To «πραξικόπημα», ο γαλατάς και τα παιχνίδια με τη Δημοκρατία...

Από τον Αριστερό Ψάλτη. Παλιά λέγαμε φοβούμενοι πραξικοπήματα και τανκς στους δρόμους: « Αν κάποια μέρα χτυπήσει πολύ πρωί το κουδο...

Από τον Αριστερό Ψάλτη.

Παλιά λέγαμε φοβούμενοι πραξικοπήματα και τανκς στους δρόμους: «Αν κάποια μέρα χτυπήσει πολύ πρωί το κουδούνι δε θα είναι ο γαλατάς». Η φράση υπονοούσε ότι θα ήταν κάποιος ασφαλίτης, μιας Χούντας που θα «μάζευε» όλους τους αντιπάλους της, όπως έκανε εκείνο το ωραίο απριλιάτικο πρωί του 1967 όταν στους δρόμους της Αθήνας ακούστηκαν οι ερπύστριες.
Έπειτα από το δημοσίευμα του σημερινού Κυριακάτικου Βήματος, θα μπορούμε κάλλιστα να λέμε ότι «αν χτυπήσει το κουδούνι πολύ πρωί δε θα είναι ο γαλατάς (αφού οι γαλατάδες δεν υπάρχουν πιά, τους… πάτησε η Τρόικα), αλλά ο Ψυχάρης».
Διότι τι άλλο θα μπορούσε να πει κανείς για ένα ρεπορτάζ που μπάζει από παντού για ένα πραξικόπημα «οπερέτα» που δεν έγινε ποτέ γιατί η τότε κυβέρνηση Παπανδρέου το κατάλαβε και «θωράκισε» τη δημοκρατία.
Το πρώτο θέμα του «δημοκρατικού» Βήματος λοιπόν περιγράφει το πώς αποφύγαμε το πραξικόπημα. Το ρεπορτάζ χωρίς προς το παρόν να έχει στοιχεία αδειάσειστα, μπλέκει την υπόθεση των αποδοκιμασιών στο πρόσωπο του Κ. Παπούλια πέρυσι στη Θεσσαλονίκη στις 26 Οκτωβρίου, ένα σχέδιο Ευέλπιδων να παρελάσουν χωρίς να τους έχει δοθεί η άδεια και κάποιες πληροφορίες από αξιωματικό ακροδεξιών πεποιθήσεων για να αναλάβουν την εξουσία στρατιωτικοί οι οποίοι θα επανέφεραν την τάξη.
Μιλά για επαφές στρατιωτικών με πολιτικούς, για μια άσκηση στο Κιλκίς, για τις πληροφορίες που μετέφερε η ΕΥΠ στον Παπανδρέου, για το ρόλο του Φραγκούλη Φράγκου, τότε Α’ ΓΕΕΘΑ, και για τις ξαφνικές αποστρατείες που αποφάσισε ο τότε υπουργός Άμυνας Πάνος Μπεγλίτης την 1η Νοεμβρίου, λίγες ημέρες πριν αναλάβει ο Παπαδήμος.
Να θυμίσουμε ότι εκείνη την περίοδο είχαν πράγματι ακουστεί διάφορα σενάρια, ακόμη και από σοβαρούς πολιτικούς, αλλά και αν-εγκέφαλους θεωρητικούς της από δω πλευράς, ωστόσο, αντιμετωπίστηκαν ως γελοιότητες που δεν έχρηζαν περαιτέρω εξήγησης. Ήταν σενάρια, κάτι σαν τους Ελοχίμ του Λιακόπουλου ή τις καταγγελίες ότι μας… ψεκάζουν. Παρ’ όλα αυτά, 11 μήνες μετά η… έγκυρη εφημερίδα του… έγκυρου Ψυχάρη προκαλεί σοκ στην κοινή γνώμη με το δημοσίευμά του. Και μάλιστα σε μια τόσο κρίσιμη στιγμή όπου από τη μια η οικονομία είναι στην κόψη του ξυραφιού κι από την άλλη, η σκανδαλολογία με τις λίστες έχει κάνει άνω κάτω το πολιτικό σύστημα.
