Την αναστολή της έκδοσης των θρυλικών περιοδικών "Κόμιξ" ανακοίνωσε, μέσω της επίσημης σελίδας στο facebook, ο εκδότης Χρήστος ...
Όπως αναφέρει στην ανάρτηση - ανακοίνωση:
"Μερικά πράγματα όπως ο κυβερνητικός ανασχηματισμός, η υποτίμηση του νομίσματος και το κλείσιμο εφημερίδας ή περιοδικού δεν ανακοινώνονται εκ των προτέρων.
Η διακοπή της έκδοσης των περιοδικών δεν ήταν μια επιπόλαια και ξαφνική επιλογή. Εδώ και πολλούς μήνες, από την αρχή του χρόνου, είχαμε επαφές και διαπραγματευόμασταν για να βρούμε βιώσιμη λύση για τα περιοδικά. Χρειάζεται ψυχικό σθένος να γίνονται διαπραγματεύσεις με νηφαλιότητα και σύνεση χωρίς να μεταφερθεί η αγωνία στους συνεργάτες μας.
Έως την τελευταία στιγμή κρατούσαμε την σπίθα ζωντανή μήπως μπορέσει να συνεχιστεί η έκδοση των περιοδικών. Συνεχίσαμε να κάνουμε αυτό που γνωρίζαμε να κάνουμε πάντοτε. Να να εκδίδουμε περιοδικά που να είναι όσο καλύτερα μας επέτρεπαν οι συνθήκες να φτιάξουμε. Και αυτό θα ξανακάνουμε όταν μας το επιτρέψουν οι καιροί. Δείγματα της εργασίας μας έχετε, τελευταία απόδειξη το βιβλίο του Γκόντφρεντσον.
Δυστυχώς δεν μπορώ να επεκταθώ περισσότερο πάνω σε αυτό το θέμα επειδή η εμπιστευτικότητα των διαπραγματεύσεων δεν το επιτρέπει. Όμως πρέπει να γνωρίζεται με βεβαιότητα πως η διακοπή ενός έργου μιας ζωής (σχεδόν 48 χρόνια) δεν είναι μια πράξη που δεν έχει έντονη συναισθηματική φόρτιση".
Οι αναγνώστες εξέφρασαν τη λύπη τους για το "πάγωμα" των εκδόσεων με ποικίλα σχόλια που συνδέονταν με τις παιδικές αναμνήσεις όλων μας.
Μερικά από αυτά:
"Διακόπτεται η έκδοση των περιοδικών; Αν όντως ισχύει είναι μια θλιβερή είδηση, αλλά σας ευχαριστώ για τα υπέροχα χρόνια. Σαν χθες θυμάμαι τον Ιούλιο του 1988 που αγόρασα το ΚΟΜΙΞ #1 σε ένα περίπτερο στο Πήλιο, πριν καν κλείσω τα 6. Έκλεισα τα 30 πέρσι χωρίς να χάσω τεύχος...".
"Είναι σαν να σκίζεται ένα κομμάτι από πάνω μου και να πέφτει ξερό στο έδαφος... Μια ολόκληρη παιδική ηλικία. Να τρέχουμε στο περίπτερο κάθε εβδομάδα για τα Μίκυ Μάους, Κόμιξ, Αλμανάκο, Μεγάλο Μίκυ, Ντόναλντ, Μίκυ Μυστήριο κλπ τα οποία μας κρατούσαν παντού και πάντοτε συντροφιά... Θεωρώ τον εαυτό μου τυχερό που έζησα αυτή την εμπειρία - να διασκεδάζεις χωρίς το ίντερνετ και να αναμένεις με ανυπομονησία να βγει το νέο τεύχος κάθε μήνα/εβδομάδα... Σαν εμένα, υπάρχουν χιλιάδες άλλοι φίλοι/φίλες. Μεγαλώσατε γενεές σχεδόν μισού αιώνα. Κ. Τερζόπουλε, ευχαριστώ για τις αναμνήσεις".
"Λυπάμαι πάρα πολύ. Ένα μεγάλο ευχαριστώ από την καρδιά μου για το περιοδικό που μας μεγάλωσε. Σκέπτομαι τους ανθρώπους που με χιούμορ και μεράκι το έφερναν στα περίπτερά μας τόσα χρόνια αδιάλειπτα. Εύχομαι κι εκείνοι, όπως και ο Μίκυ και ο Ντόναλντ, να βρουν σύντομα καινούργιους δρόμους ανοιχτούς, σ' αυτή την εποχή που πάει να μας στερήσει απ' όλα τα όμορφα πράγματα, μικρά και μεγάλα...".
