"Ηχηρό χαστούκι στον αριστερό εθνομηδενισμό..."

Του Ετεοκλή Δουμουλάκη. Ο δολοφόνος επέστρεψε. Τι θα κάνει η Αριστερά; Η Ιστορία ασφαλώς θα σαρκάζει ότι ο άνθρωπος που ανέστησε φαν...

Του Ετεοκλή Δουμουλάκη.

Ο δολοφόνος επέστρεψε. Τι θα κάνει η Αριστερά;
Η Ιστορία ασφαλώς θα σαρκάζει ότι ο άνθρωπος που ανέστησε φαντάσματα και τα κατέστησε εθνικά ζητήματα κατεβάζοντας εκατομμύρια Ελλήνων και ομογενών στους δρόμους και στις πλατείες, είναι ο ίδιος άνθρωπος που ως πρωθυπουργός παραχώνει σήμερα βιαστικά τον βρικόλακα της Μακεδονομαχίας

Η πληροφορία είναι έγκυρη: υπό τις πιέσεις των Αμερικανών, η κυβέρνηση Σαμαρά προωθεί απεγνωσμένα έναν ονοματολογικό συμβιβασμό, ώστε να επιτρέψει στην χειμερινή Σύνοδο Κορυφής του ΝΑΤΟ ν’ απευθύνει πρόσκληση ένταξης της γειτονικής χώρας στη “συμμαχία”. Και το όνομα αυτής : “Άνω Μακεδονία” (“Upper Macedonia”).

Σε ό, τι αφορά το εύρος χρήσης του ονόματος, οι ευφάνταστοι Αμερικανοί διαμεσολαβητές ερμηνεύουν το λατινικό “erga omnes” ως τη δυνατότητα της Ελλάδας να αποκαλεί τη γείτονα “Upper Macedonia” διμερώς, έναντι τρίτων και σε όλους τους Διεθνείς Οργανισμούς. Το πώς θα αποκαλείται είτε η εθνικότητα των γειτόνων (Άνωμακεδονική;) είτε η γλώσσα τους θ’ αποτελέσει αντικείμενο απόφασης των Ηνωμένων Εθνών και εκάστου Διεθνούς Οργανισμού, ο οποίος είτε θα υιοθετήσει την επί του προκειμένου θέση του ΟΗΕ, είτε θα αποφασίσει διαφορετικά κατά το δοκούν. Αυτές είναι οι διαστάσεις της “λύσης” που προωθούν οι Αμερικανοί και το ελληνικό ΥΠΕΞ χέρι – χέρι στο πλαίσιο μιας διαπραγματευτικής διαδικασίας εκ του σύνεγγυς (proximity talks). Για την πιστή μεταφορά των διαλαμβανομένων, Αμερικανοί διπλωμάτες διαπιστευμένοι στα Σκόπια γίνονται δεκτοί στο υπουργείο Εξωτερικών, καταγράφουν και μεταφέρουν στη Σκοπιανή ηγεσία και τανάπαλιν.

Για τον πρωθυπουργό Αντώνη Σαμαρά η συμπάθεια του προέδρου Ομπάμα, ιδίως αν επανεκλεγεί, αξίζει τη θυσία της εικόνας του Μακεδονομάχου. Άρα, Μίκης Ζέζας no more! Άλλωστε, η ρετρό εικόνα του Μακεδονομάχου και όλη η ιδεολογικο-πολιτική εξέδρα εκτόξευσης της σταδιοδρομίας του σημερινού πρωθυπουργού ποσώς ανταποκρίνονται πλέον στις απαιτήσεις της συγκυρίας. Εκχωρούνται, συνεπώς, στα παλιατζίδικα της Ιστορίας. Ουδείς άλλωστε αναμάρτητος, όπως, ευθαρσώς, παραδέχθηκε ο εγγονός της Πηνελόπης Δέλτα ενώπιον της κυρίας Μέρκελ. Και η Ιστορία ασφαλώς θα σαρκάζει ότι ο άνθρωπος που ανέστησε φαντάσματα και τα κατέστησε εθνικά ζητήματα κατεβάζοντας εκατομμύρια Ελλήνων και ομογενών στους δρόμους και στις πλατείες, είναι ο ίδιος άνθρωπος που ως πρωθυπουργός παραχώνει σήμερα βιαστικά τον βρικόλακα της Μακεδονομαχίας.

