Στις ψύχραιμες και νηφάλιες φωνές της κεντροδεξιάς παράταξης, που αποδοκίμασαν την ανιστόρητη θεωρία Λαζαρίδη περί των δύο άκρων και για...
Στις ψύχραιμες και νηφάλιες φωνές της κεντροδεξιάς παράταξης, που αποδοκίμασαν την ανιστόρητη θεωρία Λαζαρίδη περί των δύο άκρων και για το ότι ο ΣΥΡΙΖΑ είναι “εκτός συνταγματικού τόξου”, ήρθε να προστεθεί κι αυτή της Ντόρας Μπακογιάννη. Η τέως υπουργός και συνάδελφος του Χ. Λαζαρίδη στο Επικρατείας, με άρθρο της στην “Ημερησία” δεν μάσησε τα λόγια της. “H θεωρία των δύο άκρων”, είπε η κυρία Μπακογιάννη, “βλάπτει πρωτίστως τη χώρα -και αυτό έχει τη μεγαλύτερη σημασία- αλλά βλάπτει και τη Nέα Δημοκρατία”. Σύμφωνα με τη Ντόρα, “η Nέα Δημοκρατία έχει την κύρια ευθύνη σήμερα για τη σωστή λειτουργία της κοινοβουλευτικής δημοκρατίας στην Eλλάδα και η θεωρία των δύο άκρων δεν βοηθά στην αναβάθμιση του πολιτικού διαλόγου που είναι απαραίτητος αν θέλουμε να στείλουμε μήνυμα ομοψυχίας και σύμπνοιας σε όλα τα ακραία φασιστοειδή”. Κρατάμε για αρχή το μεγαλοπρεπές άδειασμα στον Λαζαρίδη. Στη συνέχεια, πρέπει να σημειώσουμε τα δύο “καρφιά” της Ντόρας, μέσα στην ίδια πρόταση: το πρώτο, ότι όσοι υποστηρίζουν την ανιστόρητη θεωρία δεν βοηθούν στην “αναβάθμιση” του πολιτικού διαλόγου και το δεύτερο όταν λέει “… αν θέλουμε να στείλουμε μήνυμα” στους φασίστες. Μέχρι στιγμής πάντως οι οπαδοί της θεωρίας των δύο άκρων, αποτελούν θλιβερή μειοψηφία μέσα στη ΝΔ. Εξάλλου, δεν θα μπορούσε ποτέ και θα ήταν αδιανόητο να συμφωνήσουν, ο Αβραμόπουλος, ο Καραμανλής, η Ντόρα, ο Κυριάκος Μητσοτάκης και η συντριπτική πλειοψηφία της κεντροδεξιάς παράταξης, με την άποψη ενός συμβούλου του πρωθυπουργού που “θέλει″ την αξιωματική αντιπολίτευση – τον τέταρτο θεσμό της χώρας – να είναι “άκρο”.
http://www.kentrinews.gr/?p=8511#sthash.UocpEsdG.dpuf
Μετά τη δολοφονία, ο Σαμαράς δεν είχε άλλα περιθώρια.
ΑπάντησηΔιαγραφήΑπό το «καμιά ελευθερία στους εχθρούς της ελευθερίας» του Σαιν Ζυστ, μέχρι την υποσχόμενη δίκαιη δίκη του υπουργού Δικαιοσύνης, κ. Αθανασίου, η απόσταση είναι μεγάλη και ανιστόρητες οι ταυτίσεις.
Δεν μπορώ να μην επισημάνω πάντως ότι το άρθρο 187 του Π.Κ., που ψηφίστηκε το 2001, περί συμμετοχής σε εγκληματική οργάνωση εφαρμόζεται ευρέως, όχι μόνο σε πολιτικές οργανώσεις, αλλά κατά κόρον και σε οργανώσεις της λεγόμενης βαριάς εγκληματικότητας.
Το νομικό παράδοξο στη συγκεκριμένη περίπτωση, είναι ότι ναι μεν η Χρυσή Αυγή θεωρείται και είναι εγκληματική οργάνωση, αλλά συλλαμβάνονται για συμμετοχή κατ' επιλογήν μόνο κάποια μέλη της και κάποιοι βουλευτές της και όχι όλοι.
Το ίδιο έκανε και το μετεμφυλιακό και το μεταπολιτευτικό κράτος, με τους ταγματασφαλίτες και τους χουντικούς αντίστοιχα. Αυτούς και τα παιδιά τους, συνάντησε η Χρυσή Αυγή στον κρατικό μηχανισμό και όχι μόνο.
Ο Σαμαράς και η Ν.Δ. μετά τη δολοφονία του Παύλου Φύσσα έπρεπε να αντιδράσουν δυναμικά. Δεν είχαν άλλα περιθώρια ανοχής.
Το πρόβλημά τους όμως είναι και παραμένει ο ΣΥΡΙΖΑ, που και μόνο με την παρουσία του λειτουργεί αποσταθεροποιητικά για το σύστημα. Ένα σύστημα που αποσταθεροποιείται από την αδυναμία του να καλύψει κοινωνικές ανάγκες. Και τον ΣΥΡΙΖΑ δεν μπορούν να τον εξαρθρώσουν, δεν μπορούν να τον απονομιμοποιήσουν, δεν μπορούν να του κοντύνουν τα ποσοστά. Ή, για να το πούμε αλλιώς, δεν μπορεί το πολιτικό σύστημα να ζωντανέψει τον δικομματισμό και την απρόσκοπτη αναπαραγωγή της πολιτικής και της οικονομικής εξουσίας.
Παρά τη συκοφαντία, παρά την αντιδημοκρατική εκτροπή, παρά το κράτος έκτακτης ανάγκης, παρά τη βία και τον εκφοβισμό της κοινωνίας, η ανατροπή παραμένει ελπίδα και κοινωνικό αίτημα.