Οι μόδες των εποχών δεν γύρισαν τις σκέψεις και τις νοοτροπίες σε τρία αδέλφια και επιμένουν στους τρόπους ζωής που τους κληροδότησα...
Οι μόδες των εποχών δεν γύρισαν τις σκέψεις και τις νοοτροπίες σε τρία αδέλφια και επιμένουν στους τρόπους ζωής που τους κληροδότησαν οι γονείς τους στη Μέση Ρεθύμνου, σε ένα από τα χωριά του λαδιού στα «Κατωμέρια».
Όσοι έφυγαν κι έριξαν «μαύρη πέτρα πίσω τους», άφησαν και τα σπίτια τους να χάνονται στη λησμονιά και μοιραία, και στα χαλάσματα και εκεί, πλέον, μέσα στα στενά να «κάνουν παρέλαση» τρωκτικά και γάτες. Χάθηκαν οι άνθρωποι, χάθηκε και η ζωή…
Όμως ένα σπίτι στην «Πάνω Γειτονιά», πριν μπεις στο δρομάκι για τη σπηλιά της «Γκιουμπράς», εκεί που οι γερμανικές σφαίρες πήραν τη ζωή του πρωτοπόρου του ΕΑΜ καθηγητή Γιάννη Μαθιουδάκη, το σπίτι του Καλαϊτζινικόλα, δεν άλλαξε από τότε που γεννήθηκε, μπορεί και ενάμιση αιώνα! Μένει και δεν άλλαξε, από τον παππού ως τα εγγόνια σήμερα που πέρασαν τα 70 χρόνια, κρατώντας τα ίδια χαρακτηριστικά του, ενώ η ιστορία που βγαίνει από τα σωθικά του ξεχειλίζει…
Επιτέλους, να και μια κατοικία που κρατά τη φυσιογνωμία του παλαιού παραδοσιακού σπιτιού και ξεχωρίζει! Εδώ βρίσκεις τις αξίες που χάσαμε ακόμη και στα κονάκια της Κρήτης, που τα «κατάπιε» η εύπλαστη ευμάρεια και οι ρηχές αντιλήψεις των νεοελλήνων. Αλίμονο! Εδώ συναντάς την ουσία του ανθρώπου, που μέσα από τις δικές του Αρχές κρατά τον πλούτο της ζωής, μακριά από τις υλιστικές θεωρίες, ας πορεύεται και μόνος…
Η αυλή του σπιτιού τα καλοκαίρια «στενάζει» από τους συντέκνους, τους κουμπάρους και τους φίλους του κτηνοτρόφου Γιώργη Καλαϊτζάκη. Μπορεί να μαζεύονται και είκοσι! Τώρα δεν του άφησαν τρίχα ζωντανού και υποφέρει και «στον ύπνο και στον ξύπνιο». Αυτή η μετάλλαξη στην καθημερινότητά του, γύρισε τη ζωή ανάποδα και τον αρρωσταίνει.
Στην κουζίνα του σπιτιού οι οικοσκευές, και πολύ περισσότερο αυτές της τελευταίας τεχνολογίας, δεν έχουν θέση. Το φαγητό μαγειρεύεται στην παλαιά παραστιά με το ξύλο, πάνω ο φούρνος που κι αυτός ψήνει με ξύλο και γύρω ο καναπές της Κρήτης, ο νεροχύτης με τη στάμνα, η πιατοθήκη και δίπλα μια δεύτερη επί του τοίχου. Και φυσικά το τραπέζι με πολλές καρέκλες για όσους έλθουν
Η ζωή των τριών αδελφών, της Ευαγγελίας, της Ευγενίας και του Γιώργη, δεν ξέφυγε ποτέ από τα καθιερωμένα! Και οι τρείς τη διέθεσαν στα χωράφια και στα όρη. Οι ελιές πολλές και το κοπάδι μεγάλο και εκεί αφιερώνονταν κάθε μέρα, γιατί από εκεί ζούσαν…
«ΖΟΥΜΕ ΠΑΛΑΙΑ…»
«Ο μπαμπάς μας ο Νίκος βρήκε το σπίτι από τον παππού μας τον Γιώργη, αυτό που βλέπεις είναι», περιγράφει την υπεραιωνόβια ζωή του η Ευγενία Καλαϊτζάκη. «Θα είναι πάνω από εκατόν τριάντα χρονών και δεν αλλάξαμε τίποτα. Όπως το πήραμε το διατηρούμε. Εδώ γεννηθήκαμε και εδώ μείναμε και από τότε που γεννηθήκαμε μπλέξαμε με τα χωράφια και τα πρόβατα και από αυτά ζούμε. Γεωργός και κτηνοτρόφος ήταν και ο πατέρας μας, είμαστε φτωχοί αλλά δε μας χωρίζει τίποτα. Παίρνομε τη γεροντική σύνταξη και λίγο από εκεί, λίγο από τις ελιές ζούμε…»
