Του Δημήτρη Σωτηρόπουλου. Βρέθηκα για επαγγελματικούς λόγους στον πανέμορφο Νομό Αργολίδος και συγκεκριμένα στην ιστορική πόλη του...
Του Δημήτρη Σωτηρόπουλου.
Βρέθηκα για επαγγελματικούς λόγους στον πανέμορφο Νομό Αργολίδος και συγκεκριμένα στην ιστορική πόλη του Ναυπλίου. Η μέρα ήταν ζεστή και ηλιόλουστη, ιδανική για περίπατο και εξόρμηση φίλων, οικογενειών και τουριστών. Μάλιστα, συνάντησα και δυο Λύκεια που έκαναν την πενθήμερη εκδορμή τους εκεί.
Προχώρησα λίγο παραπάνω από την κεντρική πλατεία, όπου βρίσκεται η ιστορική εκκλησία του Αγίου Σπυρίδωνα, όπου δολοφονήθηκε ο μεγάλος (και μοναδικός) Ελληνορθόδοξος Κυβερνήτης Ιωάννης Καποδίστριας: Είχα επισκεφθεί το μέρος και το 2009, όμως από λάθος μου βρέθηκα σ' έναν παράλληλο δρόμο παρακάτω, λίγο μακριά από την εκκλησία.
Εκεί, βρίσκονται οι καφετέριες και οι ταβέρνες του Ναυπλίου, που κυριολεκτικά «αναστέναζαν» από κόσμο, στην πλειονότητά του Έλληνες. Κυριολεκτικά, στα δεκάδες μαγαζιά και μαγαζάκια, δεν έβρισκες θέση να καθήσεις!
«Ε, να μη φάνε οι άνθρωποι;», θα πει κάποιος. Ωραία, ας φάνε. Όχι πάντως εγώ, που είχα προτεραιότητα το προσκύνημα στον τόπο της θυσίας του μεγάλου αυτού Έλληνα, που έβγαλαν από τη μέση τα μασωνοσιωνιστικά συμφέροντα των ξένων δυνάμεων.
Ρωτώντας λοιπόν, βρήκα την εκκλησία που αναζητούσα. Φρεσκοβαμμένη και με μια ελληνική σημαία έξω, έδινε θετική εντύπωση στον επισκέπτη, παρότι ο απαράδεκτος Δήμος Ναυπλίου δεν έχει τοποθετήσει ούτε μία πινακίδα που να οδηγεί προς αυτήν.
Μπήκα μέσα, όπου υπάρχει η γνωστή αναπαράσταση της δολοφονίας του Καποδίστρια. Η συγκίνηση ήταν μεγάλη, ειδικά όταν είδα τις τρύπες από τις σφαίρες που τον σκότωσαν και διασώζονται ακόμα και σήμερα σε ειδικό κουβούκλιο.
Έξω, ήταν μονάχα ο φύλακας. Κάθησα περίπου μισή ώρα εκεί συζητώντας μαζί του και φωτογραφίζοντας. Στο διάστημα αυτό, μόλις 5 (ναι, σωστά διαβάσατε!) άτομα ήρθαν για να δουν τον τόπο μαρτυρίου του πρώτου κυβερνήτη!
Αντίθετα, η ροή εκατοντάδων (ίσως και χιλιάδων) ατόμων στις καφετέριες και τα εστιατόρια, συνεχιζόταν ασταμάτητη.
Για τον Καποδίστρια όμως, δεν έχουμε χρόνο. Πού να τρέχουμε τώρα!
Ενοχλείς, Κυβερνήτη!
Ελέγχεις την (ανύπαρκτη) ιστορική μας μνήμη και συνείδηση, το παρελθόν που ξεχάσαμε, το παρόν που καταπατήσαμε, το μέλλον του τόπου που διαγράψαμε στο βωμό των δανεικών σε βάρος των ιδανικών...
Εσύ, έπεσες από τα βόλια πρακτορίσκων πηγαίνοντας αξημέρωτα το πρωί στον Όρθρο.
Εμείς, οι συμπατριώτες σου, ούτε καν περνάμε ν' ανάψουμε ένα κεράκι στη μνήμη σου. Πίνουμε φρέντο και χλαπακιάζουμε πιτόγυρα.
Τα λίγα μέτρα που χωρίζουν τη «διασκέδαση» από την ΥΠΟΧΡΕΩΣΗ μας ως Έλληνες και Ορθόδοξοι, μας φαίνονται ατελείωτα χιλιόμετρα.
Είπαμε: Ενοχλείς, Κυβερνήτη!
Δεν ταιριάζεις με το σύγχρονο ανθελληνικό και αντίχριστο, ακραία υλιστικό «τρόπο ζωής» μας.
