Οι εκλογές στην Περιφέρεια της Σικελίας...

Από το http://www.sibilla-gr-sibilla.blogspot.gr/    Toυ Νεοκλή Θεοδωρόπουλου . Ολοκληρώθηκε χθες βράδυ η διαλογή των ψήφων στις...

Από το http://www.sibilla-gr-sibilla.blogspot.gr/
  

Toυ Νεοκλή Θεοδωρόπουλου .

Ολοκληρώθηκε χθες βράδυ η διαλογή των ψήφων στις Εκλογές που διεξήχθηκαν στην Περιφέρεια της Σικελίας. Λαμβάνοντας υπόψη την ιδιαιτερότητα που έχει η Σικελία, τις σχέσεις με τα παραδοσιακά πολιτικά κόμματα, αλλά κυρίως ως έδρα της μαφίας, η ανάγνωση των αποτελεσμάτων είναι καθοριστική σ’ αυτή την περίοδο επίθεσης από τους τοκογλύφους τραπεζίτες-Ευρωπαϊκή Ένωση στις χώρες του Νότου.

Η Περιφερειακή Βουλή της αυτόνομης (με ειδικό καθεστώς) Σικελίας διαθέτει 80 έδρες και οι εκλογές αποτελούν δείκτη της εσωτερικής πολιτικής κατάστασης στη γείτονα χώρα.

Βέβαια πρώτος νικητής η αποχή! Μόνο το 47,43% προσήλθε στις κάλπες, από τους 4.647.159 έχοντες δικαίωμα ψήφου.

Σύμφωνα με τα τελικά αποτελέσματα:

Η πρώτη θέση με 18,176 % και 15 έδρες δεν καταλήφθηκε από κανένα παραδοσιακό κόμμα και το “Kίνημα των 5 Αστεριών” (Movimento 5 Stelle), του γνωστού σατυρικού κωμικού Beppe Grillo, σάρωσε σαν τυφώνας τη...
Σικελία της μαφίας και της παράδοσης.

Με υποψήφιο τον 37χρονο Giancarlo Cancelleri, ηγέτη του κινήματος των αγανακτισμένων στις πλατείες, που ξεκίνησε τον ακτιβισμό το Σεπτέμβρη του 2007, ως εργάτης σε χαλυβουργία (στην πορεία πήρε έγινε βοηθός Μηχανικού από Τεχνικό λύκειο) ξεκίνησε τη διαμαρτυρία «Δεν Πληρώνω» στις αυξήσεις τιμολογίων υπηρεσιών κοινής ωφέλειας. Έτσι λοιπόν, ένα κίνημα που δεν έχει σχέση με τα παραδοσιακά πολιτικά κόμματα και δεν αντιπροσωπεύεται στην Ιταλική Βουλή και Γερουσία, με 18,176 % και 15 βουλευτές στην Περιφερειακή Βουλή της Σικελίας, είναι ο μεγάλος νικητής.

Στη δεύτερη θέση με 13,429 % και 14 έδρες το «Δημοκρατικό Κόμμα» (αδελφό του ΠΑΣΟΚ και το πάλαι ποτέ ιστορικό Κομμουνιστικό Κόμμα Ιταλίας, που τίποτα το αριστερό δεν διαθέτει σήμερα). Πρόκειται για το κόμμα της λεγόμενης «κεντροαριστεράς» που συγκυβερνάει με την «κεντροδεξιά» και πρωθυπουργό Goldman Sachs-Monti.

