Όταν ο Αντώνης Σαμαράς μιλάει όπως η Άνγκελα Μέρκελ...

Του Γιώργου Παπαγεωργίου.  Είναι κατανοητή η απόπειρα του κ. Αντώνη Σαμαρά να δώσει μια αίσθηση προοπτικής στον κόσμο. Να πείσει ότι ο...

Του Γιώργου Παπαγεωργίου. 

Είναι κατανοητή η απόπειρα του κ. Αντώνη Σαμαρά να δώσει μια αίσθηση προοπτικής στον κόσμο. Να πείσει ότι οι θυσίες στις οποίες υποβάλλονται ο πολίτες οδηγούν σε μια διέξοδο, ότι έχουν ένα αντίκρυσμα, ότι υπάρχει φως στην άκρη του τούνελ -όσο κι αν τα πραγματικά δεδομένα δίνουν διαφορετική εικόνα.
Όσο αυξάνεται η πίεση στην κοινωνία, τόσο μειώνεται ο πολιτικός χρόνος της τρικομματικής κυβέρνησης, και είναι λογικό ο πρωθυπουργός να επιχειρεί να αλλάξει τις εντυπώσεις, όπως έκανε χθες με την ομιλία του στο συνέδριο του Economist.
Όλα αυτά δεν ξεφεύγουν από μια αναμενόμενη και συνηθισμένη στρατηγική επικοινωνιακής διαχείρισης -τουτέστιν πολιτικής προπαγάνδας.
Όμως υπήρχαν σε δεύτερο πλάνο ορισμένα στοιχεία στην ομιλία του πρωθυπουργού τα οποία αποκαλύπτουν μια ενδιαφέρουσα πτυχή: Ο κ. Σαμαράς υιοθετεί τη ρητορική της κυρίας Άνγκελας Μέρκελ.
Όπως, για παράδειγμα, όταν παρομοίασε την κριτική που γίνεται σήμερα στην πολιτική που ακολουθεί η Ευρώπη και τα “καμπανάκια” του κινδύνου για το ευρώ, με τις απαισιόδοξες “καταστροφολογικές” προβλέψεις που γίνονταν για τη Δύση πριν 30 χρόνια, μετά τις δύο πετρελαϊκές κρίσεις και την κατάρρευση των συνθηκών του Μπρέτον Γουντς.
Είπε ο κ. Σαμαράς: “Κανείς, δηλαδή, δεν ποντάρει πλέον στο λεγόμενο Grexit. Και το ίδιο το ευρώ, μοιάζει σταθερότερο και ισχυρότερο. Δεν έχει, ασφαλώς, ξεπεράσει ορισμένα δομικά του προβλήματα. Αλλά κανείς δεν θεωρεί πια αναπόφευκτη τη διάλυσή του…”.
Με λίγα λόγια ο κ. Σαμαράς υπερασπίστηκε τον πυρήνα της πολιτικής που επιβάλει η κυρία Άνγκελα Μέρκελ στην Ευρώπη κι ας αντιδρούν σε αυτήν όλο και περισσότεροι εντός και εκτός Ευρωζώνης.
Φαίνεται, δηλαδή, ότι η αποδοχή της γερμανικής πολιτικής στην Ευρωζώνη δεν είναι για τον Έλληνα πρωθυπουργό ένας συμβιβασμός με την πραγματικότητα, μια αναγκαστική υποχώρηση απέναντι σε έναν ισχυρότερο αντίπαλο, αλλά οφείλεται σε θεμελιώδη πολιτική συμφωνία.
Ο κ. Σαμαράς δεν συμβιβάζεται με την πολιτική της κυρίας Μέρκελ, δεν υποτάσσεται απλώς σε αυτήν. Την πιστεύει βαθιά και την υπερασπίζεται.
Είναι ενδεικτικό ότι στην ίδια ομιλία ο Έλληνας πρωθυπουργός μίλησε για κάποιους “που αντιδρούν γιατί είχαν βολευτεί σε ένα σύστημα παρασιτικό, που ξόδευε δανεικά και κατανάλωνε χωρίς να παράγει”.
Προέταξε, δηλαδή, την ίδια ρητορική η οποία χρησιμεύει ως ιδεολογικό υπόβαθρο για να εφαρμόζεται η πολιτική ισοπέδωσης που επιβάλλουν στις χρεωμένες χώρες οι πιστωτές τους.
Είναι η ίδια ηθικολογία την οποία χρησιμοποιεί η Γερμανία για να δικαιολογήσει την πολιτική της μονόπλευρης λιτότητας και της απομόχλευσης στην Ευρωζώνη -παρακάμπτοντας την ουσία της υπόθεσης που είναι η επιβολή των γερμανικών συμφερόντων σε βάρος των άλλων.
Η αλήθεια είναι ότι στην παρούσα φάση τα συμφέροντα της Ελλάδας (όπως και των άλλων χωρών του Νότου) έρχονται σε σύγκρουση με εκείνα της Γερμανίας και βασικός στόχος της ελληνικής πολιτικής πρέπει να είναι η ανατροπή της πολιτικής που εφαρμόζεται σήμερα στην Ευρώπη.
Πηγή: http://www.newmoney.gr/blog/9093/otan-o-antonis-samaras-milaei-opos-i-angkela-merkel#ixzz2QhwU69Da