ΑΝΤΙΠΟΔΟΣΦΑΙΡΟ ΜΕΝ, ΠΡΟΚΡΙΣΗ ΔΕ

Η νίκη είναι νίκη όπως κι αν προέρχεται. Πόσο μάλλον όταν πρόκειται για παιχνίδι Champions League, όπου το επίπεδο είναι πολύ υψηλό. Γι’...

Η νίκη είναι νίκη όπως κι αν προέρχεται. Πόσο μάλλον όταν πρόκειται για παιχνίδι Champions League, όπου το επίπεδο είναι πολύ υψηλό. Γι’ αυτό το λόγο, αξίζουν πολλά συγχαρητήρια στον Ολυμπιακό, που για δεύτερο ματς στη διοργάνωση (το πρώτο ήταν αυτό με την Άντερλεχτ στο Βέλγιο), αν και χειρότερος απ’ τον αντίπαλό του, κατάφερε να κερδίσει και να περνάει πανηγυρικά στις 16 καλύτερες ομάδες της Ευρώπης.

Επαναλαμβανόμενη σύμπτωση παύει να είναι σύμπτωση. Δεν αρκούσε μόνο η τύχη για το επίτευγμα αυτό των ερυθρολεύκων, αλλά και η ικανότητα. Και ο Ολυμπιακός απέδειξε έμπρακτα πως είναι ικανός για κάτι τέτοιο.

Στα του αγώνα τώρα ο Μίτσελ ατύχησε να μην έχει στη διάθεση του τον Βάις, ενώ ο Τσόρι ήταν ανέτοιμος για να πάρει θέση βασικού. Γι’ αυτό το λόγο πήγε σε ένα πιο συντηρητικό σχήμα με τον Φουστέρ αριστερά, τον Γιαταμπαρέ δεξιά και τον Σαβιόλα δίπλα στον Μήτρογλου. Φαινομενικά το 4-4-2 που χρησιμοποίησε ο Μίτσελ μοιάζει επιθετικό, αλλά πρακτικά ήταν άκρως αμυντικογενές. Ο Φουστέρ δεν αγωνίστηκε ως ακραίος αλλά καθαρά σαν χαφ, αφού έκλεινε συνεχώς προς τον άξονα. Το ίδιο συνέβαινε και με τον Γιαταμπαρέ από τα δεξιά. Έτσι το βάρος της ανάπτυξης έπεφτε στον Σαβιόλα, ο οποίος θα έπρεπε να μετατρέπεται σε κεντρικό χαφ, ώστε να πάρει μπάλα και να δημιουργήσει.

Για να είμαστε δίκαιοι, ο Αργεντινός έκανε φιλότιμη προσπάθεια να βοηθήσει την ομάδα του από χαμηλά. Για την ακρίβεια έκανε ίσως την καλύτερη του εμφάνιση ως second striker δίπλα στον Μήτρογλου. Το γεγονός όμως ότι τραβούσε μόνος του όλο το κουπί, δεν συνέβαλλε ώστε να γίνει πρακτικά αποδοτική η δουλειά του.

Το περίεργο για τον Ολυμπιακό ήταν πως ενώ υπήρχαν στον αγωνιστικό χώρο πολλοί ποδοσφαιριστές με έφεση στο μαρκάρισμα, έγιναν ελάχιστα κλεψίματα. Η Μπενφίκα με έναν εξαιρετικό χαφ (Πέρεζ) και ένα όρθιο κούτσουρο ονόματι Μάτιτς κατάφερε να πάρει εύκολα το κέντρο από τους ερυθρολεύκους και να κάνει ό,τι ήθελε στο χώρο του κέντρου. Σαν να μην έφτανε αυτό, τα μπακ των «αετών», όχι μόνο πέρασαν ένα ήσυχο βράδυ αμυντικά, αλλά ανέβαιναν ανενόχλητα την πλευρά τους απλώνοντας έτσι το παιχνίδι της Μπενφίκα.

Ο τεχνικός των ερυθρολεύκων προσπαθώντας να αλλάξει τη ροή του παιχνιδιού, πέρασε τον Εντιγκά σε θέση κόφτη μετατοπίζοντας με αυτόν τον τρόπο τον Μανιάτη στα δεξιά. Ο Μπονγκ από την άλλη, μπήκε στον αγώνα για να καλύψει το αριστερό άκρο έχοντας τον Χολέμπας μπροστά του, ενώ ο Τσόρι χρησιμοποιήθηκε με σκοπό να συμμαζέψει το κέντρο της ομάδας του. Τα προσδοκώμενα ντουμπλαρίσματα δεν ήρθαν και ο απολογισμός βρίσκει την Μπενφίκα να έχει χάσει εφτά κλασικές ευκαιρίες και ο Ολυμπιακός να μην έχει δημιουργήσει, πλην του γκολ, ούτε μια.

Στο ποδόσφαιρο δεν υπάρχει δίκαιο και άδικο. Ο Ολυμπιακός δεν έχασε στη Λισαβώνα, ώστε να μιλάει για δικαίωση στο Καραϊσκάκης. Στο ποδόσφαιρο υπάρχει το άστρο και η ικανότητα. Και οι ερυθρόλευκοι έχουν κάτω απ’ τα δοκάρια τους τον άνθρωπο που συνδυάζει και τα δύο σε μεγάλο βαθμό. Ο τεράστιος Ρομπέρτο μας χάρισε στιγμές, τις οποίες θα μνημονεύουμε για χρόνια.

Η Μπενφίκα από την άλλη δεν μπορεί να τα ρίχνει όλα στην ατυχία της. Κι αυτό γιατί με τόσες ευκαιρίες που σπατάλησε, δεν της φταίει η κακή της τύχη, αλλά η ανικανότητα των ποδοσφαιριστών της. Από τη στιγμή λοιπόν που δεν μπορεί να μετουσιώσει σε γκολ τις φάσεις που έβγαλε στο χορτάρι, πολύ ορθά περνάει ο Ολυμπιακός στην επόμενη φάση.
Δημήτρης Καραπαναγιώτης
http://www.mpalanalyseto.gr/antipodosfero-men-prokrisi-de/#.UnqWHHBWbEx