«Ασφάλιση ιδιοκτητών τουριστικών καταλυμάτων»

Σύμφωνα με διατάξεις στο άρθρο 58 του νόμου 4144/2013 «Αντιμετώπιση της παραβατικότητας στην Κοινωνική Ασφάλιση και στην Αγορά Εργασ...

Σύμφωνα με διατάξεις στο άρθρο 58 του νόμου 4144/2013 «Αντιμετώπιση της παραβατικότητας στην Κοινωνική Ασφάλιση και στην Αγορά Εργασίας και λοιπές διατάξεις αρμοδιότητας του Υπουργείου Εργασίας, Κοινωνικής Ασφάλισης και Πρόνοιας», οι οποίες... αφορούν στην ασφάλιση ιδιοκτητών τουριστικών καταλυμάτων και ψηφίστηκαν για αντικατάσταση των σχετικών διατάξεων στο άρθρο 32 του νόμου 4075/2012 (Α’ 89), η ασφάλιση των ιδιοκτητών τουριστικών καταλυμάτων καθορίζεται πλέον με βάση τη δυναμικότητα σε δωμάτια και όχι με βάση τον πληθυσμό της περιοχής της έδρας κάθε τουριστικής επιχείρησης ή το εισόδημα από την άσκηση της συγκεκριμένης αυτής δραστηριότητας όπως γινόταν πρωτύτερα. Με πάγια την προϋπόθεση βέβαια, τα καταλύματα να φέρουν το ειδικό σήμα του Ε.Ο.Τ μαζί με όλα τα απαραίτητα έγγραφα και δικαιολογητικά σε ισχύ.

Ειδικότερα, οι ιδιοκτήτες τουριστικών καταλυμάτων έως και 5 δωμάτια ασφαλίζονται στον Ο.Γ.Α., ή αν ασφαλίζονται από άλλη εργασία ή απασχόληση σε οποιονδήποτε ασφαλιστικό οργανισμό ή το Δημόσιο ή λαμβάνουν σύνταξη από οποιονδήποτε ασφαλιστικό οργανισμό ή το Δημόσιο παραμένουν στην ασφάλιση του ασφαλιστικού τους φορέα και δεν υπάγονται στην ασφάλιση του Ο.Γ.Α. Στην περίπτωση των 6 με 10 δωματίων, οι ιδιοκτήτες τουριστικών καταλυμάτων ασφαλίζονται υποχρεωτικά στον Ο.Γ.Α., ή εάν δεν είναι παράλληλα εγγεγραμμένοι στο Μητρώο Αγροτών και Αγροτικών Εκμεταλλεύσεων, ασφαλίζονται υποχρεωτικά στον Ο.Α.Ε.Ε. στην 1η ασφαλιστική κατηγορία αυτού, ανεβαίνοντας κανονικά κατηγορία κάθε τριετία. Εφόσον τα πρόσωπα αυτά ασφαλίζονται από άλλη εργασία ή απασχόληση σε οποιονδήποτε ασφαλιστικό οργανισμό ή το Δημόσιο ή λαμβάνουν σύνταξη από οποιονδήποτε ασφαλιστικό οργανισμό ή το Δημόσιο παραμένουν στην ασφάλιση του ασφαλιστικού τους φορέα και δεν υπάγονται στην ασφάλιση του Ο.Α.Ε.Ε.

Ερωτάται ο υπουργός:

1. Ποιο είναι το σκεπτικό της δωδεκάμηνης σε διάρκεια ασφάλισης ενός μικροϊδιοκτήτη και μικροεπιχειρηματία, είτε στον Ο.Γ.Α. για την πρώτη περίπτωση των 1 με 5 δωματίων, είτε σε Ο.Γ.Α. ή Ο.Α.Ε.Ε για τη δεύτερη περίπτωση των 6 με 10 δωματίων, πόσο μάλλον από τη στιγμή που τα περισσότερα ενοικιαζόμενα έχουν πραγματική δουλειά μόνο σε εποχική βάση και για λίγους μόνο μήνες το χρόνο;

2. Πολλαπλασιάζοντας το σύνολο των μηνιαίων υποχρεωτικών εισφορών επί δώδεκα, δεν γίνεται κατανοητό στο αρμόδιο υπουργείο ότι σε κάθε περίπτωση το τελικό ποσό υπολογίζεται ως υπέρογκο, λαμβανομένου φυσικά υπ’ όψιν ότι οι μικροϊδιοκτήτες-μικροεπιχειρηματίες ενοικιαζομένων, χωρίς να απολαμβάνουν ιδιαίτερα μεγάλα έσοδα και έχοντας τα καταλύματά τους απλά ως μέσο για να προσθέτουν κάποια παραπάνω χρήματα στον οικογενειακό τους προϋπολογισμό, έχουν να πληρώνουν για πάγια έξοδα των καταλυμάτων (ρεύμα, νερό κ.α.), έξοδα φροντίδας και συντήρησης των δωματίων με τη βοήθεια ίσως και κάποιου υπαλλήλου, φόρους και διάφορα άλλα; Τελικά τι ποσό είναι εκείνο που θα τους μείνει ως καθαρό εισόδημα και γι’ αυτό το ποσό αξίζει άραγε τον κόπο να συνεχίσουν να ασκούν τη δραστηριότητά τους;

3. Σε μία εποχή που οι υποδομές για τη φιλοξενία τουριστών χρειάζονται κίνητρα, στήριξη και ενίσχυση και ειδικότερα μάλιστα, τα παραδοσιακά ενοικιαζόμενα δωμάτια που δίνουν και μία αίσθηση οικογενειακής επιμέλειας και φροντίδας στη φιλοξενία και περιποίηση του επισκέπτη-πελάτη και αποτελούν βασικό κομμάτι της τουριστικής μας οργάνωσης και κουλτούρας, το αρμόδιο υπουργείο εργασίας για ποιο λόγο δεν φέρνει σε ψήφιση μία άλλη νομοθεσία η οποία δεν θα προβλέπει δωδεκάμηνη διάρκεια καταβολής εισφορών και δεν θα εντάσσει τον ασφαλιζόμενο σε αυξανόμενες κλίμακες ασφαλίστρων, με αποτέλεσμα, ειδικά στην περίπτωση του Ο.Α.Ε.Ε. έπειτα από μερικές τριετίες το άθροισμα της ετήσιας επιβάρυνσης να γίνεται εξοντωτικό;

Οι ερωτώσες βουλευτές

ΕΛΕΝΑ ΚΟΥΝΤΟΥΡΑ

Βουλευτής Α’ Αθηνών

ΤΣΑΜΠΙΚΑ (ΜΙΚΑ) ΙΑΤΡΙΔΟΥ

Βουλευτής Δωδεκανήσων