λογική του τρελού που θεωρεί όλους τους άλλους τρελούς

Αντικειμενικά, χθές άνοιξε διάπλατα ο δρόμος στις πολυεθνικές και στους μεγαλοεπενδυτές, οι οποίοι βλέπουν επί τέλους το επιχειρηματικό περιβάλλον να προσαρμόζεται στα μέτρα τους. Ειδικά στον αγροτικό τομέα οι αποφάσεις ελήφθησαν με γνώμονα την διηπειρωτική συμφωνία που εκκολάπτεται μεταξύ Ευρώπης και ΗΠΑ. Η λογική Σαμαρά-Βενιζλέλου-Στουρνάρα-Χατζηδάκη-Βρούτση, μετατρέπει ολόκληρη την χώρα σε ελεύθερη επιχειρηματική ζώνη, με μεθοδευμένα υποτιμημένη γή.

Το επόμενο βήμα θα είναι αντίστοιχο με εκείνο του νόμου 89/67: ελκυστική φορολογική μεταχείριση μόνον για μεγαλοεπενδυτές. Τούτο βεβαίως θα οδηγήσει σε ξαφνικό θάνατο τις εναπομείνασες Ελληνικές μικρομεσαίες επιχειρήσεις.

Όλα τα παραπάνω τα εδέχθησαν οι ψηφίσαντες Βουλευτές ελαφρά την καρδία και βαρέα την τσέπη, αδιαφορώντας αν συμπεριφέρονται ως υποτακτικοί της Γερμανικής Επιτροπείας και των μεγαλοκαρχαριών.  

Αναθέσαμε στον «κλέφτη» να συλλάβει τον εαυτό του και να υποχρεωθεί να επιστρέψει τα κλεμμένα . Και αντ’ αυτού, άνοιξε διάπλατα τις πόρτες του «σπιτικού» μας και το παρέδωσε ως βορά σε συμμορίες.   

Ποιος λοιπόν θα διαφωνούσε αν τα ταξί κυκλοφορούσαν με αναρτημένη μαύρη σημαία, την ημέρα άφιξης της Γερμανίδας Καγκελαρίου;  Ποιος θα διαφωνούσε αν αναρτήσουμε μαύρες σημαίες στα μπαλκόνια μας;

Ποιος θα διαφωνούσε με όσους επιθυμούν να στείλουν ένα ξεκάθαρο  μήνυμα στους αργυρώνητους και στους εντεταλμένους εθνομηδενιστές  οπαδούς της κυβίστησης, ότι  πολλοί από εμάς γνωρίζουμε αυτά που κρύβονται ανάμεσα στις γραμμές;