Στο μάτι του κυκλώνα...

Γράφει ο Βασίλης Βιλιάρδος.  Οικονομολόγος. Η Σλοβενία, η οποία υποφέρει από μία κρίση ακινήτων και τραπεζών, αντίστοιχη με αυτήν...

Γράφει ο Βασίλης Βιλιάρδος.
 Οικονομολόγος.

Η Σλοβενία, η οποία υποφέρει από μία κρίση ακινήτων και τραπεζών, αντίστοιχη με αυτήν της Ισπανίας, χρειάζεται απαραίτητα ένα πακέτο διάσωσης – δηλαδή, ανακεφαλαιοποίηση των τραπεζών της ύψους 5 δις € (περί το 12% του ΑΕΠ της, το οποίο πλησιάζει τα 50 δις $). Η ύφεση στη χώρα είναι της τάξης του -2%, παρά το ότι υπολογιζόταν πως θα έχει ανάπτυξη άνω του 1%.
Η Κύπρος χρειάζεται τουλάχιστον 10 δις € για τις τράπεζες της, ενώ ο προϋπολογισμός της είναι πάρα πολύ δύσκολο να ισοσκελιστεί. Η Πορτογαλία φαίνεται να μην έχει τη δυνατότητα λήψης και εφαρμογής άλλων μέτρων – με την Ιρλανδία να διατηρείται απλά στη ζωή, από το αγγλοσαξονικό μέτωπο.
Η Πολωνία επιτίθεται στη Μ. Βρετανία, ανακοινώνοντας ότι δεν θα τη βοηθήσει να καταστρέψει την Ευρώπη – μία κατηγορία καθόλου ασήμαντη, εάν εξετάσει κανείς με λεπτομέρεια το πώς ακριβώς τεκμηριώνεται.
Το Βέλγιο (μεγάλο δημόσιο χρέος) και η Αυστρία (μεγάλη έκθεση των τραπεζών της στην Α. Ευρώπη), προσέχουν να μην γίνουν αντιληπτά τα προβλήματα τους από τις αγορές – όπως και η Ολλανδία, ο δανεισμός της οποίας δεν είναι καθόλου αμελητέος, ενώ η εξάρτηση της από τη Γερμανία τεράστια.
Περαιτέρω, η Μαδρίτη στην Ισπανία αρνείται να βοηθήσει οικονομικά την Καταλονία – με αποτέλεσμα να αυξάνεται η πιθανότητα να διενεργηθεί δημοψήφισμα από την τελευταία, σε σχέση με την ανεξαρτητοποίηση της. Σε κάθε περίπτωση, κρίνοντας επί πλέον από την επαναφορά των επιτοκίων δανεισμού της σε υψηλά επίπεδα, ο τελικός της Ευρωζώνης θα διεξαχθεί στα εδάφη της Ισπανίας – με το κόστος διάσωσης της να ξεπερνάει τα 500 δις €.
Στο θέμα τώρα της διάσωσης της Ελλάδας, δημιουργείται ένα καινούργιο μέτωπο: ένας εμφύλιος πόλεμος μεταξύ των «συστατικών μελών» της Τρόικα, ο οποίος φαίνεται να οδηγείται στα άκρα.
Ειδικότερα το ΔΝΤ, αλλάζοντας ξαφνικά στάση, ανακοίνωσε ότι δεν θα δανείσει άλλα χρήματα στην Ελλάδα, ενώ θα αποσυρθεί από τις ενέργειες διάσωσης της, εάν η ΕΕ, καθώς επίσης η ΕΚΤ, δεν αποδεχτούν μία δεύτερη διαγραφή μεγάλου μέρους των χρεών της (κάτι που μάλλον θα ερμηνευόταν από τις αγορές ως μία ήττα του ευρώ απέναντι στο δολάριο).
Παράλληλα, το ΔΝΤ εμφανίζεται βέβαιο σχετικά με το ότι, η Ελλάδα θα χρειαστεί περισσότερο χρόνο για να θέσει σε εφαρμογή το καινούργιο πρόγραμμα λιτότητας, καθώς επίσης ότι απαιτούνται περισσότερα χρήματα για να τα καταφέρει. Η αιτία, κατά το ΔΝΤ, είναι η πολύμηνη εκλογική περίοδος, καθώς επίσης η κατά πολύ βαθύτερη του αναμενομένου ύφεση, η οποία ξεπέρασε τις προβλέψεις του.
Συνολικά το μέχρι σήμερα αποφασισμένο κόστος διάσωσης της Ελλάδας τοποθετείται στα 204 δις €, με τη συμμετοχή της ΕΚΤ στα 50 δις € και του ΔΝΤ στα 20 δις € – τα οποία όμως το ταμείο δεν έχει καμία πρόθεση να διαγράψει.
Από την άλλη πλευρά, οι Ευρωπαίοι προσπαθούν να κερδίσουν χρόνο – έτσι ώστε να δουν τι θα συμβεί στην Ισπανία και στην Ιταλία. Ενδεχομένως δε η Γερμανία να θέλει να καθυστερήσει τις αποφάσεις της, για μετά τις δικές της εκλογές (Φθινόπωρο του 2013), γνωρίζοντας πολύ καλά το μέγεθος των προβλημάτων (η διάσωση της Α. Γερμανίας εκ μέρους της Δυτικής κόστισε περί τα 2 τρις €, διήρκεσε πάνω από 10 χρόνια, ενώ δεν έχει ακόμη ολοκληρωθεί).
Το ΔΝΤ όμως, δεχόμενο μεγάλες πιέσεις από ορισμένα μέλη του (Ρωσία, Κίνα, Σ. Αραβία και Ιαπωνία), δεν συμφωνεί καθόλου με την τακτική των Ευρωπαίων, απαιτώντας άμεση διαγραφή του χρέους της Ελλάδας – με την αιτιολογία ότι, η χώρα κινδυνεύει να καταρρεύσει από το βάρος του δανεισμού (ενδεχομένως παρασέρνοντας μαζί της το Νότο, το «άρρωστο» τραπεζικό σύστημα της ΕΕ και στη συνέχεια ολόκληρο τον πλανήτη).
Εντελώς απροσδόκητα λοιπόν ο «λευκός ιππότης», αυτός ο οποίος (δήθεν) αγωνίζεται υπέρ της Ελλάδας, είναι ο μπράβος των τοκογλύφων και ο καταστροφέας δεκάδων κρατών στο παρελθόν: το ΔΝΤ.
Το γεγονός αυτό τεκμηριώνει την άποψη μας από το παρελθόν σχετικά με το, ότι η Ελλάδα ευρίσκεται στο μάτι του κυκλώνα, ανάμεσα σε δύο πυρά: με τη Γερμανία από τη μία πλευρά και τις Η.Π.Α. από την άλλη, να μάχονται στα εδάφη της.