Μερικές σκέψεις για πολιτικούς σχεδιασμούς πίσω από τα πρόσφατα γεγονότα του Σαββατοκύριακου...

Tου Χρήστου Κουτσονάσιου. Προς προβληματισμό Νο1 για τις δημοκρατικές αντιμνημονιακές δυνάμεις: Η κυβέρνηση επιδιώκει να ανακτήσει την πρ...

Tου Χρήστου Κουτσονάσιου.

Προς προβληματισμό Νο1 για τις δημοκρατικές αντιμνημονιακές δυνάμεις:
Η κυβέρνηση επιδιώκει να ανακτήσει την πρωτοβουλία των πολιτικών κινήσεων γνωρίζοντας ότι μπροστά της έχει ένα εξαιρετικά δύσκολο έργο και ένα πολιτικό αδιέξοδο. Παίζει το χαρτί της συνταγματικής ομαλότητας, της περιφρούρησης της νομιμότητας, του ευρωπαϊκού κεκτημένου. Για να μπορέσει να επιβιώσει πρέπει να ταυτίσει το μνημονιακό πρόγραμμα με τη δημοκρατική ομαλότητα, δηλαδή να προκαλέσει την λογική σύγχυση ότι όποιος επιδιώκει την δημοκρατική ομαλότητα πρέπει να μην αντιδρά στο μνημόνιο. Αυτή είναι και η μεγάλη παγίδα για την αριστερά και τις αντιμνημονιακές δυνάμεις. Ακόμη και στην περίπτωση που δεν καταφέρει να επιβιώσει, πρέπει να δημιουργήσει ένα ασφυκτικό περιβάλλον όπου οι όρκοι περί ομαλότητας θα δίνονται από όλους, και πρώτα από όλα από την αξιωματική αντιπολίτευση. Στόχος είναι η διάδοχη λύση σε κυβερνητικό επίπεδο να μην φλερτάρει με ανατροπές και ρήξεις, αλλά με νουνεχείς και συναινετικές πολιτικές, οικουμενικού και μνημονιακού κλίματος.
Ούτε οι 32 φάκελοι του Δένδια δημιουργήθηκαν την τελευταία βδομάδα, ούτε οι συνομιλίες των Χρυσαυγιτών ξεκίνησαν να καταγράφονται την επομένη της δολοφονίας του Π.Φύσσα. Το αστικό κράτος αποδεικνύει ότι μπορεί να θρέφει το ναζιστικό παρακράτος, κρατώντας όμως ράμματα για τη γούνα του, μέχρι την κρίσιμη στιγμή που θα το αναλώσει στην επόμενη μάχη για να κερδίσει τον πόλεμο. Γιατί όσο ρόλο κι αν έπαιξε η λαϊκή οργή και οι αντιφασιστικές διαδηλώσεις, είναι προφανές ότι η κυβέρνηση Σαμαρά είχε έτοιμο σχέδιο και το υλοποίησε με ταχύτητα και θεαματικά πλάνα, με την πρόθυμη συνδρομή των ΜΜΕ που ομοθυμαδόν ξεσάλωσαν για μια συμμορία την οποία μέχρι πρότινος έμμεσα ή άμεσα συνέδραμαν και εν πολλοίς πρόβαλαν.

Προς προβληματισμό Νο 2:
Είναι περίεργες, καινοφανείς και εν τέλει πολύ επικίνδυνες για την δημοκρατία οι περισπούδαστες απόψεις συνταγματολόγων στα ΜΜΕ, ότι π.χ. αρκεί η ψήφιση ενός νόμου για να αποκλειστούν επαναληπτικές εκλογές ή η θεωρία περί καταχρηστικότητας και άρα ακυρότητας των παραιτήσεων των βουλευτών της ΧΑ ως ερμηνευτική προσέγγιση της σαφούς διάταξης του Συντάγματος.
Προς προβληματισμό Νο3:
Εάν αποκαθηλωθεί δικαστικά η ΧΑ οι περισσότεροι συμπεραίνουν ότι οι ψήφοι της θα πάνε στην Ν.Δημοκρατία ή στα κόμματα του Συνταγματικού τόξου όπως θα έλεγε και ο Χ.Λαζαρίδης. Πιστεύω ότι είναι πολύ επιπόλαιη η ανάλυση αυτή, γιατί δεν έχει εξεταστεί σε βάθος το νόημα της ψήφου της ΧΑ. Μήπως πάνε σε άλλους μικρότερους δημαγωγικούς σχηματισμούς π.χ. να έχουμε αναβίωση του ΛΑΟΣ έτσι ώστε να μπορεί άνετα να υπάρξει η πολιτική δύναμη πρόθυμη για συμμαχικές μνημονιακές κυβερνήσεις απενοχοποιώντας έτσι πολιτικά την Ν.Δημοκρατία. Μήπως: