Το ξεζούμισμα όλων μας συνεχίζεται! Υπάρχει διέξοδος;

Γράφει ο Γιάννης Ντουνιαδάκης  υποναύαρχος ε.α. ΠΝ Μέλος της ΚΕΘΑ. Στον απόηχο των εντυπώσεων που... δημιούργησαν οι διώξεις εξα...

Γράφει ο Γιάννης Ντουνιαδάκης 
υποναύαρχος ε.α. ΠΝ
Μέλος της ΚΕΘΑ.

Στον απόηχο των εντυπώσεων που... δημιούργησαν οι διώξεις εξαιτίας της εγκληματικής δράσης της ΧΑ, επανέρχονται σιγά - σιγά οι κουβέντες μεταξύ συναδέλφων που κυριαρχούσαν και πριν τα γεγονότα: «τα πράγματα είναι δύσκολα», ή «τα βγάζω δύσκολα πέρα», για να ακολουθήσει αμέσως μετά η διαπίστωση «δεν κουνιέται τίποτα», «κάτι πρέπει να κάνουμε»! Πολλοί αναρωτιούνται: μα τι κάνει ό κόσμος, γιατί δεν ξεσηκώνεται; Ο άλλος εξηγεί ότι οι κυβερνώντες εφαρμόζουν το «σοκ και δέος» … επομένως τι να σου κάνει ο κοσμάκης; Σωστά! Άλλωστε εκτός από τα ίδια τα μέτρα που σοκάρουν, ο τρόμος σπέρνεται και μέσα από τα ΜΜΕ, αλλά στο ίδιο κατέτεινε και η αιματοβαμμένη δράση των ναζιστών της δήθεν αντισυστημικής ΧΑ! Η κυβέρνηση έχει πολλά μέσα να μας τρομάξει, να μας παραπληροφορήσει, να, να … και το έχει πράξει! Δεν θα πρέπει όμως να της επιτρέψουμε να μετατρέψει τις συλλήψεις σε κολυμβήθρα του Σιλωάμ για την πολιτική της!

Η ΚΕΘΑ προσπαθώντας να αντιδράσει στο «κάτι πρέπει να κάνουμε», με ανακοίνωσή της κάλεσε σε αγώνα διαρκείας, όσους συναδέλφους:

· δεν έχουν αποδεχτεί / συμβιβαστεί με το πετσόκομμα της σύνταξης. Κάλεσε όλους όσους ακούν για ελάχιστη εγγυημένη σύνταξη 360 ευρώ και βλέπουν να έρχεται το επόμενο σκαλοπάτι του απόλυτου εξευτελισμού!

· δεν έχουν αποδεχτεί το πετσόκομμα του μερίσματος και ακούν για «ενοποίηση των ταμείων», για επισκέψεις του αρμόδιου υπουργού στα ταμεία και τους μπαίνουν ψύλλοι στ’ αυτιά.

· είναι ψυλλιασμένοι και βλέπουν ότι η ενοποίηση θα σημαίνει μοίρασμα της φτώχιας των τριών ταμείων σε μερίσματα αντίδωρο για όλους και ότι θα πρόκειται απλά για το πρώτο βήμα.

· βλέπουν σαν επόμενο βήμα την ένταξη των Μετοχικών στο ενιαίο επικουρικό για όλους τους εργαζόμενους, αν δεν τα διαγράψουν μια και καλή εντάσσοντας τα στην ενιαία σύνταξη πείνας που ετοιμάζουν για όλο το λαό. Ναι για όλο το Ελληνικό Λαό και τους στρατιωτικούς!