Όμως, πέραν της κωμικοτραγικής διαδρομής του imitation Παύλου Μελά, τα 20 χρόνια της ύστερης φάσης του μακεδονικού ζητήματος είναι υπαρκτά και πλήρη επιπτώσεων. Στη γειτονική χώρα έχει, από το 1990, οικοδομηθεί σε ακραία, αλυτρωτική βάση μια κρατική δομή, ένα σύνταγμα, ένα εκπαιδευτικό σύστημα, μια μαζική συνείδηση ότι οι σλαβικής καταγωγής κάτοικοι επιβίωσαν της “γενοκτονίας” των προγόνων τους από τους Έλληνες και της κατάκτησης των 3/5 της ιστορικής τους πατρίδας από την Ελλάδα. Αυτή είναι η σημερινή πραγματικότητα διαμορφωμένη από μυθεύματα. Ουδείς εχέφρων άνθρωπος και οπωσδήποτε κανένα αριστερό κόμμα μπορούν να την παραγνωρίσουν.

Το πρόβλημα με την ΠΓΔΜ κατ’ επίφασιν είναι ονοματολογικό και ουδόλως συνιστά λύση μια βυζαντινού τύπου διευθέτηση περί το όνομα και μόνον. Σήμερα, τα Σκόπια δεν συνιστούν στρατιωτικό κίνδυνο για την ασφάλεια της Ελλάδας. Ωστόσο, το γεγονός ότι ενάμισι εκατομμύριο άνθρωποι θεωρούν συστατικό στοιχείο της συλλογικής τους ταυτότητας ότι οι παππούδες, οι πατεράδες τους και τέλος οι ίδιοι υπήρξαν θύματα των Ελλήνων, το γεγονός ότι αυτοί οι άνθρωποι είναι συγκροτημένοι σε αυτοτελή κρατική δομή, τους καθιστά μια εν δυνάμει ασύμμετρη απειλή για την ελληνική εθνική ασφάλεια. Άρα, τους καθιστά ακατάλληλους για συμμάχους, έστω και στο πλαίσιο της λυκο-”Συμμαχίας” που ήταν και παραμένει το ΝΑΤΟ. Πολύ περισσότερο, τους καθιστά ακατάλληλους για εταίρους στην Ευρωπαϊκή Ένωση.

Υπενθυμίζεται ότι και στους δυο αυτούς οργανισμούς, τα κράτη – μέλη είναι προικισμένα με το όπλο της αρνησικυρίας. Ποιος λογικός άνθρωπος, πολύ περισσότερο ποιος αριστερός που λόγω ιδεολογίας οφείλει να κατανοεί τη δύναμη των ιδεών, σωστών ή λανθασμένων, θα ήθελε να οπλίσει την ΠΓΔΜ με το όπλο του veto έναντι της Ελλάδας στους πιο σημαντικούς για τη γειτονιά μας Διεθνείς Οργανισμούς; Για όσους σπεύδουν (καλόβουλα ή μη) να παρεξηγήσουν, διευκρινίζω ότι οι πολίτες της ΠΓΔΜ δεν φταίνε σε τίποτα στην Ελλάδα και ασφαλώς έχουν το δικαίωμα να συναθροισθούν και οργανωθούν σε δική τους κρατική υπόσταση. Ακόμη περισσότερο, έχουν απόλυτο δικαίωμα να διατηρούν και εκφράζουν την όποια άποψη για την Ελλάδα και τους Έλληνες. Η άσκηση όμως αυτών των δικαιωμάτων τους, ουδόλως συνεπάγεται για την Ελλάδα υποχρέωση να τους δεχθεί ως μέλη σε κρίσιμους για την ασφάλειά της διεθνείς οργανισμούς, δηλ. να υποτάξει τα ελληνικά συμφέροντα στα δικά τους.

