Φιλοσοφία...

Πάνε μέρες τώρα που με ταλαιπωρεί ένα ερώτημα και θα ήθελα πάρα πολύ να είχα και την απάντηση. Από την άλλη διαπιστώνω στην ζωή μου ότι όσο...

Πάνε μέρες τώρα που με ταλαιπωρεί ένα ερώτημα και θα ήθελα πάρα πολύ να είχα και την απάντηση.
Από την άλλη διαπιστώνω στην ζωή μου ότι όσο μεγαλώνω τόσο λιγότερα ξέρω , για τον εαυτό μου και γενικά για τον άνθρωπο . Όσο μεγαλώνω τόσο λιγότερες απαντήσεις έχω και όλο και πιο πολλές ειναι οι  αποριες μου.Οι εμπειρίες απλές αναμνήσεις που γίνονται μέτρα σύγκρισης και αν τι να μου δίνουν λύσεις μου δίνουν έναν τυφλό κριτή μέσα στο κεφάλι μου , ο οποίος το μοναδικό στόχο που έχει είναι να τονώσει το εγώ μου φτάνοντας με σε σημείο να παίζω με τα ορια της μοναξιας και τα λάθη μου να γίνονται πληγές.Έρχεται και το ερώτημα που μου ταράζει τα νερά : αφού λένε ότι όσο μεγαλώνει ο άνθρωπος γίνεται πιο σοφός γιατί ο κόσμος γίνεται πιο απάνθρωπος και χειρότερος;
Οπότε βάση μιας λογικής όσο μεγαλώνει ο άνθρωπος απομακρύνεται από την σοφία και γίνεται ένα εγωιστικό ον που δεν τον ενδιαφέρει τίποτα άλλο εκτός από το εγώ του και το πως θα το ικανοποιήσει.
Και τότε που είναι η σοφία ; έρχεται σαν μαγνήτης αυτή η ερώτηση και με κολλάει στον τοίχο.
Μα που αλλού στα παιδιά .
Ναι στα παιδιά είναι όλη η σοφία του ανθρώπου , στα βρέφη θα έλεγα , σ’αυτα που δεν μπορούμε να τα καταλάβουμε και αν τι να προσπαθήσουμε να δουμε την πραγματικη μας φυση , εμεις τα χειραγωγουμε και τα κανουμε ομοιοματα μας και μαλιστα χωρις καν να τα ρωτησουμε.
Παρατηρωντας εδω και δυομιση χρονια την ανιψια μου συνηδητοποιω οτι εκει κρυβεται ολη η σοφια της υπαρξης μας , εκει μπορεσα να δω τον ανθρωπο καθαρο και αμολυντο.Εκει υπαρχει η αληθηνη αγαπη , εκει υπαρχουν οι πραγματικες αναγκες του ανθρωπου.
Και εμεις αντι να μαθουμε , αρχιζουμε την χειραγωγηση με την βοηθεια της θρησκειας , με την βοηθεια της κοινωνιας και με ολα τα βαφτισμενα σωστα και λαθος που τα πιστεουμε και εμεις χωρις να εχουμε ποτε την δυναμη να τα αμφισβητησουμε.Μεγαλωνουμε και απλα πιστευουμε οτι τα ξερουμε ολα και απο τα πολλα που ξερουμε κατανταμε υπανθρωποι, οντα μοχθηρα, οντα χωρις δικη μας βουληση , οντα αιωνια φυλακυσμενα στο βρωμικο γεματο δικαιολογιες και εκλογικευσεις εγω μας.Κατανταμε οντα που λιγο πριν το τελος της ζωης μας φοβομαστε το μοναδικο δαιδομενο της ζωης μας τον θανατο και το μονο που εχουμε ειναι καποια προσευχη σε εναν ακατανοητο θεο να μας βοηθησει να ζησουμε αλλη μια μερα .Το μονο που εχουμε ειναι ενα φακελακι σε καποιον  γιατρο για καποιο κλεμενο νεφρο για να μεινουμε και να μολυνουμε λιγο ακομη αυτον τον πλανητη .Δεν εχουμε το θαρρος και την τιμη να πεθανουμε αξιοπρεπος και ομως εχουμε το θρασος και την δυναμη να χειραγωγησουμε ενα βρεφος. Δεν εχουμε την δυναμη να αλλαξουμε τον εαυτο μας και ομως εχουμε την απαιτηση να αλλαξει ο κοσμος και αυτο να το κανει καποιος πολιτικος , καποιος θεος , η να πληρωσουμε κατι παραπανω , αρκει να μην πονεσουμε , να μην ιδρωσουμε, να μην αμφισβητησουμε τιποτα απο τον ψευτικο εγωιστικο εαυτουλη μας.Εχουμε καταντησει ζητιανοι της ιδιας μας της υπαρξης , εχουμε μεταμορφοση εναν πλανητη παραδεισο σε εναν πλανητη κολαση .
Και ολα αυτα γιατι; Γιατι εχουμε απαρνηθει την φυση μας , εχουμε χασει την ικανοτητα να νιωθουμε σαν ενα μωρο , εχουμε αναπτηξει ενα σωρο κοσμοθεωριες μονο και μονο για να φανουμε λογικοι, εξυπνοι, ομορφοι, ικανοι , μονο και μονο για να γινουμε απλες σκιες του ανθρωπου .
Η λυση ειναι μια και την εχει πει ο Πλατωνας: μονο οι φιλοσοφοι μπορουν να φερουν το δικιο στον ανθρωπο, ναι , μονο αυτοι δεν εχουν κυβαιρνησει ποτε την ανθρωποτητα, Τι να περιμενουμε αραγε απο πολτικους και θρησκειες; Οτι εχουνε να προσφερουνε το προσφερανε και αυτο ειναι μονο μαχες , αδικιες και θανατο.
Ισως ειναι ρομαντικο αλλα το πιστευω …
ακης(akiser)κουστουλιδης
upogia-taxi