Ο υποψήφιος σταρ του NBA, το παιδί που πουλούσε CD στα φανάρια και το δράμα του Έλληνα ρατσιστή. Του Μάνου Χωριανόπουλου. "Σήμ...
Ο υποψήφιος σταρ του NBA, το παιδί που πουλούσε CD στα φανάρια και το δράμα του Έλληνα ρατσιστή.
Του Μάνου Χωριανόπουλου.
"Σήμερα ένα όνειρο ζωής έγινε πραγματικότητα και είμαστε πλέον και επίσημα Έλληνες πολίτες. Όπως ακριβώς νιώθαμε όλα αυτά τα χρόνια έχοντας γεννηθεί και μεγαλώσει εδώ, έχοντας αποφοιτήσει από ελληνικό σχολείο έχοντας ζήσει ολόκληρη τη ζωή μας στην πατρίδα μας, την Ελλάδα. Ευχαριστούμε την ελληνική Πολιτεία και όσους συνέβαλαν στην πραγματοποίηση αυτού του ονείρου. Θα είναι τιμή μας εάν μια μέρα κληθούμε να εκπροσωπήσουμε την ελληνική Eθνική ομάδα μπάσκετ".
Αυτή ήταν η δήλωση των αδερφών Αντετοκούνμπο, τον περασμένο Μάιο, όταν και πήραν την ελληνική ιθαγένεια. Γεννήθηκαν εδώ, μεγάλωσαν εδώ, πήγαν σχολείο εδώ και αισθάνονται την Ελλάδα ως πατρίδα τους.
Ο Γιάννης Αντετοκούνμπο, πριν λίγες μέρες πήρε και το εισιτήριο για το όνειρο, αφού επιλέχθηκε στη θέση 15 στα Draft του NBA από τους Milwaukee Bucks.
Η στιγμή της ανακοίνωσης, ήταν ομολογουμένως δραματική για κάθε νεοέλληνα ρατσιστή. Ένας Έλληνας, με καταγωγή από τη Νιγηρία, σήκωνε την ελληνική σημαία για να πανηγυρίσει για τον αδερφό του, ο οποίος την ίδια στιγμή έκανε το σταυρό του.
Ακολούθησε η δημοσιοποίηση λεπτομερειών για τη ζωή της οικογένειας στην Ελλάδα, για τους γονείς που δούλεψαν σκληρά εδώ και 24 χρόνια και για τα παιδιά που πουλούσαν αντικείμενα στα φανάρια.
Ο πατέρας, δήλωσε περήφανος για ένα πράγμα. Παρά το ότι τα παιδιά του δούλευαν, δεν έχασαν ούτε μια μέρα από το ελληνικό σχολείο. Θα μπορούσε να πει δεκάδες άλλα πράγματα, αλλά επέλεξε αυτό: "Δεν είχαν ούτε μια απουσία στο σχολείο και γι' αυτό είμαι περήφανος".
Και κάπου εδώ και αρχίζει η υποκρισία (μας).
Μπορεί οι ρατσιστές Αθηνών και περιχώρων, να είναι με χάπια, λόγω της εικόνας την ώρα της ανακοίνωσης των draft, ωστόσο τι γίνεται με εμάς τους υπόλοιπους; Τους "υγιείς και αξιοπρεπείς", που (ισχυριζόμαστε ότι) δεν είμαστε ρατσιστές.
Ο Αντετοκούνμπο, που πουλούσε CD στα φανάρια και ο Αντετοκούνμπο, υποψήφιος πολυεκατομμυριούχος και σταρ του NBA, είναι ο ίδιος άνθρωπος.
Όσοι κοιτάζουν με ενόχληση τους μικροπωλητές στα φανάρια και τώρα φουσκώνουν σαν διάνοι για την επιτυχία του συμπατριώτη μας, είναι επίσης οι ίδιοι άνθρωποι.
