Σίγουρα όλοι κάνατε κάτι παρόμοιο σαν παιδιά...
Σίγουρα όλοι κάνατε κάτι παρόμοιο σαν παιδιά...(ή και μεγαλύτεροι): Τοποθετούσατε το τεράστιο θαλασσινό κοχύλι στο αυτί σας προκειμένου να ακούσετε τον ήχο της θάλασσας. Και τον ακούγατε πεντακάθαρα!
Και ποτέ δεν είχε καμία σημασία εάν ήσασταν κοντά στη θάλασσα ή μίλα μακριά, στην πόλη. Ο ήχος των παφλασμών των κυμάτων ακουγόταν και πάλι πεντακάθαρα. Για ποιο λόγο, όμως, συμβαίνει αυτό το παράδοξο γεγονός; Συμβαίνει μήπως κάτι μαγικό ή απλώς όλα εξηγούνται με τη λογική; Και τα δύο θα έλεγα εγώ.
Μερικοί άνθρωποι λένε ότι ο ήχος που ακούτε από το κοχύλι είναι η ηχώ του αίματός σας, που έτοιμο να βγει μέσα από τα αιμοφόρα αγγεία του αυτιού σας. Κι όμως δεν συμβαίνει κάτι τέτοιο. Γιατί εάν αυτή η εικασία ήταν αληθινή θα έπρεπε τότε ο ήχος αυτός να γίνεται πιο έντονος μετά, για παράδειγμα, από την άσκηση, όπου λογικά το αίμα ρέει γρηγορότερα. Όμως ο ήχος μέσα στο κοχύλι παραμένει ίδιος κι απαράλλαχτος.
Άλλοι πάλι υποστηρίζουν ότι ο ήχος μέσα στο κοχύλι παράγεται από τη ροή του αέρα που μπαίνει στο εσωτερικό του – αέρας που ρέει από το εσωτερικό του κοχυλιού προς τα έξω και δημιουργεί θόρυβο. Θα έχετε παρατηρήσει, βέβαια, ότι ο ήχος είναι πιο δυνατός όταν μετακινήσετε το κοχύλι λίγο μακριά από το αυτί σας από ό,τι συμβαίνει όταν το κοχύλι σχεδόν εφάπτεται στο κεφάλι σας. Ωστόσο, η θεωρία αυτή δεν ισχύει σε ένα δωμάτιο με ηχομόνωση, καθώς, παρόλο που και εδώ υπάρχει αέρας, ο ήχος στο εσωτερικό του κοχυλιού χάνεται ως διά μαγείας!
Η πιο πιθανή εξήγηση για τους παφλασμούς που ακούτε στο εσωτερικό του κοχυλιού είναι αυτοί να προέρχονται από τους θορύβους του περιβάλλοντος. Το κοχύλι που κρατάτε κοντά στο αυτί σας συλλαμβάνει αυτούς τους θορύβους, οι οποίοι στη συνέχεια αντηχούν μέσα στο κέλυφος. Το μέγεθος και το σχήμα του κοχυλιού έχει ως εκ τούτου κάποια επίδραση στον ήχο που ακούτε. Διαφορετικά κοχύλια αντηχούν διαφορετικούς ήχους, διότι διαφορετικά κελύφη αντηχούν διαφορετικές συχνότητες.
Το κοχύλι λειτουργεί ως αντηχείο και ο ήχος που μπαίνει απ' έξω στο κέλυφος, αναπηδά γύρω, δημιουργώντας έναν θόρυβο,με αποτέλεσμα όσο πιο δυνατοί είναι οι ήχοι από το περιβάλλον τόσο πιο δυνατούς ήχους θα έχετε από τον... ωκεανό σας. Και το σημαντικότερο: Δεν χρειάζεται καν ένα κοχύλι για να ακούσετε παρόμοιους θορύβους. Τους ίδιους καταπληκτικούς ήχους του ωκεανού μπορείτε να τους ακούσετε τοποθετώντας ένα άδειο φλιτζάνι κοντά στο αυτί σας ή ακόμα και το χέρι σας! Πλήρης... επιστημονική απομυθοποίηση της μαγείας!
