Με άρθρο του ο Γιάννης Βαρουφάκης προσγειώνει τον ΣΥΡΙΖΑ, αναφορικά με τη στρατηγική του κόμματος της Αξιωματικής Αντιπολίτευσης να χαρ...
Με άρθρο του ο Γιάννης Βαρουφάκης προσγειώνει τον ΣΥΡΙΖΑ, αναφορικά με τη στρατηγική του κόμματος της Αξιωματικής Αντιπολίτευσης να χαρακτηρίσει “απεχθές” το δημόσιο χρέος της Ελλάδας.
Γράφει χαρακτηριστικά ο Γιάννης Βαρουφάκης:
“Ερώτημα: Πότε έχει νόημα να χαρακτηρίσει μια κυβέρνηση το δημόσιο χρέος ως απεχθές; Απάντηση: Όταν έχει αποφασίσει, μονομερώς, ότι δεν θα το αποπληρώσει και ότι ούτε καν θα μπει σε καμία διαδικασία διαπραγμάτευσης με τους δανειστές της.
Την Ελλάδα δεν την αφορά καθόλου αυτή η υπόθεση (χαρακτηρισμού του χρέους μας ως απεχθές). Τουλάχιστον δεν την αφορά όσο η κυβέρνηση του τόπου (όποια κι αν είναι αυτή) στοχεύει να παραμείνει στην Ευρωζώνη και στην ΕΕ. Κι αυτό γιατί η μονομερής, άνευ διαπραγματεύσεων, διαγραφή του χρέους (που είναι ο μόνος λόγος να χαρακτηρισθεί ως απεχθές) συνάδει μόνο με απόφαση εξόδου από την ΕΕ. Γιατί άλλο είναι να απειλείς με στάση πληρωμών (π.χ. των ελληνικών ομολόγων που κατέχει η ΕΚΤ) ώστε να ξεκινήσει μια πραγματική διαπραγμάτευση ώστε να καταστεί το ελληνικό χρέος βιώσιμο, κι άλλο να το χαρακτηρίσεις απεχθές οπότε, ηθικά και πολιτικά, δεσμεύεσαι να μην το πληρώσεις ποτέ.
Όπερ μεθερμηνευόμενο, για να μην πολυλογώ, ο κόσμος του ΣΥΡΙΖΑ πρέπει να αποφασίσει μεταξύ δύο τινών:
(Α) Να παραμείνει στο πλάι της ηγεσίας του στοχεύοντας την παραμονή της χώρας στην Ευρωζώνη (με τρόπο βιώσιμο και που να δίνει ανάσες στην χώρα), οπότε πρέπει να ξεχάσει την ιδέα του χαρακτηρισμού του χρέους (ή μέρους του) ως απεχθές.
(Β) Να συγκρουστεί με τον Αλέξη Τσίπρα μπαίνοντας στην διαδικασία της αποχώρησης από το ευρώ, και από την ΕΕ, οπότε, σε αυτή την περίπτωση, δεν κάνει κακό και μια ανακοίνωση πως κρίνουμε ότι το χρέος μας είναι απεχθές, καλύπτοντας έτσι την μονομερή διαγραφή με μια επίστρωση ηθικής νομιμοποίησης – όπως, π.χ. στον Ισημερινό και στο Ιράκ.
Συμπερασματικά, ήρθε η ώρα να σταματήσει άμεσα η συζήτηση περί απεχθούς χρέους. Η απειλή της επιλεκτικής στάσης πληρωμών (την οποία προτείνω ως βέλτιστη στρατηγική τρία χρόνια τώρα) είναι ο μόνος τρόπος να αρχίσει μια πραγματική διαπραγμάτευση. Η ανακήρυξη του χρέους, ή μέρους του, ως απεχθές αποτελεί δήλωση ότι δεν ενδιαφερόμαστε για διαπραγμάτευση με τους εταίρους μας – το αντίθετο, δηλαδή, από αυτό που απαιτεί το εθνικό συμφέρον. Έτσι κι αλλιώς, να θυμίσω ότι αν κάποιος αποφασίσει να διαγράψει μέρος του χρέους του (επειδή δεν γίνεται αλλιώς), δεν έχει λόγο να το κηρύξει απεχθές. Απλά το κάνει. Όταν το 2009 η General Motors ανακοίνωνε στους δανειστές της πως θα λάμβαναν το πολύ το 10% των χρωστούμενων (και πως αν δεν τα δέχονταν, κακό του κεφαλιού τους), χρειάστηκε να επιχειρηματολογήσει πως το χρέος αυτό ήταν απεχθές;”. ysterografa.gr
Γράφει χαρακτηριστικά ο Γιάννης Βαρουφάκης:
“Ερώτημα: Πότε έχει νόημα να χαρακτηρίσει μια κυβέρνηση το δημόσιο χρέος ως απεχθές; Απάντηση: Όταν έχει αποφασίσει, μονομερώς, ότι δεν θα το αποπληρώσει και ότι ούτε καν θα μπει σε καμία διαδικασία διαπραγμάτευσης με τους δανειστές της.
