Πρόκειται για μια πολυπληθή μορφωμένη νεολαία που από την περασμένη άνοιξη έως και σήμερα παλεύει για το αυτονόητο: το ποτάμι δε γυρ...
Πρόκειται για μια πολυπληθή μορφωμένη νεολαία που από την περασμένη άνοιξη έως και σήμερα παλεύει για το αυτονόητο: το ποτάμι δε γυρίζει πίσω.
Οι νέοι της Πόλης και των μεγάλων αστικών κέντρων λένε ένα ηχηρό όχι στην ισλαμοποίηση της τουρκικής κοινωνίας, λένε όχι σε ένα κράτος που οι ιμάμηδες είναι περισσότεροι από τους γιατρούς και τους δασκάλους, λένε όχι σε ένα βαθιά διεφθαρμένο κράτος, λένε όχι στον ασφυκτικό περιορισμό των ατομικών και κοινωνικών ελευθεριών. Την ίδια στιγμή ο Ερντογάν προωθεί τον νεο-οθωμανισμό του και εξαγγέλλει φαραωνικά έργα (δημιουργία του μεγαλύτερου αεροδρομίου στον κόσμο στην ευρωπαϊκή πλευρά της Πόλης, διάνοιξη νέου θαλάσσιου διαύλου προς τη Μαύρη Θάλασσα κλπ.), παίζοντας όπως πάντα με τις λέξεις. Δίπλα στους «τρομοκράτες» προστέθηκαν οι «συνωμότες». Ο πρωθυπουργός της Τουρκίας βλέπει συνεχώς μπροστά του τα φαντάσματα του Φετουλάχ Γκιουλέν (μέχρι πρόσφατα «συνέταιροι» στο νεο-οθωμανικό όνειρο) και προχωρά σε εκκαθαρίσεις στην αστυνομία και ασφυκτικό έλεγχο στις δικαστικές αρχές της χώρας και στα μέσα κοινωνικής δικτύωσης. Η αντίστροφη πορεία για την κατάρρευση του οικοδομήματος που λέγεται Ερντογάν και χτίστηκε με αμερικανικά και γερμανικά κεφάλαια έχει αρχίσει. Η τουρκική οικονομία, βασισμένη κυρίως στις κατασκευές, υπερ-μεγενθυμένη και έωλη, συμπαρασέρνει μαζί της στα τάρταρα μια ευημερούσα αστική τάξη της Πόλης, που στηριζόταν στο τρίπτυχο: τζαμί-πόρσε καγιέν-dress code Εμινέ Ερντογάν. Μέσα σε 100 χρόνια, το οθωμανικό όνειρο γκρεμίζεται για δεύτερη φορά. Όσο όμως κι αν ακούγεται περίεργο, ύστερα μάλιστα από την εξαγγελία ευφάνταστων, ο Ερντογάν είναι πιο ευάλωτος από ποτέ. Αφενός, θέλει να διασκεδάσει τις εντυπώσεις από το τεράστιο κύμα αμφισβήτησής του που ξεκίνησε από τις μαζικές διαδηλώσεις στην πλατεία Ταξίμ και γρήγορα εξαπλώθηκε σε όλη την Τουρκία. Ο πρωθυπουργός, ακόμα και σήμερα, εμμένει στην ίδια ρητορική, χαρακτηρίζοντας τους διαδηλωτές του Γκεζί Παρκ «τρομοκράτες». Για τον Ερντογάν, όποιος αμφισβητεί την ισλαμοποίηση της τουρκικής κοινωνίας στο όνομα της οικονομικής ανάπτυξης και ευημερίας που ευαγγελίζεται, θεωρείται τρομοκράτης.
left.gr
Οι νέοι της Πόλης και των μεγάλων αστικών κέντρων λένε ένα ηχηρό όχι στην ισλαμοποίηση της τουρκικής κοινωνίας, λένε όχι σε ένα κράτος που οι ιμάμηδες είναι περισσότεροι από τους γιατρούς και τους δασκάλους, λένε όχι σε ένα βαθιά διεφθαρμένο κράτος, λένε όχι στον ασφυκτικό περιορισμό των ατομικών και κοινωνικών ελευθεριών. Την ίδια στιγμή ο Ερντογάν προωθεί τον νεο-οθωμανισμό του και εξαγγέλλει φαραωνικά έργα (δημιουργία του μεγαλύτερου αεροδρομίου στον κόσμο στην ευρωπαϊκή πλευρά της Πόλης, διάνοιξη νέου θαλάσσιου διαύλου προς τη Μαύρη Θάλασσα κλπ.), παίζοντας όπως πάντα με τις λέξεις. Δίπλα στους «τρομοκράτες» προστέθηκαν οι «συνωμότες». Ο πρωθυπουργός της Τουρκίας βλέπει συνεχώς μπροστά του τα φαντάσματα του Φετουλάχ Γκιουλέν (μέχρι πρόσφατα «συνέταιροι» στο νεο-οθωμανικό όνειρο) και προχωρά σε εκκαθαρίσεις στην αστυνομία και ασφυκτικό έλεγχο στις δικαστικές αρχές της χώρας και στα μέσα κοινωνικής δικτύωσης. Η αντίστροφη πορεία για την κατάρρευση του οικοδομήματος που λέγεται Ερντογάν και χτίστηκε με αμερικανικά και γερμανικά κεφάλαια έχει αρχίσει. Η τουρκική οικονομία, βασισμένη κυρίως στις κατασκευές, υπερ-μεγενθυμένη και έωλη, συμπαρασέρνει μαζί της στα τάρταρα μια ευημερούσα αστική τάξη της Πόλης, που στηριζόταν στο τρίπτυχο: τζαμί-πόρσε καγιέν-dress code Εμινέ Ερντογάν. Μέσα σε 100 χρόνια, το οθωμανικό όνειρο γκρεμίζεται για δεύτερη φορά. Όσο όμως κι αν ακούγεται περίεργο, ύστερα μάλιστα από την εξαγγελία ευφάνταστων, ο Ερντογάν είναι πιο ευάλωτος από ποτέ. Αφενός, θέλει να διασκεδάσει τις εντυπώσεις από το τεράστιο κύμα αμφισβήτησής του που ξεκίνησε από τις μαζικές διαδηλώσεις στην πλατεία Ταξίμ και γρήγορα εξαπλώθηκε σε όλη την Τουρκία. Ο πρωθυπουργός, ακόμα και σήμερα, εμμένει στην ίδια ρητορική, χαρακτηρίζοντας τους διαδηλωτές του Γκεζί Παρκ «τρομοκράτες». Για τον Ερντογάν, όποιος αμφισβητεί την ισλαμοποίηση της τουρκικής κοινωνίας στο όνομα της οικονομικής ανάπτυξης και ευημερίας που ευαγγελίζεται, θεωρείται τρομοκράτης.
left.gr
Δεν υπάρχουν σχόλια
ΠΡΟΣΟΧΗ! Την ευθύνη για το περιεχόμενο των σχολίων φέρει αποκλειστικά ο συγγραφέας τους και όχι το site. Η ανάρτηση των σχολίων μπορεί να έχει μια μικρή χρονική καθυστέρηση