Από την άλλη πλευρά, θα ήταν χειρότερο από έγκλημα, διότι θα ήταν λάθος, εάν η κυρίαρχη στην Ελλάδα ιδεολογία συνέχιζε να αντιμετωπίζει τους πολίτες της γειτονικής χώρας με υποτιμητικούς όρους. Για “Γυφτο-Σκοπιανούς” έβγαζε το λαρύγγι της η ΠΟΛ.ΑΝ. του σημερινού πρωθυπουργού, σπέρνοντας τη φύτρα των σημερινών οπαδών της Χρυσής Αυγής. Μολονότι η πολιτική ελίτ των Σκοπίων δεν είναι διόλου καλύτερη από την αποδεδειγμένης αθλιότητας πολιτική ελίτ της Αθήνας, οι άνθρωποι που ζουν στην ΠΓΔΜ δεν μπορεί ν’ αντιμετωπίζονται ως εχθροί. Αντιθέτως, οφείλουμε να διευκολύνουμε τη ζωή τους και την ευημερία τους, δίχως όμως να υποθηκεύουμε τη δική μας ασφάλεια και προοπτική. Συνεπώς, ναι στην ελευθεροκοινωνία, ναι στην κατάργηση των θεωρήσεων, ναι στο εμπόριο, ναι στις επενδύσεις, ναι σε γάμους, γιορτές και πανηγύρια. Αλλά μέχρις εκεί. Πολλά και αναπόφευκτα είναι τα θέματα στα οποία ούτε μπορούμε, ούτε χρειάζεται να συμφωνήσουμε.

Για παράδειγμα, το θέμα ανακίνησης μακεδονικής μειονότητας στην Ελλάδα, με αιχμή την διεκδίκηση περιουσιών, την οποία η γειτονική κυβέρνηση ετοιμάζεται να προωθήσει αμέσως μόλις ενταχθεί στο ΝΑΤΟ (όπως έπραξαν με τους Τσάμηδες οι Αλβανοί μόλις τους αφήσαμε να ενταχθούν). Τι να συμφωνήσουμε και σε τί να τους διευκολύνουμε εν προκειμένω; Είναι δουλειά ενός αριστερού κόμματος η διευκόλυνση της ενίσχυσης του ΝΑΤΟ με νέα και έμπλεα αλυτρωτισμού μέλη; Πληρούν τον αυτονόητο όρο της καλής γειτονίας τα Σκόπια (πέραν του επίσης αυτονόητου όρου της δημοκρατικής λειτουργίας) ώστε να ξεκινήσουν ενταξιακές διαπραγματεύσεις με την Ε.Ε.;

Η εξωτερική πολιτική είναι πρωτίστως αποτίμηση συσχετισμού συμφερόντων και δυνάμεων. Οφείλει να υπηρετεί τον εκάστοτε πρωταρχικό, ζωτικό στόχο κάθε κυβέρνησης. Για την κυβέρνηση Σαμαρά η εφαρμοζόμενη πολιτική στο θέμα της ΠΓΔΜ είναι ενταγμένη στην υπηρεσία του μείζονος πολιτικού της στόχου, δηλ. στην πανάκριβη και πάση θυσία αγορά πολιτικού χρόνου. Για μια κυβέρνηση του ΣΥΡΙΖΑ, η εξωτερική πολιτική οφείλει να υπηρετεί την ασφάλεια της χώρας, την προσέλκυση επενδύσεων, την αξιοποίηση των εθνικών πόρων για την αναστροφή της οικονομικής και κοινωνικής καθόδου μας στον Άδη. Λυπούμαι διότι για την αντιμετώπιση της ΠΓΔΜ δεν μπορώ να θεωρήσω στόχο μιας αριστερής εξωτερικής πολιτικής την crème au caramel της αδελφοσύνης των λαών και λοιπούς ευσεβείς πόθους…
εφημ. “Αυγή”, 22/09/2012