Οι τρεις γραμμές που δυστυχώς δεν διάβαζε η Βούλα Παπαχρήστου ....

(ή ο προπονητής της, ή οι φίλοι της ή η ΕΟΕ).   Από τον Χρήστο Μαγγούτα. Τορόντο Καναδά. Οι γραμμές αυτές είναι από το γράμμα της ΔΟΕ πρ...

(ή ο προπονητής της, ή οι φίλοι της ή η ΕΟΕ).
 

Από τον Χρήστο Μαγγούτα.
Τορόντο Καναδά.

Οι γραμμές αυτές είναι από το γράμμα της ΔΟΕ προς κάθε αθλητή:
«Postings, blogs and tweets should at all times conform to the Olympic spirit and fundamental principles of Olympism as contained in the Olympic Charter, be dignified and in good taste, and not contain vulgar or obscene words or images».
Από το «IOC Social Media, Blogging and Internet Guidelines for participants and other accredited persons at the London 2012 Olympic Games» (μπορείτε να το βρείτε εύκολα με αναζήτηση στο Google ως πρώτο λήμμα).
Μια πρόχειρη μετάφραση:
«Ανακοινώσεις, μπλογκς και tweets πρέπει πάντοτε να συμφωνούν με το Ολυμπιακό πνεύμα και τις θεμελιώδεις αρχές του Ολυμπισμού όπως εμπεριέχονται στον Ολυμπιακό Χάρτη, να είναι αξιοπρεπείς και με καλό γούστο και να μην περιέχουν χυδαίες ή αισχρές λέξεις ή εικόνες.
Μη μου πείτε ότι η ΔΟΕ δεν είναι σαφέστατη σ’ αυτό το 4-σέλιδο κείμενο – πιθανώς επίτηδες σύντομο γιατί οι αθλητές – και όλοι μας ίσως – απεχθάνονται τα μακροσκελή κείμενα (υπάρχει και το πολυσέλιδο πλήρες εγχειρίδιο, που είναι πολύ πιο αναλυτικό και σαφές) .
Εντάξει μπορώ να δεχτώ ότι η Βούλα μέσα στον ενθουσιασμό της έγραψε κάτι παραπάνω. Ο προπονητής της δεν το είδε; Κι αν δεν ήξερε ότι έχει σάιτ, γιατί δεν τη ρώτησε; Η ΕΟΕ μήπως έπρεπε να κάνει ένα τηλεφώνημα (σιγά τη μεγάλη αποστολή που είχαμε) και να πει στον καθένα: «Παιδί μου, έχεις κάποιο μπλογκ ή tweet; Δημόσιο είναι, μπορείς να μας το δώσεις για να δούμε αν σε καλύπτει».
Πολλά ζητάω. Φοβάμαι οι αθλητές μας έχουν αφεθεί στη μοίρα τους πέρα από ένα προπονητή. Πώς περιμένουμε να ξέρει μια κοπέλα 23 ετών όλους δεκάδες ή εκατοντάδες νομικούς περιορισμούς, χωρίς τη βοήθεια και έμπειρου νομικού της ΕΟΕ, ειδικού σ’ αυτά τα θέματα;
Όσο για τους φίλους της λογικό είναι να είναι συνομήλικοι και να έχουν τις ίδιες ιδέες.
Αν είχε γίνει αυτό, θα ζητούσαν από τη Βούλα να κατεβάσει τα επιλήψιμα στοιχεία ή αν δεν το ήθελε θα αναλάμβανε την ευθύνη που ήταν εκατό τοις εκατό αποκλεισμός από τους Αγώνες.
Ουσιαστικά η Βούλα στο λίγο χρόνο που είχε το tweet της παραβίασε επανειλημμένα τον κώδικα της ΔΟΕ και μάλιστα πολύ περισσότερο από το τελευταίο άνοστο αστείο της για τα κουνούπια του Δυτικού Νείλου.
1. «Οι κωλότουρκοι» Αυτό και μόνο θα αρκούσε να την αποκλείσει.
2. Το πιστόλι – πιθανώς θα έτρωγε κάποια προειδοποιητική κατσάδα από τη ΔΟΕ και θα της ζητούσαν να το αφαιρέσει. Υπάρχει το παράδειγμα 2 Αυστραλών, που δεν είχε καν πολιτικό περιεχόμενο.
3. «Όσοι μπαίνουν στην Ελλάδα, εδώ θα σκοτώνονται και θα θάβονται». Αυτό θα μπορούσε να δημιουργήσει πρόβλημα ακόμα και στην ΕΟΕ γιατί μπορεί να εκληφθεί και ως παρακίνηση για τέλεση κακουργήματος.
Αυτό που δε θέλουν να συνειδητοποιήσουν πολλοί στην Ελλάδα είναι ότι η συμμετοχή σε διεθνείς οργανισμούς σημαίνει ότι ή αποδέχεσαι το καταστατικό ή όχι. Δεν είναι σύμβαση, όπως με τον ενοικιαστή μας, που μπορούμε να παζαρέψουμε τους όρους ή το ύψος του μισθώματος. Είναι «προσχώρηση» νομικά. Όπως δεν παζαρεύεις το δρομολόγιο που θα ακολουθήσει ο ΟΣΕ ή η Ολυμπιακή έτσι και με την ΔΟΕ δεν μπορείς να πεις «εμείς έχουμε μεταναστευτικό πρόβλημα στην Ελλάδα γι’ αυτό η Βούλα έγραψε έτσι». Δεν τους νοιάζει αυτό: ξέρουν ότι οι Ολυμπιακοί Αγώνες με τη συμμετοχή περίπου 200 χωρών κρέμονται από μια κλωστή αν τεθεί φυλετικό πρόβλημα και θα τιναχθούν στο αέρα σε μια μέρα. Κι η Βούλα σημάδεψε στο πιο ευαίσθητο σημείο των Αγώνων. Λέτε νάναι τυχαίο ότι το πλήρωσε με την ταχύτητα του φωτός;
Παρακολουθώ τα σχόλια σε διάφορα διεθνή sites. Οι χρήστες είναι αμερόληπτοι γιατί δεν έχουν την πολιτική φόρτιση που υπάρχει στην Ελλάδα, όπου ανάλογα με το κόμμα ο ένας τη θεωρεί θεά και ο άλλος αφελή. Γι’ αυτούς είναι μια από τις χιλιάδες αθλήτριες στον κόσμο. Και το συμπέρασμά τους στην πλειοψηφία συμπυκνώνεται στην ελληνική παροιμία: «Η γλώσσα κόκαλα δεν έχει και κόκαλα τσακίζει».
Τρεις γραμμές αν διάβαζε η Βούλα, που διέθεσε χιλιάδες ώρες για ένα όνειρο, δε θα έκοβε η ίδια τα πόδια της. Και δυστυχώς δε βρέθηκε κάποιος, είτε φίλος της, είτε επίσημος, να την προειδοποιήσει ότι είναι άλλο να είσαι ιδιώτης και άλλο δημόσιο μέλος της μεγαλύτερης εκδήλωσης στον κόσμο.
Γι’ αυτό το τέλος ήταν πια αναπόφευκτο όπως το τέλος σε αρχαία ελληνική τραγωδία. Ιοκάστη, Ιφιγένεια, Βούλα Παπαχρήστου: η ελληνική τραγωδία συνεχίζεται.