Εσύ, δεν καταδέχτηκες ούτε μισθό να πάρεις και να βελτιώσεις την τροφή σου «μέχρι να έχει και το τελευταίο ελληνόπουλο να φάει».
Εμείς, ψηφίζουμε κοπρίτες που τρωγοπίνουν με παχυλούς μισθούς που τους πληρώνουμε ευχαρίστως.
Εσύ, αγωνίστηκες για μια Ελλάδα ανεξάρτητη και ΟΡΘΟΔΟΞΗ.
Εμείς, υβρίζουμε τον Χριστό και την Παναγία διότι «δεν είμαστε θρησκόληπτοι σκοταδιστές» και μένουμε στο ευρώ «για να μην πτωχεύσουμε».
Εσύ, ανήκεις στη γενιά των Ηρώων ΕΛΛΗΝΩΝ μιας ΕΛΛΑΔΑΣ που αγωνίστηκε.
Εμείς, σε αυτή των νεοελλήνων (ή μάλλον νεογραικύλων) του ΨΕΥΤΟΡΩΜΑΙΪΚΟΥ.
Συγχώρα μας, Κυβερνήτη.
Φανήκαμε ανάξιοι της θυσίας σου. Κάποιοι θα πουν ότι δεν έπιασε τόπο.
Δεν θέλουμε να το πιστέψουμε. Προτιμούμε να παίρνουμε θάρρος από τους 5 αυτούς Έλληνες που ήρθαν να αποτίσουν φόρο τιμής σε σένα, παρά στις χιλιάδες που άραζαν στα καφεσουβλατζήδικα.
Άλλωστε, λίγη μαγιά χρειάζεται να μένει πάντα. Κι αυτή δεν θα σωθεί ποτέ, όπως είχε πει κι ο Γέροντας Παϊσιος.
Υ.Γ. Ένα από τα σχολεία που είχαν την πενθήμερη εκδρομή τους στο Ναύπλιο, το ξανασυνάντησα όταν έφευγα. Ρώτησα τα παιδιά, αν τους πήγαν οι συνοδοί καθηγητές τους στον Άγιο Σπυρίδωνα όπου δολοφονήθηκε ο Καποδίστριας. Η απάντησή τους, ήταν απλή μα σκληρή: «Ποιος;;;»
Μετά φταίνε τα παιδιά, κύριοι καθηγητάδες...;
hellas-orthodoxy.blogspot.gr
Βρέθηκα για επαγγελματικούς λόγους στον πανέμορφο Νομό Αργολίδος και συγκεκριμένα στην ιστορική πόλη του Ναυπλίου. Η μέρα ήταν ζεστή και ηλιόλουστη, ιδανική για περίπατο και εξόρμηση φίλων, οικογενειών και τουριστών. Μάλιστα, συνάντησα και δυο Λύκεια που έκαναν την πενθήμερη εκδορμή τους εκεί.
Προχώρησα λίγο παραπάνω από την κεντρική πλατεία, όπου βρίσκεται η ιστορική εκκλησία του Αγίου Σπυρίδωνα, όπου δολοφονήθηκε ο μεγάλος (και μοναδικός) Ελληνορθόδοξος Κυβερνήτης Ιωάννης Καποδίστριας: Είχα επισκεφθεί το μέρος και το 2009, όμως από λάθος μου βρέθηκα σ' έναν παράλληλο δρόμο παρακάτω, λίγο μακριά από την εκκλησία.
Εκεί, βρίσκονται οι καφετέριες και οι ταβέρνες του Ναυπλίου, που κυριολεκτικά «αναστέναζαν» από κόσμο, στην πλειονότητά του Έλληνες. Κυριολεκτικά, στα δεκάδες μαγαζιά και μαγαζάκια, δεν έβρισκες θέση να καθήσεις!
«Ε, να μη φάνε οι άνθρωποι;», θα πει κάποιος. Ωραία, ας φάνε. Όχι πάντως εγώ, που είχα προτεραιότητα το προσκύνημα στον τόπο της θυσίας του μεγάλου αυτού Έλληνα, που έβγαλαν από τη μέση τα μασωνοσιωνιστικά συμφέροντα των ξένων δυνάμεων.
Ρωτώντας λοιπόν, βρήκα την εκκλησία που αναζητούσα. Φρεσκοβαμμένη και με μια ελληνική σημαία έξω, έδινε θετική εντύπωση στον επισκέπτη, παρότι ο απαράδεκτος Δήμος Ναυπλίου δεν έχει τοποθετήσει ούτε μία πινακίδα που να οδηγεί προς αυτήν.
Μπήκα μέσα, όπου υπάρχει η γνωστή αναπαράσταση της δολοφονίας του Καποδίστρια. Η συγκίνηση ήταν μεγάλη, ειδικά όταν είδα τις τρύπες από τις σφαίρες που τον σκότωσαν και διασώζονται ακόμα και σήμερα σε ειδικό κουβούκλιο.
