Του Σταύρου Βιτάλη, μελισσοκόμου. Μόλις γύρισα από το μελισσοκομείο ενός φίλου, κάπου εδώ στο «φαιό νταμάρι», την Αττική. Μου λείπουν...
μελισσοκόμου.
Μόλις γύρισα από το μελισσοκομείο ενός φίλου, κάπου εδώ στο «φαιό νταμάρι», την Αττική.
Μου λείπουν τα μελίσσια μου. Από τότε που αφιερώθηκα στο Κίνημα, η σκέψη μου γυρνά εκεί. Στα βουνά της Μακεδονίας, στο σμήνος που μπαινοβγαίνει στη κυψέλη του, στα «πουλιά», στα «παραπούλια», στον τρύγο, στο καπνιστήρι...
Είδα και πάλι μετά από καιρό, το «τέλειο βασίλειο» των μελισσών: Νεκταροσυλλέκτριες, γυρεοσυλλέκτριες, παραμάνες, φύλακες, η κάθε εργάτρια στο ρόλο της. Και η βασίλισσα, ο συνδετικός κρίκος του σμήνους, «αφέντρα και κυρά συνάμα», να γεννά ασταμάτητα τις νέες γενιές.
Κυριακάτικα σήμερα, λέω να κάνω μιαν εξαίρεση, και να μη δηλητηριαστώ από τη μπόχα που αναδίδουν τα συστημικά σκουπίδια που δηλητηρίασαν την πανέμορφη αυτή Πατρίδα: Την Ελλάδα μου. (Κάπως σαν εκείνο τον αχαρακτήριστο καπνοπαραγωγό, που δηλητηρίασε το μελισσοκομείο μου με το δολοφονικό παράθειο της πολυεθνικής του).
Καιρό τώρα σκέπτομαι να δημοσιεύσω μια «πατέντα» μου, που παρουσιάσθηκε πριν από 21 χρόνια στο Πανεπιστήμιο της Θεσσαλονίκης και στον υπέροχο αυτόν Καθηγητή/Άνθρωπο/Μελισσοκόμο, τον Ανδρέα Θρασυβούλου.
Μια πρόταση για «κινητή βάση» της κυψέλης. Σωτήρια λύση, για την υγεία του σμήνους και την «βιολογική» μελισσοκομία.
Εσείς οι φίλοι του Πατριωτικού Μετώπου και του Αλληλέγγυον, μπορεί σήμερα να μην πολυκαταλάβετε τι λέω. Γι' αυτό και ζητώ την κατανόηση σας.
Σήμερα θα μιλήσω στη γλώσσα των «μελισσάδων», όπως λένε τους μελισσοκόμους στην ιδιαίτερη πατρίδα μου, τη Μακεδονία.
Μπαίνω ακόμη στον πειρασμό να γράψω μερικά «χοντρά» για τους «οικολόγους/πράσινους». Αλλά θα γράψω πολλά, και τα πολλά τα λόγια, είναι φτώχεια.
Δείτε λοιπόν την ηλεκτρονική διεύθυνση:
http://www.pamet.gr/deltiatypou/melissokomia%20vaseis%20kypselon%209%206%2013.php
Υ.Γ. Κάντε μια βόλτα σε ένα μελισσοκομείο. Η «μελισσοθεραπεία», είναι ότι το καλύτερο στις εποχές των βρικολάκων της Νέας Τάξης που ζούμε.
Μόλις γύρισα από το μελισσοκομείο ενός φίλου, κάπου εδώ στο «φαιό νταμάρι», την Αττική.
Μου λείπουν τα μελίσσια μου. Από τότε που αφιερώθηκα στο Κίνημα, η σκέψη μου γυρνά εκεί. Στα βουνά της Μακεδονίας, στο σμήνος που μπαινοβγαίνει στη κυψέλη του, στα «πουλιά», στα «παραπούλια», στον τρύγο, στο καπνιστήρι...
Είδα και πάλι μετά από καιρό, το «τέλειο βασίλειο» των μελισσών: Νεκταροσυλλέκτριες, γυρεοσυλλέκτριες, παραμάνες, φύλακες, η κάθε εργάτρια στο ρόλο της. Και η βασίλισσα, ο συνδετικός κρίκος του σμήνους, «αφέντρα και κυρά συνάμα», να γεννά ασταμάτητα τις νέες γενιές.
Κυριακάτικα σήμερα, λέω να κάνω μιαν εξαίρεση, και να μη δηλητηριαστώ από τη μπόχα που αναδίδουν τα συστημικά σκουπίδια που δηλητηρίασαν την πανέμορφη αυτή Πατρίδα: Την Ελλάδα μου. (Κάπως σαν εκείνο τον αχαρακτήριστο καπνοπαραγωγό, που δηλητηρίασε το μελισσοκομείο μου με το δολοφονικό παράθειο της πολυεθνικής του).
Καιρό τώρα σκέπτομαι να δημοσιεύσω μια «πατέντα» μου, που παρουσιάσθηκε πριν από 21 χρόνια στο Πανεπιστήμιο της Θεσσαλονίκης και στον υπέροχο αυτόν Καθηγητή/Άνθρωπο/Μελισσοκόμο, τον Ανδρέα Θρασυβούλου.
Μια πρόταση για «κινητή βάση» της κυψέλης. Σωτήρια λύση, για την υγεία του σμήνους και την «βιολογική» μελισσοκομία.
Εσείς οι φίλοι του Πατριωτικού Μετώπου και του Αλληλέγγυον, μπορεί σήμερα να μην πολυκαταλάβετε τι λέω. Γι' αυτό και ζητώ την κατανόηση σας.
Σήμερα θα μιλήσω στη γλώσσα των «μελισσάδων», όπως λένε τους μελισσοκόμους στην ιδιαίτερη πατρίδα μου, τη Μακεδονία.
Μπαίνω ακόμη στον πειρασμό να γράψω μερικά «χοντρά» για τους «οικολόγους/πράσινους». Αλλά θα γράψω πολλά, και τα πολλά τα λόγια, είναι φτώχεια.
Δείτε λοιπόν την ηλεκτρονική διεύθυνση:
http://www.pamet.gr/deltiatypou/melissokomia%20vaseis%20kypselon%209%206%2013.php
Υ.Γ. Κάντε μια βόλτα σε ένα μελισσοκομείο. Η «μελισσοθεραπεία», είναι ότι το καλύτερο στις εποχές των βρικολάκων της Νέας Τάξης που ζούμε.
Δεν υπάρχουν σχόλια
ΠΡΟΣΟΧΗ! Την ευθύνη για το περιεχόμενο των σχολίων φέρει αποκλειστικά ο συγγραφέας τους και όχι το site. Η ανάρτηση των σχολίων μπορεί να έχει μια μικρή χρονική καθυστέρηση