madeincreta.gr
Όσοι έφυγαν κι έριξαν «μαύρη πέτρα πίσω τους», άφησαν και τα σπίτια τους να χάνονται στη λησμονιά και μοιραία, και στα χαλάσματα και εκεί, πλέον, μέσα στα στενά να «κάνουν παρέλαση» τρωκτικά και γάτες. Χάθηκαν οι άνθρωποι, χάθηκε και η ζωή…
Όμως ένα σπίτι στην «Πάνω Γειτονιά», πριν μπεις στο δρομάκι για τη σπηλιά της «Γκιουμπράς», εκεί που οι γερμανικές σφαίρες πήραν τη ζωή του πρωτοπόρου του ΕΑΜ καθηγητή Γιάννη Μαθιουδάκη, το σπίτι του Καλαϊτζινικόλα, δεν άλλαξε από τότε που γεννήθηκε, μπορεί και ενάμιση αιώνα! Μένει και δεν άλλαξε, από τον παππού ως τα εγγόνια σήμερα που πέρασαν τα 70 χρόνια, κρατώντας τα ίδια χαρακτηριστικά του, ενώ η ιστορία που βγαίνει από τα σωθικά του ξεχειλίζει…
Επιτέλους, να και μια κατοικία που κρατά τη φυσιογνωμία του παλαιού παραδοσιακού σπιτιού και ξεχωρίζει! Εδώ βρίσκεις τις αξίες που χάσαμε ακόμη και στα κονάκια της Κρήτης, που τα «κατάπιε» η εύπλαστη ευμάρεια και οι ρηχές αντιλήψεις των νεοελλήνων. Αλίμονο! Εδώ συναντάς την ουσία του ανθρώπου, που μέσα από τις δικές του Αρχές κρατά τον πλούτο της ζωής, μακριά από τις υλιστικές θεωρίες, ας πορεύεται και μόνος…
Η αυλή του σπιτιού τα καλοκαίρια «στενάζει» από τους συντέκνους, τους κουμπάρους και τους φίλους του κτηνοτρόφου Γιώργη Καλαϊτζάκη. Μπορεί να μαζεύονται και είκοσι! Τώρα δεν του άφησαν τρίχα ζωντανού και υποφέρει και «στον ύπνο και στον ξύπνιο». Αυτή η μετάλλαξη στην καθημερινότητά του, γύρισε τη ζωή ανάποδα και τον αρρωσταίνει.
Στην κουζίνα του σπιτιού οι οικοσκευές, και πολύ περισσότερο αυτές της τελευταίας τεχνολογίας, δεν έχουν θέση. Το φαγητό μαγειρεύεται στην παλαιά παραστιά με το ξύλο, πάνω ο φούρνος που κι αυτός ψήνει με ξύλο και γύρω ο καναπές της Κρήτης, ο νεροχύτης με τη στάμνα, η πιατοθήκη και δίπλα μια δεύτερη επί του τοίχου. Και φυσικά το τραπέζι με πολλές καρέκλες για όσους έλθουν
Η ζωή των τριών αδελφών, της Ευαγγελίας, της Ευγενίας και του Γιώργη, δεν ξέφυγε ποτέ από τα καθιερωμένα! Και οι τρείς τη διέθεσαν στα χωράφια και στα όρη. Οι ελιές πολλές και το κοπάδι μεγάλο και εκεί αφιερώνονταν κάθε μέρα, γιατί από εκεί ζούσαν…
«ΖΟΥΜΕ ΠΑΛΑΙΑ…»
«Ο μπαμπάς μας ο Νίκος βρήκε το σπίτι από τον παππού μας τον Γιώργη, αυτό που βλέπεις είναι», περιγράφει την υπεραιωνόβια ζωή του η Ευγενία Καλαϊτζάκη. «Θα είναι πάνω από εκατόν τριάντα χρονών και δεν αλλάξαμε τίποτα. Όπως το πήραμε το διατηρούμε. Εδώ γεννηθήκαμε και εδώ μείναμε και από τότε που γεννηθήκαμε μπλέξαμε με τα χωράφια και τα πρόβατα και από αυτά ζούμε. Γεωργός και κτηνοτρόφος ήταν και ο πατέρας μας, είμαστε φτωχοί αλλά δε μας χωρίζει τίποτα. Παίρνομε τη γεροντική σύνταξη και λίγο από εκεί, λίγο από τις ελιές ζούμε…»
madeincreta.gr
Δεν υπάρχουν σχόλια
ΠΡΟΣΟΧΗ! Την ευθύνη για το περιεχόμενο των σχολίων φέρει αποκλειστικά ο συγγραφέας τους και όχι το site. Η ανάρτηση των σχολίων μπορεί να έχει μια μικρή χρονική καθυστέρηση