Ο ρατσισμός έχει διάφορες εκφάνσεις και μια από αυτές είναι το μίσος απέναντι στον φτωχό. Αυτό το μίσος στην Ελλάδα κυριαρχεί εδώ και πολλά χρόνια. Ο φτωχός αντιμετωπίζεται ως μίασμα και αντί για θύμα, ως θύτης.
Το ανατριχιαστικό "Έξω οι ξένοι" στην πραγματικότητα σημαίνει "Έξω οι φτωχοί ξένοι". Ακόμα και αν δεν το λέμε, πολλές φορές το επικροτούμε με τη συμπεριφορά μας.
Ο δερβέναγας των φαναριών, μετατρέπεται στον περήφανο κόλακα, έχοντας απέναντί του τον Αντετοκούνμπο με τα CD και τον Αντετοκούνμπο του NBA αντίστοιχα.
Τι γίνεται όμως με άλλα παιδιά μεταναστών, που παρά το ότι γεννήθηκαν εδώ και πάνε σχολείο δεν θα αποκτήσουν ξαφνικά λάμψη και χρήμα και άρα θα μείνουν ξεχασμένα να παλεύουν για την ιθαγένεια;
Πόσα εμπόδια θα τους βάζουμε καθημερινά και πόσο θα δυσκολεύουμε τη ζωή τους, λόγω της έμφυτης τάσης μας να ξεσπάμε στον αδύναμο, αναζητώντας εξιλαστήρια θύματα και με άλλοθι την οικονομική κρίση;
Η ιστορία του Αντετοκούνμπο, είναι βγαλμένη από τα παραμύθια. Η πραγματικότητα όμως που επιφυλάσσουμε σε άλλα παιδιά σαν τον Γιάννη, είναι σκληρή. Τόσο σκληρή, που θα την ξεχάσουμε σε λίγες μέρες και ίσως τη θυμηθούμε όταν κάποιος άλλος σαν τον Αντετοκούνμπο, πετύχει κάτι αντίστοιχο σε κάποιο μελλοντικό draft.
ΥΓ. Τι θα γινόταν άραγε αν κάποιο τάγμα εφόδου υπέρ της καθαρότητας της ελληνικής φυλής πετύχαινε πριν χρόνια τον Αντετοκούνμπο σε κάποιο φανάρι; Θα του μάθαιναν με τον δικό τους μοναδικό τρόπο να μισεί την πατρίδα, που τόσο αγαπάει σήμερα ή Θα τον τραυμάτιζαν ως παράνομο μετανάστη;
Αυτή ήταν η δήλωση των αδερφών Αντετοκούνμπο, τον περασμένο Μάιο, όταν και πήραν την ελληνική ιθαγένεια. Γεννήθηκαν εδώ, μεγάλωσαν εδώ, πήγαν σχολείο εδώ και αισθάνονται την Ελλάδα ως πατρίδα τους.
Ο Γιάννης Αντετοκούνμπο, πριν λίγες μέρες πήρε και το εισιτήριο για το όνειρο, αφού επιλέχθηκε στη θέση 15 στα Draft του NBA από τους Milwaukee Bucks.
Η στιγμή της ανακοίνωσης, ήταν ομολογουμένως δραματική για κάθε νεοέλληνα ρατσιστή. Ένας Έλληνας, με καταγωγή από τη Νιγηρία, σήκωνε την ελληνική σημαία για να πανηγυρίσει για τον αδερφό του, ο οποίος την ίδια στιγμή έκανε το σταυρό του.
Ακολούθησε η δημοσιοποίηση λεπτομερειών για τη ζωή της οικογένειας στην Ελλάδα, για τους γονείς που δούλεψαν σκληρά εδώ και 24 χρόνια και για τα παιδιά που πουλούσαν αντικείμενα στα φανάρια.
Ο πατέρας, δήλωσε περήφανος για ένα πράγμα. Παρά το ότι τα παιδιά του δούλευαν, δεν έχασαν ούτε μια μέρα από το ελληνικό σχολείο. Θα μπορούσε να πει δεκάδες άλλα πράγματα, αλλά επέλεξε αυτό: "Δεν είχαν ούτε μια απουσία στο σχολείο και γι' αυτό είμαι περήφανος".
