Η Ελλάδα και τα Ανατολικά ζητήματα

Tης Χίβας Παναχί hivapanahi.blogspot.gr Ένας πολυδιάστατος παγκόσμιος πόλεμος είναι σε εξέλιξη στη γειτονία μας και είτε μας αρέσει εί...

Tης Χίβας Παναχί
hivapanahi.blogspot.gr

Ένας πολυδιάστατος παγκόσμιος πόλεμος είναι σε εξέλιξη στη γειτονία μας και είτε μας αρέσει είτε όχι είμαστε κομμάτι αυτού του πολέμου και αυτών των ζητημάτων που δεν κάτι άλλο εκτός από αυτό που θα λέγαμε ‘ Το Ανατολικό ζήτημα’.
ΤΑ ΑΝΑΤΟΛΙΚΑ ΖΗΤΗΜΑ
Ανατολή ονομάζεται η περιοχή που ανατέλλει ο ήλιος ή που έχει ήλιο. Η Αγία παπική εκκλησία τις περιοχές αυτές τις έλεγαν Levant, δηλαδή, εκεί που ανατέλλει ο ήλιος και πρώτη φορά χρησιμοποιήθηκε το 1497 από αποικίες δυνάμεις της Αγγλίας στη περιοχή ενώ στο 16 αιώνα από τους γάλλους με τη ίδρυση της ‘Εταιρίας της Levant καθώς είχε υπογράψει συμφωνία το 1570 συμφωνία με πλοία από τη Οθωμανική αυτοκρατορία. Αυτές οι συμφωνίες φαίνεται να είχαν τύπου μονοήμερη δύναμη πάνω σε όλα και η κυρίαρχη χώρα παραιτείται από κάθε δικαίωμα. Η ΕΤΑΙΡΙΑ, Grand Turk που η ορολογία αυτή, μας παραπέμπει στη μεγαλεία των Σουλτάνων των Οθωμανών. (Padeshah) και της Γαλλίας το Compagnie du Levant ιδρύθηκε για τον ίδιο σκοπό. Προς το παρόν, η Άπω Ανατολή ήταν γνωστός ως "Άνω Levant».
Με τη παρακμή της Οθωμανικής αυτοκρατορίας και η ίδρυση του νέου Ελληνικού κράτους πολλές από αυτές τις συμφωνίες κατάφεραν κατά κάποιο τρόπο να έχουν ισχύ.
Στης διάρκεια του πρώτου παγκόσμιο πολέμου η ορολογία απέκτησε και μια άλλη υπόσταση και αυτή αφορά τις πολιτιστικές εξερευνήσεις στη Βόρεια Αφρική ενώ στο Β. παγκόσμιο πόλεμο συναντάμε τη κορύφωση των Ανατολικών ζητημάτων καθώς χρησιμοποίησαν τον όρο Levantine για όλο το Ανατολικό Μεσόγειο, πιο συγκεκριμένα και η Συρία υπήρξε σημείο σύγκρουση δυνάμεων και συμφερόντων Δύσης και Ανατολής, κάτι το οποίο το ξανά ζούμε και σήμερα. Το ενδιαφέρον προέρχεται από τη γεωγραφική και γεωπολιτική θέση στην οποία βρίσκεται στο λεγόμενο δρόμο του Μετατάξου που φαίνεται να είναι σημείο εμπορικών, οικονομικών πόρων του κόσμου για κυριαρχία του μέλλοντος.
Από την άλλη η ιδέα να ενωθεί η Ευρώπη ως δύναμης κυριαρχίας ανήκει ιστορικά στη Γάλλια και τη Γερμανία, κάτι το οποίο στάθηκε εφικτό μετά από το Β παγκόσμιο πόλεμος ενώ η επανένωση της Γερμανίας στη δεκαετία του 80 μετατρέπει τη κυριαρχία σε γεγονός καθώς ορθοπόδησε μετά από το πόλεμο και απέκτησε μια ακμάζουσα βιομηχανία αλλά η ραγδαία ανάπτυξη της Κινάς κυρίως και τα καθεστώτα της Levantine δεν παρέχουν τις ιδέες δυνατότητες στη Δύση, ενώ πολλά κράτη της ΕΥΡΩΠΗΣ προτίμησαν να λειτουργήσουν αυτόνομα σε αυτό το οικονομικό πόλεμο. Οι κοινωνικές δομές και αντιλήψεις των πολιτών της Γερμανίας βασίζεται σε πειθαρχεία και παράγωγη με ένα ορθό και συντεταγμένο τρόπο σε όλα τα επίπεδα, αυτό που ονομάζουν ‘Γερμανική νοοτροπία’ με εργατικούς και πειθαρχημένους ανθρώπους που έχει σημείο αναφορά στις κοινωνικές και θρησκευτικές δομές της ‘Προτεσταντικής ηθικής ‘[1] στην οποία για να γίνει αρεστός στον θεό εργάζεται και οποίος δεν θεωρείται μην εργατικούς πρέπει να υποστεί τιμωρία, ένα από τα στοιχεία τα οποία ασυνείδητα επηρέασε τον τρόπο μεταχείρισης της κρίσης σχετικά με την Ελλάδα από τη αρχή της που κλιμακώθηκε αυτή η τάση των μεγάλων δυνάμεων στις περιοχές του Levantine.