Ασφαλώς ένα τέτοιο δημοσίευμα αυτή την περίοδο επιβαρύνει ακόμη περισσότερο το πολιτικό τοπίο. Αν ήταν απλά ένα ρεπορτάζ για να πουλήσει ο Ψυχάρης περισσότερα φύλλα θα το καταλαβαίναμε. Όμως σίγουρα είναι κάτι παραπάνω και χρήζει προσοχής. Γιατί μια τέτοια σκοπιμότητα αυτή τη στιγμή; Ποιους εξυπηρετεί και ποιους πλήττει;
Τα ερωτήματα είναι πολλά και ορισμένα κάνουν το ρεπορτάζ να μπάζει από παντού. Κατ’ αρχάς η αποστράτευση των κ. Φράγκου και Ελευσινιώτη αλλά κι άλλων στρατιωτικών φανταζόμαστε ότι έγινε είτε διότι μπορεί να υπήρχαν υπόνοιες εμπλοκής τους είτε επειδή κοιμούνταν ενώ κάποιοι στο στράτευμα ετοίμαζαν πραξικόπημα.
Πώς όμως οι αποστρατευμένοι αξιωματικοί λίγους μήνες μετά έγιναν υπουργοί; Πώς δηλαδή ο κ. Φράγκος έχει γίνει υπουργός Εθνικής Άμυνας και ο κ. Ελευσινιώτης υπηρεσιακός ΥΦΕΘΑ; Είναι άξιο απορίας.
Από την άλλη, οι πρωταγωνιστές του υποτιθέμενου πραξικοπήματος ζουν, ο Παπανδρέου, ο Μπεγλίτης, οι στρατιωτικοί είναι όλοι εδώ και μπορούν να μας πουν αν όντως υπάρχει σοβαρότητα στο δημοσίευμα. Ήδη, οι πρώτες αντιδράσεις είναι έντονες. «Στοιχεία περί επικείμενου πραξικοπήματος δεν είχαν περιέλθει σε γνώση του τότε πρωθυπουργού, Γιώργου Α. Παπανδρέου», υπογραμμίζεται σε ανακοίνωση από το Γραφείο του κ. Παπανδρέου και υπενθυμίζεται ότι, ανάλογες πληροφορίες είχαν δει το φως της δημοσιότητας τον Νοέμβριο του 2011 σε ευρωπαϊκά ΜΜΕ και είχαν διαψευστεί.
Στην ίδια ανακοίνωση σημειώνεται ότι «στόχος της κυβέρνησης του ΠΑΣΟΚ ήταν η διασφάλιση της ικανότητας, της δυνατότητας και της αποτελεσματικότητας των Ενόπλων Δυνάμεων να υπερασπίζονται τη χώρα και να εμπεδώνουν το αίσθημα της ασφάλειας στον Ελληνικό λαό».
Επιπλέον, τονίζεται ότι «οι περσινές κρίσεις στις Ένοπλες Δυνάμεις, έγιναν με βάση τα προβλεπόμενα και τη νομιμότητα και διασφάλιζαν το αξιόμαχο των Ενόπλων Δυνάμεων στο πλαίσιο πάντα της αποστολής τους, όπως καθορίζεται από το Σύνταγμα και τους νόμους, με σεβασμό στις αρχές της αξιοκρατίας και της διαφάνειας».
Ο δε νυν υπουργός Άμυνας, Π. Παναγιωτόπουλος δήλωσε:  «Οι Ελληνικές Ένοπλες Δυνάμεις ήταν, είναι και θα είναι προσηλωμένες στο καθήκον που τους έχει τάξει το Σύνταγμα της Ελληνικής Δημοκρατίας και ο Ελληνικός Λαός: να διασφαλίζουν και να κατοχυρώνουν την Εθνική Ανεξαρτησία, την Κυριαρχία και την Εθνική Ακεραιότητα της χώρας. Όλα τα άλλα είναι εκτός πραγματικότητας…».
Από την πλευρά της η ΕΥΠ διαψεύδει ότι έδωσε πληροφορία περί πραξικοπήματος στον τότε πρωθυπουργό.
Αυτά ως προς τις αντιδράσεις, όμως, θα πρέπει να τονίσουμε και ορισμένα άλλα θέματα που έχουν τη σημειολογία τους.
