Επίθεση στο Ιράν. Το παράτολμο ισραηλινό σχέδιο

Το ενδεχόμενο να επιτεθεί το Ισραήλ μόνο του στο Ιράν, παραμένει ανοιχτό. Ακόμη και πριν από τις αμερικανικές εκλογές. Στις 27 Σεπτεμβρ...

Το ενδεχόμενο να επιτεθεί το Ισραήλ μόνο του στο Ιράν, παραμένει ανοιχτό. Ακόμη και πριν από τις αμερικανικές εκλογές. Στις 27 Σεπτεμβρίου ο Ισραηλινός πρωθυπουργός Μ.Νετανιάχου θα συναντηθεί με τον Αμερικανό πρόεδρο Μ.Ομπάμα. Κι εκεί θα κριθούν πολλά. Το Stratfor σε μία ανάλυσή του αποκαλύπτει τα σχέδια για ένα χτύπημα στο Ιράν. Είτε μόνο από το Ισραήλ, είτε σε συνεργασία με τις ΗΠΑ.
Οι αναλυτές του Stratfor, υποστηρίζουν ότι μια “μονομερής” επίθεση δεν αποτελεί την πρώτη επιλογή του Ισραήλ, που θα θέλει να κάνει την επίθεση μαζί με τις ΗΠΑ. Κι αυτό οφείλεται στις μεγαλύτερες στρατιωτικές επιλογές που είναι διαθέσιμες (συμπεριλαμβανομένου του βομβαρδιστικού B-2 είναι εξοπλισμένο με την Massive Ordnance Penetrator), αλλά και στο γεγονός ότι με τις ΗΠΑ θα υπάρξει καλύτερη ανταπόκριση στα αντίποινα του Ιράν και κυρίως σ΄ ένα ενδεχόμενο κλείσιμο στα Στενά του Ορμούζ. Οι Αμερικανοί όμως δεν βιάζονται, σε αντίθεση με το Ισραήλ που επεξεργάζεται σχέδιο δράσης μόνο του.
Αυτό περιλαμβάνει μαζικούς βομβαρδισμούς από αεροσκάφη τα οποία όμως θα πρέπει να ανεφοδιάζονται από ιπτάμενα τάνκερ.
“Το Ισραήλ έχει περίπου 100 F-16, αεροσκάφη που έχουν μεγαλύτερη ακτίνα δράσης άλλες εκδόσεις F-16 μοντέλα λόγω των σύμμορφων δεξαμενών καυσίμων”, αναφέρει το Stratfor το οποίο επισημαίνει και την χρησιμότητα των F 15 που διαθέτει το Ισραήλ.
Οι εκτιμήσεις ποικίλλουν σχετικά με τον αριθμό των αεροσκαφών εναέριου ανεφοδιασμού που η ισραηλινή πολεμική αεροπορία διαθέτει. Ο αριθμός κυμαίνεται από οκτώ έως 13 αεροπλάνα. Αυτά τα αεροσκάφη θα είναι αποφασιστικής σημασίας για την επιτυχία των βομβαρδισμών, αφού μόνο έτσι τα βομβαρδιστικά μπορούν να πετάξουν μέχρι τους στόχους και να επιστρέψουν στις βάσεις τους. Συνεπώς το πόσα ιπτάμενα τάνκερ θα μπορεί να χρησιμοποιήσει το Ισραήλ θα κρίνει και τη μαζικότητα των βομβαρδισμών. Τα ιπτάμενα τάνκερ δεν θα μπορούν να συνοδεύσουν τα ισραηλινά βομβαρδιστικά σ΄ όλη τη πτήση τους προς το Ιράν,ααφού θα είναι ιδιαίτερα ευάλωτα.
“Επί του παρόντος, η ισραηλινή αεροπορία έχει τρεις κύριες διαδρομές για τους στόχους της στο Ιράν”, αναφέρει η ανάλυση του Stratfor.
“Κάθε επιλογή έχει διαφορετικό επιχειρησιακό και πολιτικό κίνδυνο. Μερικές από τις χώρες από τις οποίες θα πετάξουν τα ισραηλινά αεροσκάφη έχουν αποτελεσματική αεράμυνα και θα μπορούσαν να αποτελέσουν σοβαρή απειλή για τα αεροσκάφη του Ισραήλ. Όλες αυτές οι χώρες θα αντιμετωπίσουν σημαντικά διπλωματικά προβλήματα με το Ιράν – και ενδεχομένως με τον υπόλοιπο ισλαμικό κόσμο – αν επιτρέψουν στα ισραηλινά αεροσκάφη να πετάξουν στον εναέριο χώρο τους”, υποστηρίζει η ανάλυση.
