Έχουν τον άνθρωπό τους (στο ξεχαρβαλωμένο Κράτος)

Του Θανάση Νικολαΐδη. ΚΑΙ ήρθε η… δημοκρατία. Μέσα από χούντες και κοινοβουλευτικές δικτατορίες. Θρονιάστηκαν σε κυβερνητικά πόστα...

Του Θανάση Νικολαΐδη.

ΚΑΙ ήρθε η… δημοκρατία. Μέσα από χούντες και κοινοβουλευτικές δικτατορίες. Θρονιάστηκαν σε κυβερνητικά πόστα άνθρωποι δικαιωμένοι για τους αγώνες τους σε καιρούς χαλεπούς, άρπαξαν και το «έπαθλό» τους αφισοκολλητές. Χωρίς μόρφωση, παιδεία και εργασία οι τελευταίοι, ξαφνιασμένοι απ’ την ουρανοκατέβατη εξουσία.

ΞΑΝΑΓΙΝΕ φέουδο το Κράτος. Σε άλλα χέρια. Με τη δικιά τους στάμπα. Του δημοκράτη, που θα μεγαλουργούσε με τη «νέα τάξη». Κοιτάχτηκαν μεταξύ τους οι «διαχειριστές» του. Δεν κινδύνευε το πόστο-κινδύνευε η δημοκρατία. Όχι από τανκς, αλλά απ’ τους ίδιους τους «δημοκράτες». Το μήνυμα για «πλέρια λευτεριά» πέρασε στη βάση και ποιος ποιον να «φοβηθεί» και να πειθαρχήσει; Κι ύστερα; Δειλά και δοκιμαστικά, κι ύστερα όποιος προλάβει. Είναι η δημοκρατία που λέγαμε, στην Ελλάδα της ατιμωρησίας και της αφοβησιάς.

ΔΕΝ ξεκινούσε απ’ τη βάση η ιδέα των ΜΚΟ. Κηφήνες διορισμένοι στο ξεχαρβαλωμένο Κράτος, αξιωματούχοι και «κλειδοκράτορες» έκλεισαν το μάτι σε φίλους και γνωστούς.

-Είσαι για μια ΜΚΟ; Θα τα ‘κονομήσΟΥΜΕ.

-Μέσα

ΞΕΚΙΝΗΣΕ η… ίδρυση, έγινε κι η μοιρασιά.

-Είσαι και για μια μοιρασιά από διαφυγόντες φόρους; Οργάνωσε την ομάδα κι εγώ εδώ είμαι.

-Έγινε

ΚΙ έγινε το κύκλωμα, μπήκε το… πετρέλαιο στο αυλάκι. Από ιδέα και «πρόσκληση» του δημόσιου «λειτουργού». Όλα πήγαν θαυμάσια κι εμείς γεμίζαμε το ρεζερβουάρ με νοθεμένο καύσιμο που σκοτώνει μηχανές κι αδειάζει τσέπες.

ΔΕΝ είδαν και δεν είδαμε κανέναν «κρεμασμένο» στην πλατεία. Κι αν το αφεντικό της ΕΤΕΚΑ πάει…α(Α)τρόμητο στον ανακριτή, βρίσκονται «σκλάβοι» που τον χαϊδολογάνε προστατευτικά. Διακινητές, αλλά και άλλοι, εκτός κυκλώματος ηθικοί συμπαραστάτες (με το αζημίωτο), που «δεν είδαν και δεν άκουσαν». Ούτε για κρυμμένα βυτία και ψευτοζυγίσματα, ούτε για τον ένθερμο συνδικαλιστή. Ήταν ο άνθρωπός τους.