Πηγή: Περιοδικό Κόμιξ
Η διακοπή της έκδοσης των περιοδικών δεν ήταν μια επιπόλαια και ξαφνική επιλογή. Εδώ και πολλούς μήνες, από την αρχή του χρόνου, είχαμε επαφές και διαπραγματευόμασταν για να βρούμε βιώσιμη λύση για τα περιοδικά. Χρειάζεται ψυχικό σθένος να γίνονται διαπραγματεύσεις με νηφαλιότητα και σύνεση χωρίς να μεταφερθεί η αγωνία στους συνεργάτες μας.
Έως την τελευταία στιγμή κρατούσαμε την σπίθα ζωντανή μήπως μπορέσει να συνεχιστεί η έκδοση των περιοδικών. Συνεχίσαμε να κάνουμε αυτό που γνωρίζαμε να κάνουμε πάντοτε. Να να εκδίδουμε περιοδικά που να είναι όσο καλύτερα μας επέτρεπαν οι συνθήκες να φτιάξουμε. Και αυτό θα ξανακάνουμε όταν μας το επιτρέψουν οι καιροί. Δείγματα της εργασίας μας έχετε, τελευταία απόδειξη το βιβλίο του Γκόντφρεντσον.
Δυστυχώς δεν μπορώ να επεκταθώ περισσότερο πάνω σε αυτό το θέμα επειδή η εμπιστευτικότητα των διαπραγματεύσεων δεν το επιτρέπει. Όμως πρέπει να γνωρίζεται με βεβαιότητα πως η διακοπή ενός έργου μιας ζωής (σχεδόν 48 χρόνια) δεν είναι μια πράξη που δεν έχει έντονη συναισθηματική φόρτιση".
Οι αναγνώστες εξέφρασαν τη λύπη τους για το "πάγωμα" των εκδόσεων με ποικίλα σχόλια που συνδέονταν με τις παιδικές αναμνήσεις όλων μας.
Μερικά από αυτά:
"Διακόπτεται η έκδοση των περιοδικών; Αν όντως ισχύει είναι μια θλιβερή είδηση, αλλά σας ευχαριστώ για τα υπέροχα χρόνια. Σαν χθες θυμάμαι τον Ιούλιο του 1988 που αγόρασα το ΚΟΜΙΞ #1 σε ένα περίπτερο στο Πήλιο, πριν καν κλείσω τα 6. Έκλεισα τα 30 πέρσι χωρίς να χάσω τεύχος...".
"Είναι σαν να σκίζεται ένα κομμάτι από πάνω μου και να πέφτει ξερό στο έδαφος... Μια ολόκληρη παιδική ηλικία. Να τρέχουμε στο περίπτερο κάθε εβδομάδα για τα Μίκυ Μάους, Κόμιξ, Αλμανάκο, Μεγάλο Μίκυ, Ντόναλντ, Μίκυ Μυστήριο κλπ τα οποία μας κρατούσαν παντού και πάντοτε συντροφιά... Θεωρώ τον εαυτό μου τυχερό που έζησα αυτή την εμπειρία - να διασκεδάζεις χωρίς το ίντερνετ και να αναμένεις με ανυπομονησία να βγει το νέο τεύχος κάθε μήνα/εβδομάδα... Σαν εμένα, υπάρχουν χιλιάδες άλλοι φίλοι/φίλες. Μεγαλώσατε γενεές σχεδόν μισού αιώνα. Κ. Τερζόπουλε, ευχαριστώ για τις αναμνήσεις".
"Λυπάμαι πάρα πολύ. Ένα μεγάλο ευχαριστώ από την καρδιά μου για το περιοδικό που μας μεγάλωσε. Σκέπτομαι τους ανθρώπους που με χιούμορ και μεράκι το έφερναν στα περίπτερά μας τόσα χρόνια αδιάλειπτα. Εύχομαι κι εκείνοι, όπως και ο Μίκυ και ο Ντόναλντ, να βρουν σύντομα καινούργιους δρόμους ανοιχτούς, σ' αυτή την εποχή που πάει να μας στερήσει απ' όλα τα όμορφα πράγματα, μικρά και μεγάλα...".
Πηγή: Περιοδικό Κόμιξ
Δεν υπάρχουν σχόλια
ΠΡΟΣΟΧΗ! Την ευθύνη για το περιεχόμενο των σχολίων φέρει αποκλειστικά ο συγγραφέας τους και όχι το site. Η ανάρτηση των σχολίων μπορεί να έχει μια μικρή χρονική καθυστέρηση