Κατ΄αρχάς την ίδια ημέρα που δημοσιεύονται τα περί πραξικοπήματος, το Βήμα και συγκεκριμένα το περιοδικό της εφημερίδας έχει αφιέρωμα – αγιογραφία στον Αντώνη Σαμαρά. Και είναι χαρακτηριστικό ότι τον τελευταίο καιρό το Συγκρότημα έχει κάνει μεγάλη στροφή προς τη ΝΔ και γενικά στην κυβέρνηση την οποία στηρίζει όσο δεν πάει άλλο. Τι είναι αυτό; Αυτοί που κάποτε άκουγαν Σαμαρά κι άλλαζαν δρόμο τώρα τον προσκυνάνε; Και σίγουρα δεν έχει σχέση ο γιος του κ. Ψυχάρη, Ανδρέας που είναι βουλευτής της ΝΔ. Κάτι άλλο κρύβεται πίσω από τη στροφή, ας το βρουν αυτοί που πρέπει.
Επίσης, ένα τέτοιο δημοσίευμα που έρχεται αυτή τη στιγμή ασφαλώς προκαλεί ακόμη μεγαλύτερη αναταραχή στο πολιτικό σύστημα αλλά και στις ήδη σε νευρικό κλονισμό Ένοπλες Δυνάμεις. Ποιος άραγε είναι ο σκοπός της πρόκλησης αναταραχής; Ποιοι παίζουν με το πολίτευμα και τους θεσμούς;
Και είναι τυχαία άραγε όλα τα δημοσιεύματα των τελευταίων ημερών και το γενικότερο κλίμα πολιτικής παρακμής;
Διαπλεκόμενα Μέσα Ενημέρωσης εμφανίζονται διαπρύσιοι κήρυκες της διαφάνειας και της κάθαρσης όταν είναι σε όλους γνωστό ότι εξυπηρετούν επιχειρηματικά συμφέροντα. Παλιά εκδοτικά τζάκια όπως το Βήμα έρχονται σε αντιπαράθεση με νέους εκδότες που θέλουν μερίδιο στην πίτα της εξουσίας αλλά και σε νέους επιχειρηματίες που βάζουν λεφτά σε καινούργια Media Group που άρχισαν να κάνουν την εμφάνισή τους.
Και στο βάθος, η μοιρασιά της δημόσιας περιουσίας, η ενέργεια, τα δημόσια έργα, τα κρατικά ακίνητα, ο ΟΠΑΠ, τα πετρέλαια.
Σκεφτείτε μόνο: Είναι τυχαίος ο πόλεμος που άνοιξε ακόμη και μεταξύ συνεργατών όπως ο Ψυχάρης και ο Βαρδινογιάννης; Είναι τυχαίο ότι στο παρασκήνιο παίζονται πολύ ύποπτα παιχνίδια με τα οπλικά συστήματα της χώρας; Είναι τυχαίο ότι ο αμερικανικός παράγοντας στηρίζει αναφανδόν την Ελλάδα ενώ κάποιοι Ευρωπαίοι την πολεμάνε;
Δεν ξέρουμε, μπορεί όλα αυτά να είναι σενάρια, σκόρπιες εικόνες από τις τελευταίες ημέρες της Πομπηίας. Και βλέπουμε ότι δεν υπάρχει καμιά σταθερά, οι εχθροί γίνανε φίλοι και οι φίλοι εχθροί. Ποιος το φανταζόταν ο Ψυχάρης να στηρίζει Σαμαρά, ο Κουρής τον Αλέξη Τσίπρα και ο Μπόμπολας ένα πολιτικό «πτώμα» όπως ο Βενιζέλος ή έναν πρόθυμο σε όλα, όπως ο Κουβέλης;
Το «πραξικόπημα» του Βήματος θα αποδειχθεί στο μέλλον τη σκοπιμότητα έχει. Όπως και θα βγουν στο φως όλα τα παιχνίδια που παίζονται στο πολιτικό προσκήνιο σε σχέση με τις σχέσεις με την δημοσιογραφική εξουσία. Ποιος δηλαδή συνομιλεί με ποιον, ποιος δίνει γραμμή και ποιος «αποκαλύπτει» ή διαρρέει σκόπιμα υποθέσεις και σκάνδαλα.
Αυτό όμως που θα πρέπει και πάλι να τονίσουμε, διότι το έχουμε ξανακάνει, είναι ότι τα παιχνίδια που παίζονται με τη Δημοκρατία είναι πολύ σοβαρά και επικίνδυνα. Κουτσή, στραβή, ημιτελής, είναι Δημοκρατία και στο χέρι των πολιτών είναι να την κάνουν καλύτερη και να τη διαφυλάξουν. Αφού πρώτα αποτρέψουν τα επικίνδυνα παιχνίδια του παρασκηνίου.