Έξω, ήταν μονάχα ο φύλακας. Κάθησα περίπου μισή ώρα εκεί συζητώντας μαζί του και φωτογραφίζοντας. Στο διάστημα αυτό, μόλις 5 (ναι, σωστά διαβάσατε!) άτομα ήρθαν για να δουν τον τόπο μαρτυρίου του πρώτου κυβερνήτη!
Αντίθετα, η ροή εκατοντάδων (ίσως και χιλιάδων) ατόμων στις καφετέριες και τα εστιατόρια, συνεχιζόταν ασταμάτητη.
Για τον Καποδίστρια όμως, δεν έχουμε χρόνο. Πού να τρέχουμε τώρα!
Ενοχλείς, Κυβερνήτη!
Ελέγχεις την (ανύπαρκτη) ιστορική μας μνήμη και συνείδηση, το παρελθόν που ξεχάσαμε, το παρόν που καταπατήσαμε, το μέλλον του τόπου που διαγράψαμε στο βωμό των δανεικών σε βάρος των ιδανικών...
Εσύ, έπεσες από τα βόλια πρακτορίσκων πηγαίνοντας αξημέρωτα το πρωί στον Όρθρο.
Εμείς, οι συμπατριώτες σου, ούτε καν περνάμε ν' ανάψουμε ένα κεράκι στη μνήμη σου. Πίνουμε φρέντο και χλαπακιάζουμε πιτόγυρα.
Τα λίγα μέτρα που χωρίζουν τη «διασκέδαση» από την ΥΠΟΧΡΕΩΣΗ μας ως Έλληνες και Ορθόδοξοι, μας φαίνονται ατελείωτα χιλιόμετρα.
Είπαμε: Ενοχλείς, Κυβερνήτη!
Δεν ταιριάζεις με το σύγχρονο ανθελληνικό και αντίχριστο, ακραία υλιστικό «τρόπο ζωής» μας.
Εσύ, δεν καταδέχτηκες ούτε μισθό να πάρεις και να βελτιώσεις την τροφή σου «μέχρι να έχει και το τελευταίο ελληνόπουλο να φάει».
Εμείς, ψηφίζουμε κοπρίτες που τρωγοπίνουν με παχυλούς μισθούς που τους πληρώνουμε ευχαρίστως.
Εσύ, αγωνίστηκες για μια Ελλάδα ανεξάρτητη και ΟΡΘΟΔΟΞΗ.
Εμείς, υβρίζουμε τον Χριστό και την Παναγία διότι «δεν είμαστε θρησκόληπτοι σκοταδιστές» και μένουμε στο ευρώ «για να μην πτωχεύσουμε».
Εσύ, ανήκεις στη γενιά των Ηρώων ΕΛΛΗΝΩΝ μιας ΕΛΛΑΔΑΣ που αγωνίστηκε.
Εμείς, σε αυτή των νεοελλήνων (ή μάλλον νεογραικύλων) του ΨΕΥΤΟΡΩΜΑΙΪΚΟΥ.
Συγχώρα μας, Κυβερνήτη.
Φανήκαμε ανάξιοι της θυσίας σου. Κάποιοι θα πουν ότι δεν έπιασε τόπο.
Δεν θέλουμε να το πιστέψουμε. Προτιμούμε να παίρνουμε θάρρος από τους 5 αυτούς Έλληνες που ήρθαν να αποτίσουν φόρο τιμής σε σένα, παρά στις χιλιάδες που άραζαν στα καφεσουβλατζήδικα.
Άλλωστε, λίγη μαγιά χρειάζεται να μένει πάντα. Κι αυτή δεν θα σωθεί ποτέ, όπως είχε πει κι ο Γέροντας Παϊσιος.
Υ.Γ. Ένα από τα σχολεία που είχαν την πενθήμερη εκδρομή τους στο Ναύπλιο, το ξανασυνάντησα όταν έφευγα. Ρώτησα τα παιδιά, αν τους πήγαν οι συνοδοί καθηγητές τους στον Άγιο Σπυρίδωνα όπου δολοφονήθηκε ο Καποδίστριας. Η απάντησή τους, ήταν απλή μα σκληρή: «Ποιος;;;»
Μετά φταίνε τα παιδιά, κύριοι καθηγητάδες...;
hellas-orthodoxy.blogspot.gr
Δεν υπάρχουν σχόλια
ΠΡΟΣΟΧΗ! Την ευθύνη για το περιεχόμενο των σχολίων φέρει αποκλειστικά ο συγγραφέας τους και όχι το site. Η ανάρτηση των σχολίων μπορεί να έχει μια μικρή χρονική καθυστέρηση