Το εμπόριο της ελπίδας

Στην εποχή μας για άλλη μια φορά όσοι δεν είμαστε στο κομματικό σύστημα ζούμε το εμπόριο της ελπίδας. Ελπίδα μας πουλάει ο Σαμαράς ,...

Στην εποχή μας για άλλη μια φορά όσοι δεν είμαστε στο κομματικό σύστημα ζούμε το εμπόριο της ελπίδας. Ελπίδα μας πουλάει ο Σαμαράς , συνεχώς με ανανεωμένες τελικές ημερομηνίες , Ελπίδα ο Βενιζέλος ότι έχουμε... κάνει τα 3/4 του δρόμου , ελπίδα ο Τσίπρας ότι θα μας σώσει από την καταστροφή , ελπίδα το ΚΚΕ ότι αν τους ψηφίσουμε τουλάχιστον θα έχουμε δελτία ενώ έτσι όπως πάμε δεν θα έχουμε ούτε αυτά , ελπίδα η Χρυσή Αυγή ότι θα έρθουν στα πράγματα και θα καθαρίσουν τον τόπο από τους αχρείους προδότες που μας ρουφάνε το αίμα , ελπίδα ακόμη και η εκκλησία ότι υπάρχει καλύτερος κόσμος και είναι ο πνευματικός .

Υπό αυτήν την έννοια πράγματι ο Τσίπρας είναι ο νέος Ανδρέας αφού και εκείνος πούλησε την ελπίδα στον Ελληνικό λαό με πολύ μεγάλη επιτυχία για τον ίδιο και τα κομματόσκυλα του. Ελπίδα πουλούσε και ο Κωνσταντίνος Καραμανλής που μας έλεγε ότι τον φέραμε να μας σώσει και να κάνει την Εθνική Παλιγγενεσία . Ελπίδα πουλούσε και ο ανιψιός του καθώς είχε το αμίμητο : '' υπάρχει καλύτερη Ελλάδα και την θέλουμε'' και το "σεμνά και ταπεινά" που γρήγορα αντικαταστάθηκαν από το ''νόμιμο άρα και ηθικό '' και τον ''στρατηγό άνεμο'' με τις αυτόματες προσλήψεις. Ελπίδα πουλούσε και ο δικτάτορας Παπαδόπουλος καθώς σε μία εποχή που οι Αμερικάνοι διοικούσαν τον κόσμο με δικτατορίες (ενώ τώρα με ''δημοκρατίες''), άρπαξε την ευκαιρία και παρουσιάστηκε σαν τον Ηρακλή που θα καθαρίσει την κόπρο του Αυγεία (ο ίδιος βέβαια προτιμούσε να παίζει τον γιατρό με τον Ελληνικό λαό) . Ελπίδα πούλησε ακόμη και ο υιός Παπανδρέου με ''το λεφτά υπάρχουν''.

Το τραγικό δεν είναι ότι υπάρχει κάποιος να μας καθαρίσει την μπανάνα , να φάει το εσωτερικό και να αφήσει σε εμάς την φλούδα να την πατήσουμε. Το τραγικό είναι ότι είμαστε πάντα έτοιμοι να πιστέψουμε την κάθε ελπίδα που θα μας πουλήσουν.

Τόσα και τόσα χρόνια δεν έφτασαν να μας κάνουν, όχι σοφότερους αλλά να μάθουμε τουλάχιστον να αναλογιζόμαστε τι έγινε στο παρελθόν.

Πως η μόνη ελπίδα που μας πουλούσαν ήταν η δική τους ελπίδα για μια δική τους καλύτερη ημέρα. Για όλους τους άλλους δεν βαριέσαι. Υπάρχει άλλωστε και το ρητό που μας έχουν κάνει να το ξέρουμε όλοι μας ''Η Ελλάδα ποτέ δεν πεθαίνει''. Βολικό και εύπεπτο σύνθημα.

Πάντα έχω την ίδια απορία και θα την εκφράσω και πάλι. ΠΟΤΕ ΘΑ ΚΑΝΟΥΜΕ ΜΙΑ ΠΡΑΓΜΑΤΙΚΑ ΡΙΖΟΣΠΑΣΤΙΚΗ ΚΙΝΗΣΗ ΠΟΥ ΔΕΝ ΘΑ ΕΧΕΙ ΒΙΑ ΟΥΤΕ ΚΑΝ ΦΩΝΕΣ. Την επόμενη φορά που θα μας ζητηθεί να "ασκήσουμε το δημοκρατικό μας καθήκον" να ψηφίσουμε ΚΑΝΕΝΑΝ. ΚΑΝΕΝΑΝ ομως.

Και επειδή υπάρχουν πάντα οι εξυπνάκηδες που αναμασούν αυτά που ακούν από τα ΜΜΕ (που ξέρουμε σε ποιους ανήκουν και σε ποιους χρωστούν) θα πω το εξής. Είναι γνωστό , το φροντίζουν άλλωστε, ότι αν δεν ψηφίσεις θα βγει όποιος έχει έστω και μία ψήφο. Αυτό που δεν μας λένε όμως ποτέ είναι ότι αν αυτοί που βγουν έχουν ένα εκατομμύριο ψήφους και απέναντι τους έχουν εννιά εκατομμύρια στον δρόμο, δεν είναι και πολύς ο καιρός τους γιατί δεν θα έχουν την "νομιμοποίηση'' που τους προσφέρει το πλήθος. Ακόμη και μοναρχικά κράτη έχουν καταρρεύσει υπό το βάρος της λαϊκής αποδοκιμασίας.

Αλλά αυτό είναι κάτι που δεν πρέπει να το κάνουμε ούτε καν να το ακούσουμε.
Αναγνώστης