Η ΠΑΙΔΕΙΑ ΣΩΖΕΙ...

Του Νικολάου Ποταμιά. Δικηγόρου Θηβών. Πολλοί υποστηρίζουν την άποψή τους με απόλυτο τρόπο και πιστεύουν ότι κατέχουν την απόλυτη αλήθ...

Του Νικολάου Ποταμιά.

Δικηγόρου Θηβών.

Πολλοί υποστηρίζουν την άποψή τους με απόλυτο τρόπο και πιστεύουν ότι κατέχουν την απόλυτη αλήθεια ξεχνώντας το αξίωμα γνωρίζω μια σταγόνα αγνοώ έναν ωκεανό.
Πολλοί δεν αλλάζουν άποψη έστω κι αν από νέες γνώσεις προκύπτει ότι έχουν πλανηθεί. Θεωρούν ταπείνωση να παραδεχθούν το λάθος τους, αγνοώντας το αξίωμα ότι οι έξυπνοι αλλάζουν γνώμη, οι ανόητοι ποτέ.
Σε πολλούς αρέσει ο μονόλογος, απεχθάνονται το διάλογο. Μιλούν περί παντός του επιστητού, διακατέχονται από την ψευδαίσθηση της παντογνωσίας και επιδιώκουν να μετατρέψουν την άποψή τους σε ορισμό. Αγνοούν το αξίωμα ότι το μεγάλο πρόβλημα του κόσμου αυτού είναι ότι οι ανόητοι είναι γεμάτοι αυτοπεποίθηση και οι ευφυείς γεμάτοι αμφιβολίες.
Πολλοί νομίζουν ότι μπορούν να πληρώνονται χωρίς να εργάζονται, να καταναλώνουν χωρίς να παράγουν, να δανείζονται χωρίς να τα επιστρέφουν. Ξεχνούν το δελφικό πρόσταγμα «ο λαβών αποδώς ».
Πολλοί κατηγορούν το μνημόνιο και αγνοούν ή αδιαφορούν για τους λόγους που το επέβαλαν. Απλουστεύουν με παιδαριώδη τρόπο ένα εξαιρετικά σύνθετο ζήτημα.
Πολλοί νομίζουν ότι η ευημερία νομοθετείται. Αν ήταν έτσι οι πεινασμένοι όλου του κόσμου θα ψήφιζαν νόμους για να χορτάσουν.
Μερικοί αγνοούν ότι στην πολιτική όσα δεν μας ενθουσιάζουν είναι τα ωφέλιμα και δεν είναι ωφέλιμα όσα μας ενθουσιάζουν. Ότι οι πολιτικοί απευθύνονται στην λογική των λίγων και στο συναίσθημα των πολλών.
Μερικοί αγνοούν την έννοια της προσωπικής ευθύνης και κρύβονται πίσω από την απρόσωπη συλλογική ευθύνη. Περιφρονούν τη λογική που κατά τον Αριστοτέλη είναι η βασίλισσα των επιστημών.
Πολλοί κατηγορούν χωρίς να κατανοούν αγνοώντας το λόγο του Σπινόζα ότι το ζητούμενο δεν είναι να κατηγορείς αλλά να κατανοείς.
Πολλοί αγνοούν την πραγματική έννοια της δημοκρατίας μας. Νομίζουν ότι είναι η υποχρέωσή μας να ψηφίζουμε σε τακτά χρονικά διαστήματα. Ενώ η πραγματική έννοια της δημοκρατίας είναι ποιοτικό μέγεθος, αφορά την καθημερινή μας στάση ζωής, τη σχέση με το διπλανό μας, μας προστατεύει από τη βία, μας οδηγεί στη συναίνεση και τη συμφιλίωση, έχει σχέση με τη συμπεριφορά μας και όχι με τα μάρμαρά μας.
Πολλοί αγνοούν την έννοια του χρήματος, νομίζουν ότι κάποιο μηχάνημα το παράγει χωρίς έλεγχο. Λησμονούν ότι πίσω από κάθε ευρώ πρέπει να υπάρχει αντίστοιχη παραγωγή, που είναι και το αντίκρισμα του νομίσματος.
Μερικοί νομίζουν ότι οι έννοιες του νόμου και της δικαιοσύνης ταυτίζονται. Αγνοούν ότι ο νόμος μοιράζει συμφέρονται ενώ η δικαιοσύνη παραμένει ένα διαρκές ζητούμενο.
Πολλοί είναι πολύ αυστηροί με όλους τους άλλους και επιεικείς μόνο με τον εαυτό τους, αγνοούν αυτό που έλεγε ο Κομφούκιος ότι αν θέλουμε την πρόοδο πρέπει να είμαστε αυστηροί με τον εαυτό μας και επιεικείς με τους άλλους. Ότι δεν πρέπει να ταυτίζουμε τις επιθυμίες μας με τα δικαιώματά μας.
Μερικοί υποστηρίζουν ότι κατέχουν την απόλυτη αλήθεια. Ο Πασκάλ όμως έλεγε ότι το αντίθετο της αληθείας δεν είναι το ψεύδος αλλά μια άλλη αλήθεια, ότι υπάρχουν πολλές αλήθειες εξοπλισμένες με φανατισμό και μισαλλοδοξία. Απέναντι σε αυτούς ( που κατέχουν την απόλυτη αλήθεια) ο Αριστοτέλης έλεγε ότι μόνο ένα όπλο έχουμε, τη δημοκρατίας μας, αυτή μόνο μπορεί να συμφιλιώσει τις απόλυτες αλήθειες. Αυτή μας διδάσκει το μέτρο, τα όρια, την αρμονία.
Συμπέρασμα
Η παιδεία μπορεί να μας σώσει, ενώ η ανοησία σίγουρα θα μας καταστρέψει, γιατί την ανοησία και οι θεοί ακόμη φοβήθηκαν…