Εκτός από τα πιο πάνω κλαδικά αιτήματα απαιτείται επίσης αγώνας διαρκείας ενάντια στα χαράτσια, αγώνας για το δικαίωμα στη δουλειά και στην εκπαίδευση των παιδιών και των εγγονιών μας, την υγεία για όλους, για να σωθεί η δημόσια περιουσία, για την ενέργεια και το νερό που ξεπουλιούνται, για τη στεριά, τη θάλασσα και τον αέρα που προσφέρεται με χίλιους - δυο τρόπους στους επιδρομείς εναντίον γειτονικών μας λαών. Απαιτείται αγώνας διαρκείας απέναντι σ’ αυτούς που θέλουν να πουλήσουν τα Ελληνικά Αμυντικά Συστήματα όπως έγινε και με τα Ναυπηγεία … (Αλήθεια τα νέα υποβρύχια στέκουν ακόμα κρεμασμένα στη στεριά και τα άλλα που είναι στο νερό βρήκαν μπαταρίες ή τα ‘χει πνίξει η στριδώνα;). Σε αγώνα διαρκείας για όλα αυτά που αποτελούν ένα συνεχές κούρεμα σε βάρος όλου του λαού και σε όφελος των ίδιων που μας επέβαλαν και το PSI, δηλαδή: ΕΕ – ΕΚΤ, ΔΝΤ, «διεθνείς δανειστές» και όσων κρύβονται πίσω τους! Σε αγώνα διαρκείας γιατί όχι, μέρες που είναι και τα σύννεφα του πολέμου πυκνώνουν, για την ειρήνη!

Όλα τα προβλήματα είναι κοινά τόσο ανάμεσά σε απόστρατους και εν ενεργεία στρατιωτικούς όσο και με τον υπόλοιπο Ελληνικό Λαό, δηλαδή τα παιδιά και τα εγγόνια μας, τους συγγενείς και φίλους, τους γείτονες μας! Γι’ αυτό, διατηρώντας την αυτονομία μας ως κοινωνική ομάδα, οφείλουμε συντονισμένα με τον υπόλοιπο λαό να ενεργοποιηθούμε σε αγώνα διαρκείας.

Η Κίνηση κάλεσε όλους τους συναδέλφους να «πλαισιώσουν τους φορείς του χώρου που αγωνίζονται πραγματικά και συντονισμένα και να συμβάλλουν με την γνώμη τους προκειμένου να διαμορφωθούν αποφάσεις για αγωνιστικές δράσεις διαρκείας».

Ποιοι όμως είναι εκείνοι που «αγωνίζονται πραγματικά», για να αποταθούν οι συνάδελφοι; Άραγε είναι αυτοί που επί δεκαετίες ο απόστρατος τους θεωρούσε ως αρχηγούς και που απλά τον καθησύχασαν με υποσχέσεις; Αυτοί που έφτασαν στο σημείο να του πουν, ότι ο πρωθυπουργός τους είχε δώσει το τηλέφωνο του για … ό,τι χρειαστεί! Οι «θεσμικοί» μεσολαβητές μεταξύ του συναδέλφου και την πολιτική / στρατιωτική ηγεσία, προσπάθησαν μεν, πλην όμως, μόνο για να τρενάρουν τα πράγματα ...! Αφού στόχευσαν αρχικά να θέσουν υπό τον έλεγχο τους ότι κινιόταν στους αποστράτους και τους εν ενεργεία και κατά ένα μέρος το πέτυχαν, στη συνέχεια στύλωσαν τα πόδια και αντιστάθηκαν όσο μπόρεσαν στην αγωνιστική διάθεση των συναδέλφων. Μόνο όταν η αγανάκτηση των τελευταίων δεν πήγαινε άλλο και φοβήθηκαν ότι θα τους πάρουν άλλοι την πρωτοβουλία, άρα και την πρωτοκαθεδρία στους αποστράτους, έστειλαν πρόσκληση για σύσκεψη φορέων μεσ’ τη νύχτα Παρασκευή για Δευτέρα για να δούμε τι θα γίνει …

Φταίμε κι εμείς οι άλλοι. Αν και είχαμε εμπειρία, οι περισσότεροι δεν είχαν συνειδητοποιήσει, ότι η «ενότητα» δεν μπορεί να αφορά όλους. Η αληθινή ενότητα πρέπει να εξαρτάται από τις προθέσεις του κάθε φορέα και την στάση του απέναντι στους πραγματικούς αγώνες. Δεν είναι δυνατόν να μιλάμε για αληθινή ενότητα με … κυβερνητικούς δούρειους ίππους. Το τελευταίο αυτό δεν είναι κάτι θεωρητικό, αποτέλεσμα συγκεκριμένης λογικής επεξεργασίας. Το έχουμε δοκιμάσει πολλές φορές στην πράξη εδώ και τρία χρόνια και απέτυχε. Έτσι και φέτος χάθηκε χρόνος, ώστε από το Γενάρη, που η αγανάκτηση είχε φτάσει στο κατακόρυφο, να φτάσουμε στο Μάρτη για να γίνει «κάτι» με όρους των ΕΑΑ ή για να το πούμε καθαρά στα μέτρα της κυβέρνησης.