Στην τρίτη θέση το «Κόμμα της Ελευθερίας» του Μπερλουσκόνι με 12,911 % και 12 έδρες  (αδελφό κόμμα της Νέας Δημοκρατίας που συγκυβερνάει με την «κεντροαριστερά» και πρωθυπουργό Goldman Sachs-Monti.
Στην τέταρτη θέση η «Ένωση Κεντρώων» με 10,848 % και 11 έδρες. Κόμμα απόγονος της δεξιάς Χριστιανοδημοκρατίας, που εγκατέλειψε τον Μπερλουσκόνι και τώρα εντάσσεται στην «κεντροαριστερά» με το «Δημοκρατικό Κόμμα».
Στην Πέμπτη θέση το «Κόμμα των Σικελών» με 9,538 % και 10 έδρες. Κόμμα από παράγοντες του παραδοσιακού "κατεστημένου" της Σικελίας. Μετακινείται σύμφωνα με τα συμφέροντα μεγάλων «παραγόντων» της νήσου, μία δεξιά και την άλλη κεντροαριστερά… Σ’ αυτή τη φάση κατέβηκε αυτόνομα.
Ακολουθούν:
-    Μέγας Νότος με 6,026 % και 5 έδρες (σε συμμαχία με το «Κόμμα των Σικελών»)
-    Η λίστα “Crocetta για πρόεδρος” Περιφέρειας με 6,177 % και 5 έδρες (σε συμμαχία με το «Δημοκρατικό Κόμμα» και την «Ένωση Κεντρώων»)
-    Η λίστα Cantiere popolare με 5,894 % και 4 έδρες (σε συμμαχία με το «Κόμμα της Ελευθερίας» του Μπερλουσκόνι)
-    Η Lista Musumeci με 5,855 % και 4 έδρες (σε συμμαχία με το «Κόμμα της Ελευθερίας» του Μπερλουσκόνι)
Τα κόμματα της αριστεράς (Κομμουνιστική Επανίδρυση (ΣΥΡΙΖΑ), Ιταλοί Κομμουνιστές (ΚΚΕ), Ιταλία των Αξιών (δικαστής Ντι Πιέτρο), Οικολόγοι έμειναν εκτός Βουλής, μιας και δεν πέρασαν το όριο του 5 % του εκλογικού νόμου.
Αναλυτικά τα αποτελέσματα: ΕΔΩ
Διαπιστώσεις
Η αποχή κι η αποστροφή του κόσμου στο εκλογικό σύστημα είναι βασικό ζήτημα. Το 2008 είχε συμμετάσχει στην ψηφοφορία 66,68 % των εκλογέων και τώρα το 47,42 %.
Το “Kίνημα των 5 Αστεριών” (Movimento 5 Stelle), του γνωστού σατυρικού κωμικού Beppe Grillo, που από το 0 % λαμβάνει 18,176 %, είναι ο απόλυτος νικητής των εκλογών, ασχέτως αν τα κόμματα της συγκυβέρνησης σχηματίσουν πλειοψηφίες που θα τους επιτρέψουν να εκλεγεί από τη βουλή της Σικελίας ο Περιφερειάρχης και οι Περιφερειακοί υπουργοί από τις δικές τους λίστες.
Τα κόμματα της συγκυβέρνησης Μόντι («κεντροαριστερά» και «κεντροδεξιά») δεν εμπνέουν το εκλογικό σώμα, τους πολίτες που υποφέρουν από τη λιτότητα των τραπεζιτών. Από κυρίαρχα στην πολιτική σκηνή περιορίζονται σε ρόλους κομπάρσων για την παραμονή τους σε μια διαχείριση μικροσυμφερόντων.
Η ψήφος σε ένα κίνημα διαμαρτυρίας ανταποκρίνεται στην αναγκαιότητα των πολιτών για αλλαγές και εναντίωση στην πολιτική λιτότητας.
Η ακροδεξιά έχει αφομοιωθεί ουσιαστικά από τη δεξιά, που έχουν βαπτίσει «κεντροδεξιά» (Μπερλουσκόνι), όπως με τις εξελίξεις στην Ελλάδα (Βορίδης, Πλεύρης, Γεωργιάδης στη ΝΔ).
Η αριστερά, τα κόμματα που προήλθαν από τη διάλυση του ιστορικού Κομμουνιστικού Κόμματος Ιταλίας, έχουν αντιπάλους το σοσιαλδημοκρατικό «Δημοκρατικό Κόμμα» που στις κρίσιμες φάσεις συμμαχεί με την κεντροδεξιά, αλλά και τον ίδιο τον εαυτό τους.
Η Κομμουνιστική Επανίδρυση (ΣΥΡΙΖΑ) παλινδρομεί ανάμεσα σε «εκσυγχρονισμούς» στυλ «Δημοκρατικού Κόμματος» και εκπτώσεις στην πολιτική της χωρίς να δίνει προοπτική αλλαγής και υπό το βάρος του ονείρου να μπει στο κυβερνητικό παιχνίδι.
Οι Ιταλοί Κομμουνιστές (ΚΚΕ) φέρουν το βάρος της συγκυβέρνησης με πρωθυπουργό τον Πρόντι και την ανοχή τους στο ξεπούλημα των εργαζομένων από τους εργατοπατέρες των συνδικάτων.
Στην ίδια κατεύθυνση μπορούμε να εντάξουμε τους Οικολόγους. Δίνουν τις μάχες στα πλαίσια «οικολογικών οργανώσεων-ΜΚΟ που ελέγχονται από το κατεστημένο.
Οι πολίτες και ειδικότερα οι αριστεροί αναζητούν μια Εθνική συμμαχία, ένα Πατριωτικό Μέτωπο ενάντια σε λιτότητες και μνημόνια, που θα ανορθώσει το κύρος της χώρας και θα τους βγάλει από το αδιέξοδο που τους οδηγούν οι υπάλληλοι των τραπεζιτών. Έτσι στρέφονται σε νέα κινήματα ή κινηματικούς χώρους που μπορούν να υψώσουν φωνή χωρίς οικονομικές, πολιτικές ή άλλου είδους εξαρτήσεις.
Περισσότερα για το "σκηνικό" στη γείτονα Ιταλία, ορισμένες παλιότερες αναρτήσεις μας: ΕΔΩ