Αντιεκπαιδευτικός ο νόμος Διαμαντοπούλου...

Από την ΠΑΣΠ Πανεπιστημίων. Όταν, πριν από ένα χρόνο, ψηφιζόταν από μία επίπλαστη κοινοβουλευτική πλειοψηφία, «με δάφνες και διθυράμβους»...

Από την ΠΑΣΠ Πανεπιστημίων.

Όταν, πριν από ένα χρόνο, ψηφιζόταν από μία επίπλαστη κοινοβουλευτική πλειοψηφία, «με δάφνες και διθυράμβους», ο νόμος (4009/2011) απορρύθμισης της ανώτατης εκπαίδευσης, επισημαίναμε, ως Πανελλήνια Αγωνιστική Σπουδαστική Παράταξη, πως επρόκειτο για την εφαρμογή μια ακόμη πτυχής μιας συνολικής πολιτικής που στόχο έχει να ναρκοθετήσει το μέλλον της νέας γενιάς. Είχαν προηγηθεί άλλωστε τα δυσβάστακτα οικονομικά μέτρα για τις μεσαίες και χαμηλές εισοδηματικές τάξεις, η επιβεβαιωμένη ανικανότητα πάταξης της φοροδιαφυγής, η ψήφιση μιας σειράς νομοθετημάτων που καταστρατηγούν τα εργασιακά και τα ασφαλιστικά δικαιώματα, καθώς και η εκφρασμένη βούληση των κυβερνώντων για το ακαταδίωκτο όσων έφεραν τη χώρα στην κατάσταση της πλήρους χρεοκοπίας.
Ο αντιεκπαιδευτικός νόμος Διαμαντοπούλου ψηφίστηκε, λοιπόν, για να καταργήσει στην πράξη τη δημοκρατία και τις ακαδημαϊκές ελευθερίες και να οδηγήσει στη μετάλλαξη των πανεπιστημιακών ιδρυμάτων σε «επί χρήμασοι» κέντρα σπουδών, όπου ο πρώτος και ο τελευταίος λόγος είναι υπόθεση μίας ελίτ πρωτοβάθμιων καθηγητών καθώς και μίας εξωπανεπιστημιακής νομενκλατούρας του επιχειρηματικού κόσμου. Εν ολίγοις, αυτοί που οδήγησαν τα πανεπιστήμια σε μαρασμό, αυτοί που τα μετέτρεψαν σε κέντρα διαπλοκής και διαφθοράς με σκοπό να ανελιχθούν σε κομματικούς σωλήνες και υπουργικές καρέκλες, αυτοί που υποκινήθηκαν αποκλειστικά από το ίδιον όφελος και την ικανοποίηση της προσωπική τους μωροφιλοδοξίας, καλούνται να διοικήσουν τα πανεπιστημιακά ιδρύματα με την ευλογία ενός νόμου που οι ίδιοι επιμελήθηκαν και ο οποίος βρίθει αντισυνταγματικών διατάξεων.
Ακολουθώντας το παράδειγμα των προκατόχων της η τότε Υπουργός αγνόησε ηθελημένα τα πραγματικά προβλήματα των ελληνικών πανεπιστημίων και έκλεισε τα αυτιά της, όταν σημαντικές μερίδες της υγιούς φοιτητικής εκπροσώπησης της επεσήμαναν με πλείστα παραδείγματα ότι το θεμελιώδες ζήτημα για τα πανεπιστήμια ήταν και δυστυχώς είναι η αυθαιρεσία και η αντιακαδημαϊκή συμπεριφορά ορισμένων πρωτοβάθμιων καθηγητών και οι σχέσεις διαπλοκής τους με την εκάστοτε πολιτική εξουσία.
Ωστόσο, με τη σημαία διαφάνειας επιχειρήθηκε μέσα σε μία νύχτα να μετατραπούν οι διαπλεκόμενοι σε δικαστές της επόμενης μέρας και τηρητές του νόμου, ενώ με το πρόσχημα της σύγκρουσης με τα συμφέροντα, απλώς ρίχτηκε στάχτη στα μάτια της ελληνικής κοινωνίας.
Ένα χρόνο μετά, οι προσπάθειες του φοιτητικού κινήματος καθώς και της μεγάλης πλειοψηφίας των ακαδημαϊκών κοινοτήτων κατέστησαν τον νόμο Διαμαντοπούλου ανενεργό, με αποτέλεσμα η σημερινή ηγεσία του Υπουργείου Παιδείας να αναζητά λύσεις στο αδιέξοδο με την αναθεώρηση ορισμένων διατάξεων του.
Ωστόσο, μας φαίνεται το λιγότερο αστείο να γίνεται προσπάθεια μικροαλλαγών σε ένα νόμο, ο όποιος πάσχει θεμελιακά και έρχεται σε ευθεία σύγκρουση με την έννοια και την αποστολή των ακαδημαϊκών ιδρυμάτων. Συνεπώς, η μόνη υπεύθυνη επιλογή των κυβερνώντων είναι η απόσυρση ενός «νεκρού» νόμου. Από εκεί και περά οι όποιες προσπάθειες αναθεώρησης του νομοθετικού πλαισίου 1268/82, οφείλουν να κινούνται στην κατεύθυνση της διεύρυνσης της δημοκρατίας στα ιδρύματα, της διασφάλισης του δημόσιου και δωρεάν χαρακτήρα τους, της υπηρέτησης των αρχών της διαφάνειας, της ισονομίας και της αξιοκρατίας, καθώς και της ενίσχυσης της έρευνας και τους ακαδημαϊκού της χαρακτήρα.
Ο Γραμματέας της ΠΑΣΠ Πανεπιστημίων
Νικηφόρος Μιχάλης.