Την Ελλάδα δεν την αφορά καθόλου αυτή η υπόθεση (χαρακτηρισμού του χρέους μας ως απεχθές). Τουλάχιστον δεν την αφορά όσο η κυβέρνηση του τόπου (όποια κι αν είναι αυτή) στοχεύει να παραμείνει στην Ευρωζώνη και στην ΕΕ. Κι αυτό γιατί η μονομερής, άνευ διαπραγματεύσεων, διαγραφή του χρέους (που είναι ο μόνος λόγος να χαρακτηρισθεί ως απεχθές) συνάδει μόνο με απόφαση εξόδου από την ΕΕ. Γιατί άλλο είναι να απειλείς με στάση πληρωμών (π.χ. των ελληνικών ομολόγων που κατέχει η ΕΚΤ) ώστε να ξεκινήσει μια πραγματική διαπραγμάτευση ώστε να καταστεί το ελληνικό χρέος βιώσιμο, κι άλλο να το χαρακτηρίσεις απεχθές οπότε, ηθικά και πολιτικά, δεσμεύεσαι να μην το πληρώσεις ποτέ.
Όπερ μεθερμηνευόμενο, για να μην πολυλογώ, ο κόσμος του ΣΥΡΙΖΑ πρέπει να αποφασίσει μεταξύ δύο τινών:
(Α) Να παραμείνει στο πλάι της ηγεσίας του στοχεύοντας την παραμονή της χώρας στην Ευρωζώνη (με τρόπο βιώσιμο και που να δίνει ανάσες στην χώρα), οπότε πρέπει να ξεχάσει την ιδέα του χαρακτηρισμού του χρέους (ή μέρους του) ως απεχθές.
(Β) Να συγκρουστεί με τον Αλέξη Τσίπρα μπαίνοντας στην διαδικασία της αποχώρησης από το ευρώ, και από την ΕΕ, οπότε, σε αυτή την περίπτωση, δεν κάνει κακό και μια ανακοίνωση πως κρίνουμε ότι το χρέος μας είναι απεχθές, καλύπτοντας έτσι την μονομερή διαγραφή με μια επίστρωση ηθικής νομιμοποίησης – όπως, π.χ. στον Ισημερινό και στο Ιράκ.
Συμπερασματικά, ήρθε η ώρα να σταματήσει άμεσα η συζήτηση περί απεχθούς χρέους. Η απειλή της επιλεκτικής στάσης πληρωμών (την οποία προτείνω ως βέλτιστη στρατηγική τρία χρόνια τώρα) είναι ο μόνος τρόπος να αρχίσει μια πραγματική διαπραγμάτευση. Η ανακήρυξη του χρέους, ή μέρους του, ως απεχθές αποτελεί δήλωση ότι δεν ενδιαφερόμαστε για διαπραγμάτευση με τους εταίρους μας – το αντίθετο, δηλαδή, από αυτό που απαιτεί το εθνικό συμφέρον. Έτσι κι αλλιώς, να θυμίσω ότι αν κάποιος αποφασίσει να διαγράψει μέρος του χρέους του (επειδή δεν γίνεται αλλιώς), δεν έχει λόγο να το κηρύξει απεχθές. Απλά το κάνει. Όταν το 2009 η General Motors ανακοίνωνε στους δανειστές της πως θα λάμβαναν το πολύ το 10% των χρωστούμενων (και πως αν δεν τα δέχονταν, κακό του κεφαλιού τους), χρειάστηκε να επιχειρηματολογήσει πως το χρέος αυτό ήταν απεχθές;”. ysterografa.gr
Έλεος ρε μεγάλε. Επαχθές είναι η σωστή λέξη. Από την πρόθεση επί και το άχθος, δηλαδή βάρος. Απεχθές σημαίνει ότι κάτι, είναι διαίτερα αποκρουστικό, ιδιαίτερα αντιπαθές. Είναι δυνατόν οικονομολόγος και υποτίθεται προβεβλημένος, να μην το γνωρίζει;
ΑπάντησηΔιαγραφή