Πώς να βγάλεις το πρώτο Caprice από το κουτάκι !

Μικρός δεν ένιωθα. Δεν με απασχολούσε τίποτα. Άνοιγα το κουτί, το αποσφράγιζα με μεγάλη (για κάποιον ανεξήγητο λόγο) δυσκολία και εμφανίζο...

Μικρός δεν ένιωθα. Δεν με απασχολούσε τίποτα. Άνοιγα το κουτί, το αποσφράγιζα με μεγάλη (για κάποιον ανεξήγητο λόγο) δυσκολία και εμφανίζονταν μπροστά μου τα πουράκια.

Δεν σκεφτόμουν καν και αναποδογύριζα το κουτί στο τραπέζι, το χαλί, το κρεβάτι μου, οπουδήποτε αρκεί να έπεφταν τα πρώτα Caprice. Τα ψίχουλα που έπεφταν; Θα τα μάζευε η μάνα μου.

Γιατί για έναν πιτσιρικά σημασία είχε και έχει η Ιθάκη. Η απόλαυση. Το να σπάσεις με τα δόντια σου την γκοφρέτα και να γευτείς την πραλίνα φουντουκιού. Νόμιζα ότι κατείχα το ρεκόρ πιο γοργής εξαφάνισης ενός κουτιού και τσαντιζόμουν φρικτά αν υπήρχε άλλος στο δωμάτιο που θα πλησίαζε το ΔΙΚΟ ΜΟΥ κουτί.

Να φανταστείς, σκεφτόμουν ότι το άνοιγμα του “αλουμινόχαρτου” με το χαρακτηριστικό πςςςςς της αποσυμπίεσης, έμοιαζε με την αποσυμπίεση που έβλεπα στα ντοκιμαντέρ να γίνεται μέσα στα διαστημόπλοια.

 
Αυτό έκανε το απογευματινό μου σνακ ακόμα πιο κουλ. Αλλά αρκετά μάθατε για το πόσο βλαξ ήμουν μικρός.

Γιατί κάποια στιγμή μεγάλωσα. Και πλέον με απασχολεί το να μην λερώσω τα καθίσματα του αυτοκινήτου, να μην σκορπίσω ψίχουλα στον καναπέ, να μην γίνει χάλια η μπλούζα μου όταν ξαπλωμένος ανοίγω ένα κουτάκι αλλά κυρίως και πάνω από όλα με απασχολεί το να ανοίξω ένα κουτάκι και να βγάλω το πρώτο Caprise χωρίς να καταστρέψω τα πουράκια, χωρίς να προβληματιστώ, χωρίς να εκνευριστώ.

Γιατί είναι αυτό το πρώτο πουράκι που ανοίγει τις πύλες του παραδείσου. Αυτό που άμα βγει από τον σωρό, αφήνει αρκετό χώρο για να βουτάς με το χέρι και να τσιμπάς όσα πουράκια θες.

Και λέω όσα πουράκια θες γιατί για μένα η σωστή ποσότητα είναι δύο πουράκια τη φορά. Το λεγόμενο και δίκαννο.

Αλλά πάμε πίσω στο πώς θα βγάλουμε το πρώτο πουράκι. Σήμερα λοιπόν αποφάσισα να πειραματιστώ και με τις 5 μεθόδους και να βγάλω πόρισμα ποια είναι η καλύτερη.

Μέθοδος πρώτη: Προσπάθησε απλά να το τραβήξεις με τα δάχτυλα

 Το καλό: Ότι αν γίνεις master αυτής της μεθόδου, θα λύσεις το πρόβλημα μια για πάντα και δεν θα καταστρέψεις ποτέ ξανά το πρώτο πουράκι. Σε προειδοποιούμε όμως. Δεν θα είναι εύκολο.

Το κακό: Ότι στο 95% των περιπτώσεων που έχω δει κάποιον να το προσπαθεί, έχουμε καταλήξει με μερικά κατεστραμμένα πουράκια. Και είναι τόσο κρίμα.

Μέθοδος δεύτερη: Να το δώσεις σε μια κοπέλα να βγάλει το πρώτο

Το καλό: Ότι προφανέστατα δεν έχει τα δικά σου χοντροδάκτυλα και την διακρίνει μία μεγαλύτερη δεξιοτεχνία, οπότε μπορεί και να καταφέρει να το βγάλει άθικτο από το κουτί.

Το κακό: Ότι της έχεις δώσει πρόσβαση στο δικό σου κουτί με Caprice. Αν είσαι από εκείνους που μοιράζονται το φαγητό τους, δεν είσαι φίλος μου. Ούτε του Joey.

Μέθοδος τρίτη: Να γυρίσεις το κουτί ανάποδα στη χούφτα σου\

Το καλό: Η επιτυχία είναι σίγουρη γιατί θα βγουν αρκετά αν όχι όλα τα πουράκια από το κουτί, οπότε θα βουτήξεις μερικά πριν το αναποδογυρίσεις και η ζωή μετά θα είναι εύκολη.

Το κακό: Ότι θα λερώσεις. Γιατί να λερωθούν τα χέρια σου δεν λέει και τίποτα. Αλλά στο αναποδογύρισμα μπορεί να φύγουν τα ψίχουλα από την γκοφρέτα παντού.

Μέθοδος τέταρτη: Να το χτυπήσεις ελαφρά από κάτω με κλίση

Το καλό: Είμαι πολύ υπερήφανος για αυτήν την μέθοδο. Το κουτάκι σε κλίση, μερικά πατ πατ από κάτω και το πρώτο caprice θα κάνει σιγά σιγά την εμφάνισή του.

Το κακό: Αν είσαι με κόσμο και δεν το κάνεις σωστά, θα είσαι απλά ένας βλάκας που χτυπάει ένα κουτάκι με πουράκια από κάτω. Χωρίς επιτυχία.

Μέθοδος πέμπτη: Να χρησιμοποιήσεις μία τσιμπίδα / λαβίδα

Το καλό: Ότι μιλάμε για απόλυτη επιτυχία αν δεν είσαι άγαρμπος και συνθλίβεις τα πουράκια με την λαβή. Βγαίνει το πρώτο, ακολουθούν τα υπόλοιπα.

Το κακό: Σιγά μην έχεις πάντα εύκαιρο ένα εργαλείο για να χρησιμοποιήσεις.

ΩΠΑ ΩΠΑ. Breaking news. Κύκλοι αναφέρουν ότι ενδέχεται το γκοφρέ χαρτάκι που έχει μία τρύπα να εξυπηρετεί στο να βγαίνει το πρώτο πουράκι. Το δοκίμασα. Δεν έβγαινε. Του είπα ότι λογικά η τρύπα υπάρχει για να βάζεις το δάχτυλο να βγάζεις το χαρτάκι.

 Πηγή : Χρήστος Χατζηιωάννου