Έγιναν συγκεντρώσεις με τον πλήρη έλεγχο των ΕΑΑ και των συνοδοιπόρων τους. Συγκεντρώσεις που έδειξαν την διάθεση των εν ενεργεία και αποστράτων συναδέλφων να αντιδράσουν! Από τότε δεν υπήρξε συνέχεια, δεν δόθηκε καμία προοπτική. Με το όλο στήσιμο των συγκεντρώσεων ουσιαστικά οι ΕΑΑ πέτυχαν να εκτονώσουν την αγανάκτηση των συναδέλφων, αφήνοντας τους να πιστέψουν ότι μια ντουφεκιά στον αέρα εδώ κι εκεί έφτανε! Έτσι οι «θεσμικοί» ηγέτες, πετυχαίνοντας τον κυβερνητικό στόχο, οδήγησαν τους συναδέλφους και πάλι πίσω στη μάχη του τηλεκοντρόλ, του ζαπιν και του πληκτρολογίου.

Κλείνοντας, ας μου επιτραπούν δυο παρατηρήσεις με καλή πίστη. Κάποιοι απογοητεύονται και τα παρατάνε ειδικά όταν βαδίζουν δίπλα τους λιγότεροι απ’ ότι περίμεναν! Φυσικά χρειάζεται οπωσδήποτε καλή οργάνωση, αλλά και επίμονη, συνεχής προσπάθεια. Ας θυμόμαστε και το γνωστό ότι κανένας αγώνας δεν πάει χαμένος, εκτός από αυτόν που δεν δίνεται. Άλλοι πάλι μες την απογοήτευση τους, απευθύνονται υποτιμητικά προς τον … αδαή λαουτζίκο γιατί «δεν ξυπνάει»! Δική σου δουλειά είναι φίλε να με ξυπνήσεις. Αν δεν το έχεις καταφέρει μέχρι τώρα, τότε σκέψου μήπως κι εσύ ο ίδιος έχεις κάνει λάθος!

Για παράδειγμα, πώς να ξεσηκωθεί ο κόσμος των συναδέλφων, όταν η δράση μας περιορίζεται στη διακίνηση αλληλογραφίας ανάμεσα στους ειδικούς του χώρου και τα υπουργεία, τα επιτελεία και τα ταμεία; Δεν αρκεί ο πόλεμος των ανακοινώσεων και των επιστολών, όσο καλογραμμένες και να είναι! Εκτός από την ενημέρωση που μπορεί να παρέχουν σε επιμέρους θέματα, κατά κύριο λόγο οδηγούν το συνάδελφο στην επανάπαυση, περιμένοντας να δει «τι θα βγει»!

Δεν αρκούν λοιπόν οι επιστολές συνάδελφοι, γιατί απλούστατα δεν ταρακουνούν, γιατί δεν ενεργοποιούν – δεν ξεσηκώνουν κανένα! Απαιτείται πέρα απ’ όλες τις άλλες δράσεις και κάτι ακόμη που έχει την ιδιότητα ακριβώς να ταρακουνά τους κυβερνώντες, ενώ παράλληλα συγκινεί και συνενώνει όλους εμάς τους συναδέλφους, προωθεί και μεγιστοποιεί τις πιθανότητες να κερδίσουμε «κάτι» από τα συμφέροντά μας:

Ο ΑΓΩΝΑΣ ΔΙΑΡΚΕΙΑΣ ΣΕ ΔΡΟΜΟΥΣ & ΠΛΑΤΕΙΕΣ

ΜΑΖΙ ΜΕ ΤΟ ΛΑΟ ΚΑΙ

ΦΟΡΕΙΣ ΠΟΥ ΑΓΩΝΙΖΟΝΤΑΙ ΠΡΑΓΜΑΤΙΚΑ ΚΑΙ ΣΥΝΤΟΝΙΣΜΕΝΑ.

Εκεί βρίσκεται η πραγματική ΕΝΟΤΗΤΑ …!