ΜΑΚΡΙΑ ΚΙ ΑΓΑΠΗΜΕΝΟΙ!

Αν και το 51% των Γάλλων φιλάθλων ψήφισε την Ελλάδα ως προτιμότερο αντίπαλο της Εθνικής τους ομάδας για τα μπαράζ που οδηγούν στη Βραζιλ...

Αν και το 51% των Γάλλων φιλάθλων ψήφισε την Ελλάδα ως προτιμότερο αντίπαλο της Εθνικής τους ομάδας για τα μπαράζ που οδηγούν στη Βραζιλία, καλό θα ήταν το άστρο του Ότο να κάνει το θαύμα του για ακόμα μια φορά. Με λίγα λόγια, πρέπει να αποφύγουμε τους Γάλλους πάση θυσία.

Στη συγκεκριμένη περίπτωση, δεν είναι μόνο ότι θέλουμε να αποφύγουμε μια από τις πιο κλασικές δυνάμεις του Ευρωπαϊκού ποδοσφαίρου, αλλά επιπλέον δεν θα ήταν επιθυμητό να πετύχουμε στο δρόμο μας μια ομάδα που δεν μας ταιριάζει καθόλου. Φυσικά, το ότι δεν μας ταιριάζει καθόλου δεν συνεπάγεται μόνο και μόνο με το γεγονός ότι διαθέτει τεράστιους παίκτες. Η Γαλλία είναι μια ομάδα που τρέχει πολύ με τη μπάλα στα πόδια, είτε χωρίς αυτή. Αυτό σε συνδυασμό με το ότι όλοι οι ποδοσφαιριστές της έχουν άρτια τεχνική κατάρτιση, αποτελούν τον κύριο λόγο που οι «μπλε» δεν μας ταιριάζουν καθόλου.

Το παραπάνω συμπέρασμα αποτυπώνεται εύκολα στο χορτάρι. Συνεπώς ας ρίξουμε μια ματιά στην ομάδα του Ντεσάμπ. Αρχικά, ο τεχνικός της Γαλλίας φαίνεται πως δεν έχει κατασταλάξει ακριβώς στην βασική του 11άδα. Γι’ αυτό άλλωστε και οι πολλές αλλαγές ανά αγώνα. Στην άμυνα για παράδειγμα, ο Ντεσάμπ βασίζεται κυρίως στον Κονσιελνί και στον Εβρά. Από κει και πέρα, προβάδισμα για το δεξί άκρο έχει ο Ντεμπυσύ, με τους Σανιά και Ζαλέ να ακολουθούν. Στα τελευταία παιχνίδια, παρτενέρ του Κονισελνί βλέπουμε τον Αμπιντάλ, ενώ φυσικά υπάρχουν ακόμα οι Σακχό και Βαράν.

Τα πράγματα αρχίζουν να ξεκαθαρίζουν κάπως στην τριάδα της μεσαίας γραμμής. Οι τρεις βασικοί πυλώνες της Γαλλικής ομάδας είναι οι Πογκμπά, Ματουιντί και Βαλμπουενά. Ο πρώτος είναι το μεγάλο αστέρι του γαλλικού ποδοσφαίρου. Ο χαφ της Γιουβέντους τα κάνει όλα μες το γήπεδο. Τρέχει ακατάπαυστα, μαρκάρει σε όλο το γήπεδο και είναι διαρκώς σε κίνηση. Ο Ματουιντί από την άλλη είναι η ήρεμη δύναμη των «μπλε». Θα πάρει την μπάλα από χαμηλά, θα την μοιράσει σωστά και θα ξεκινήσει από τα πόδια του η ανάπτυξη της ομάδας του. Να σημειωθεί μάλιστα πως διαθέτει εξαιρετικό σουτ εκτός περιοχής. Όσον αφορά στο συνδετικό κρίκο μεταξύ κέντρου και επίθεσης, αυτός ακούει στο όνομα Ματιέ Βαλμπουενά. Ο χαφ της Μαρσέιγ είναι ο κινητήριος μοχλός της Εθνικής του. Κουβαλάει μπάλα και την μοιράζει στην επιθετική τριπλέτα των «πετεινών». Γι’ αυτό άλλωστε ο Ντεσάμπ του έχει δώσει ελευθερία κινήσεων στη μεσαία γραμμή, με αποτέλεσμα να τον βλέπουμε πότε δεξιά και πότε αριστερά.

Φτάνοντας στην επίθεση, βλέπουμε πως ο τεχνικός των «μπλε» στηρίζεται στους Ριμπερί και Ζιρού. Για τον άσο της Μπάγερν και το τι μπορεί να κάνει στο γήπεδο, τα πράγματα είναι λίγο πολύ γνωστά. Αγωνίζεται στα αριστερά της επίθεσης και με την κλασική του διαγώνια κίνηση είτε σουτάρει, είτε παίρνει μπάλα και ψάχνει το τρέξιμο των συμπαικτών του. Ο Ζιρού από την άλλη έχει πάρει τη θέση του Μπενζεμά λόγω φόρμας. Ο striker της Άρσεναλ, όπως και ο Μπενζεμά, συμμετέχει στο παιχνίδι της ομάδας του και τελειώνει όλες τις φάσεις με θετικό πρόσημο. Τέλος, για μια θέση στα δεξιά κονταροχτυπιούνται οι Νασρί και Ρεμί. Η διαφορά τους είναι ότι ο Νασρί παίζει τη θέση σαν χαφ, κλείνει προς το κέντρο δηλαδή και συμμετέχει πιο πολύ στην ανάπτυξη, ενώ ο Ρεμί γίνεται δεύτερος επιθετικός πατώντας περιοχή.

Καταλάβατε λοιπόν για ποιο λόγο δεν θέλουμε τους Γάλλους; Μακριά κι αγαπημένοι!
Δημήτρης Καραπαναγιώτης
http://www.mpalanalyseto.gr/makria-ki-agapimeni/#.UmEQitKpo-F