Η πρώτη διαδρομή προβλέπει πτήση πάνω από το βορρά στην ανατολική Μεσόγειο μεταξύ Κύπρου και Συρίας, και στη συνέχεια προχωρώντας προς ανατολάς κατά μήκος των συνόρων Τουρκίας-Συρίας μέσα από το βόρειο Ιράκ και τελικά στο Ιράν. Αυτή η διαδρομή παρακάμπτει την αεράμυνα της Συρίας που είνα “στημένη” για να καλύψει την δυτική πλευρά της εναντίον του Ισραήλ .
Η δεύτερη διαδρομή είναι η συντομότερη και περιλαμβάνει πτήσεις πάνω από την Ιορδανία και το Ιράκ . Λόγω της μικρότερης απόστασης, η πιθανότητα η Ιορδανία να επιτρέψει τη διέλευση είναι σοβαρή,όχι όμως σίγουρη ενώ και η ανυπαρξία ιρακινής αεράμυνας κάνει το δρομολόγιο ελκυστικό.
Ωστόσο, το Ιράκ έχει ραντάρ επιτήρησης και θα μπορούσε να προειδοποιήσει το Ιράν για την επίθεση.
Η τρίτη διαδρομή είναι βόρεια της Σαουδικής Αραβίας, πάνω από τον Περσικό Κόλπο. Ενώ οι μονάδες της αντιαεροπορικής άμυνας της Σαουδικής Αραβίας και οι αεροπορικές βάσεις είναι προσανατολισμένες προς τον Περσικό Κόλπο και τις πόλεις στο νότο, είναι σχεδόν βέβαιο ότι οι Ισραηλινοί θα εντοπιστούν, ειδικά από την αεροπορική βάση του Tabuk. Είναι αβέβαιο πώς θα αντιδράσει το Ριάντ σε αυτό το σενάριο, αλλά σύμφωνα με την ισραηλινή εφημερίδα Yedioth Ahronoth, η Σαουδική Αραβία έχει προειδοποιήσει ότι θα αναχαίτιζε οποιαδήποτε Ισραηλινά μαχητικά θα εισέρχονταν στον εναέριο χώρο της για να επιτεθούν στο Ιράν. Ενώ η Σαουδική Αραβία θα ήταν ευτυχής να δει το Ιράν να αποδυναμώνεται, δεν θέλουν να είναι ο στόχος μιας ιρανικής εκστρατείας αντιποίνων, ειδικά αν το Ιράν προσπαθήσει να κλείσει τα Στενά του Ορμούζ ή να χτυπήσει πετρελαϊκές εγκαταστάσεις με βαλλιστικούς πυραύλους. Αν το Ριάντ επιλέξει να παρακολουθήσει τα ισραηλινά αεροσκάφη, η ισραηλινή πολεμική αεροπορία θα αντιμετωπίσει σοβαρές επιπλοκές διότι η Σαουδική Αραβία έχει ένα μεγάλο αριθμό από προηγμένα αεροσκάφη αναχαίτισης.
Οι κίνδυνοι που προκύπτουν στις επιλογές που περιγράφονται παραπάνω έχουν αλλάξει και αλλάζουν με την πάροδο του χρόνου. Για παράδειγμα, η πρώτη διαδρομή ήταν πολύ πιο “βιώσιμη” το 2007, όταν οι τουρκοισραηλινές σχέσεις ήταν ομαλές.
Καθώς ο πόλεμος στη Συρία εντείνεται, μια άλλη διαδρομή μπορεί να επιλεγεί.
Η δράση των αντικαθεστωτικών ανταρτών έχει επηρεάσει σημαντικά την αεράμυνα της Συρίας.
Αν επιβεβαιωθούν αυτές οι εκτιμήσεις τότε η ισραηλινή πολεμική αεροπορία θα είναι σε θέση να πετάξει πάνω από τη Συρία, χωρίς μεγάλο κίνδυνο για τα αεροσκάφη της. Η επιλογή αυτή θα επιτρέψει στο Ισραήλ να αποφύγει τους κινδύνους της πτήσης πάνω από τη Σαουδική Αραβία, την Ιορδανία ή την Τουρκία, διατηρώντας παράλληλα μια άμεση διαδρομή προς το Ιράν.