Και κάπου εδώ και αρχίζει η υποκρισία (μας).
Μπορεί οι ρατσιστές Αθηνών και περιχώρων, να είναι με χάπια, λόγω της εικόνας την ώρα της ανακοίνωσης των draft, ωστόσο τι γίνεται με εμάς τους υπόλοιπους; Τους "υγιείς και αξιοπρεπείς", που (ισχυριζόμαστε ότι) δεν είμαστε ρατσιστές.
Ο Αντετοκούνμπο, που πουλούσε CD στα φανάρια και ο Αντετοκούνμπο, υποψήφιος πολυεκατομμυριούχος και σταρ του NBA, είναι ο ίδιος άνθρωπος.
Όσοι κοιτάζουν με ενόχληση τους μικροπωλητές στα φανάρια και τώρα φουσκώνουν σαν διάνοι για την επιτυχία του συμπατριώτη μας, είναι επίσης οι ίδιοι άνθρωποι.
Ο ρατσισμός έχει διάφορες εκφάνσεις και μια από αυτές είναι το μίσος απέναντι στον φτωχό. Αυτό το μίσος στην Ελλάδα κυριαρχεί εδώ και πολλά χρόνια. Ο φτωχός αντιμετωπίζεται ως μίασμα και αντί για θύμα, ως θύτης.
Το ανατριχιαστικό "Έξω οι ξένοι" στην πραγματικότητα σημαίνει "Έξω οι φτωχοί ξένοι". Ακόμα και αν δεν το λέμε, πολλές φορές το επικροτούμε με τη συμπεριφορά μας.
Ο δερβέναγας των φαναριών, μετατρέπεται στον περήφανο κόλακα, έχοντας απέναντί του τον Αντετοκούνμπο με τα CD και τον Αντετοκούνμπο του NBA αντίστοιχα.
Τι γίνεται όμως με άλλα παιδιά μεταναστών, που παρά το ότι γεννήθηκαν εδώ και πάνε σχολείο δεν θα αποκτήσουν ξαφνικά λάμψη και χρήμα και άρα θα μείνουν ξεχασμένα να παλεύουν για την ιθαγένεια;
Πόσα εμπόδια θα τους βάζουμε καθημερινά και πόσο θα δυσκολεύουμε τη ζωή τους, λόγω της έμφυτης τάσης μας να ξεσπάμε στον αδύναμο, αναζητώντας εξιλαστήρια θύματα και με άλλοθι την οικονομική κρίση;
Η ιστορία του Αντετοκούνμπο, είναι βγαλμένη από τα παραμύθια. Η πραγματικότητα όμως που επιφυλάσσουμε σε άλλα παιδιά σαν τον Γιάννη, είναι σκληρή. Τόσο σκληρή, που θα την ξεχάσουμε σε λίγες μέρες και ίσως τη θυμηθούμε όταν κάποιος άλλος σαν τον Αντετοκούνμπο, πετύχει κάτι αντίστοιχο σε κάποιο μελλοντικό draft.
ΥΓ. Τι θα γινόταν άραγε αν κάποιο τάγμα εφόδου υπέρ της καθαρότητας της ελληνικής φυλής πετύχαινε πριν χρόνια τον Αντετοκούνμπο σε κάποιο φανάρι; Θα του μάθαιναν με τον δικό τους μοναδικό τρόπο να μισεί την πατρίδα, που τόσο αγαπάει σήμερα ή Θα τον τραυμάτιζαν ως παράνομο μετανάστη;
Δεν υπάρχουν σχόλια
ΠΡΟΣΟΧΗ! Την ευθύνη για το περιεχόμενο των σχολίων φέρει αποκλειστικά ο συγγραφέας τους και όχι το site. Η ανάρτηση των σχολίων μπορεί να έχει μια μικρή χρονική καθυστέρηση