Και ποτέ δεν είχε καμία σημασία εάν ήσασταν κοντά στη θάλασσα ή μίλα μακριά, στην πόλη. Ο ήχος των παφλασμών των κυμάτων ακουγόταν και πάλι πεντακάθαρα. Για ποιο λόγο, όμως, συμβαίνει αυτό το παράδοξο γεγονός; Συμβαίνει μήπως κάτι μαγικό ή απλώς όλα εξηγούνται με τη λογική; Και τα δύο θα έλεγα εγώ.
Μερικοί άνθρωποι λένε ότι ο ήχος που ακούτε από το κοχύλι είναι η ηχώ του αίματός σας, που έτοιμο να βγει μέσα από τα αιμοφόρα αγγεία του αυτιού σας. Κι όμως δεν συμβαίνει κάτι τέτοιο. Γιατί εάν αυτή η εικασία ήταν αληθινή θα έπρεπε τότε ο ήχος αυτός να γίνεται πιο έντονος μετά, για παράδειγμα, από την άσκηση, όπου λογικά το αίμα ρέει γρηγορότερα. Όμως ο ήχος μέσα στο κοχύλι παραμένει ίδιος κι απαράλλαχτος.
Άλλοι πάλι υποστηρίζουν ότι ο ήχος μέσα στο κοχύλι παράγεται από τη ροή του αέρα που μπαίνει στο εσωτερικό του – αέρας που ρέει από το εσωτερικό του κοχυλιού προς τα έξω και δημιουργεί θόρυβο. Θα έχετε παρατηρήσει, βέβαια, ότι ο ήχος είναι πιο δυνατός όταν μετακινήσετε το κοχύλι λίγο μακριά από το αυτί σας από ό,τι συμβαίνει όταν το κοχύλι σχεδόν εφάπτεται στο κεφάλι σας. Ωστόσο, η θεωρία αυτή δεν ισχύει σε ένα δωμάτιο με ηχομόνωση, καθώς, παρόλο που και εδώ υπάρχει αέρας, ο ήχος στο εσωτερικό του κοχυλιού χάνεται ως διά μαγείας!
Η πιο πιθανή εξήγηση για τους παφλασμούς που ακούτε στο εσωτερικό του κοχυλιού είναι αυτοί να προέρχονται από τους θορύβους του περιβάλλοντος. Το κοχύλι που κρατάτε κοντά στο αυτί σας συλλαμβάνει αυτούς τους θορύβους, οι οποίοι στη συνέχεια αντηχούν μέσα στο κέλυφος. Το μέγεθος και το σχήμα του κοχυλιού έχει ως εκ τούτου κάποια επίδραση στον ήχο που ακούτε. Διαφορετικά κοχύλια αντηχούν διαφορετικούς ήχους, διότι διαφορετικά κελύφη αντηχούν διαφορετικές συχνότητες.
Το κοχύλι λειτουργεί ως αντηχείο και ο ήχος που μπαίνει απ' έξω στο κέλυφος, αναπηδά γύρω, δημιουργώντας έναν θόρυβο,με αποτέλεσμα όσο πιο δυνατοί είναι οι ήχοι από το περιβάλλον τόσο πιο δυνατούς ήχους θα έχετε από τον... ωκεανό σας. Και το σημαντικότερο: Δεν χρειάζεται καν ένα κοχύλι για να ακούσετε παρόμοιους θορύβους. Τους ίδιους καταπληκτικούς ήχους του ωκεανού μπορείτε να τους ακούσετε τοποθετώντας ένα άδειο φλιτζάνι κοντά στο αυτί σας ή ακόμα και το χέρι σας! Πλήρης... επιστημονική απομυθοποίηση της μαγείας!
Δεν υπάρχουν σχόλια
ΠΡΟΣΟΧΗ! Την ευθύνη για το περιεχόμενο των σχολίων φέρει αποκλειστικά ο συγγραφέας τους και όχι το site. Η ανάρτηση των σχολίων μπορεί να έχει μια μικρή χρονική καθυστέρηση