Σύμφωνα με όλες τις ενδείξεις, η συζήτηση στη Βουλή για την παροχή ψήφου εμπιστοσύνης στην τρικολόρε μνημονιακή συγκυβέρνηση του ξεπουλήματο...
Εμβρόντητοι παρακολουθήσαμε όλους τους πολιτικούς «ηθοποιούς», παλιούς και προσαρμοσμένους νέους, να παίζουν τον ρόλο τους, έτσι ακριβώς όπως τους έχουμε συνηθίσει επί 38 μεταπολιτευτικά χρόνια. Καθόλου δεν άγγιξε την πολιτική τους σκέψη και τον πολιτικό τους λόγο…. η κρίση που μαστίζει τους πολίτες. Δεν συζητάμε τόσο για τα τρία κόμματα της συγκυβέρνησης, τα οποία λειτούργησαν όπως τα περιμέναμε, αλλά για τα κόμματα της αντιπολίτευσης.
Με εξαίρεση τον Πάνο Καμμένο, ο οποίος μίλησε όπως ακριβώς μιλούσε και προεκλογικά και το ΚΚΕ, με τον γνώριμο και παρωχημένο ξύλινο λόγο του, τα υπόλοιπα κόμματα απογοήτευσαν τους ψηφοφόρους τους.
Ο ΣΥΡΙΖΑ, άρχισε ήδη να φέρεται ως η επόμενη συστημική κυβέρνηση, η οποία προσπαθεί ήδη από τώρα να κρατήσει ισορροπίες μεταξύ των ντόπιων και ξένων «προστατών» του σάπιου και διεφθαρμένου ελληνικού πολιτικού συστήματος και των ιθαγενών ψηφοφόρων – εκλογικών πελατών. Αντί να ασχοληθεί και να καταγγείλει τις παθογένειες του συστήματος που μας έφεραν στο σημερινό χάλι, απεναντίας ως ένα νέο ΠΑΣΟΚ των κομματοσυνδικαλιστών της δεκαετίας του 80, που θέλει να αποτελέσει τον άλλο πόλο του κομματικού διπολισμού, απλά απειλούσε με φυλακές για τις αποκρατικοποιήσεις και προανήγγειλε επανακρατικοποιήσεις. Εννοείται ότι τίποτε από όλα αυτά δεν πρόκειται να κάνει όταν γίνει κυβέρνηση, αλλά απλά χαϊδεύει τα αυτιά της εκλογικής του πελατείας και των κομματικών συνδικαλιστών του παλαιού ΠΑΣΟΚ που εντάχθηκαν στις τάξεις του.
Δεν ακούσαμε όμως καμία αναφορά που να θίγει το ίδιο το πολιτικό σύστημα. Μόνο θεατρικές σκιαμαχίες μέσα στο ίδιο το σύστημα. Αυτό είναι άραγε το κόμμα που θα φέρει για παράδειγμα την απλή αναλογική όταν γίνει κυβέρνηση; Ας το αφήσουμε καλύτερα.
Η ΧΡΥΣΗ ΑΥΓΗ επίσης, δεν ήταν αυτή που ανέμεναν οι ψηφοφόροι της. Με εκπληκτική ευελιξία προσαρμόστηκε αμέσως στις απαιτήσεις του πολιτικού συστήματος και ο πολιτικός της λόγος αντί για καταγγελτικός ήταν μια χαριτοδιπλωμένη συστημική παρουσίαση, που δεν ανησυχεί καθόλου το Σύστημα.
Μετά από όλα αυτά το γνωστό εμβατήριο «Η Ελλάδα ποτέ δεν παθαίνει» θα πρέπει να αλλάξει πλέον στο ορθό: «ΤΟ ΣΥΣΤΗΜΑ ΣΤΗΝ ΕΛΛΑΔΑ ΠΟΤΕ ΔΕΝ ΠΕΘΑΙΝΕΙ».
Η «πασιονάρια» Ρένα Δούρου όταν
ΑπάντησηΔιαγραφήγνώρισε τον Τσάβες.
____________________________________
θαυμάστε το πρότυπο...για την Ελλάδα
Το Παρατηρητήριο Βίας της Βενεζουέλας σημείωσε πως τουλάχιστον 19.336 άνθρωποι δολοφονήθηκαν μέσα στο 2011, αριθμός που μεταφράζεται σε 53 θανάτους την ημέρα και 67/100.000 κατοίκους. Όταν ο Ούγκο Τσάβεζ ανέλαβε την προεδρία το 1999, οι ανθρωποκτονίες είχαν....
ήδη τριπλασιαστεί κατά την προηγούμενη δεκαετία, αλλά όμως τετραπλασιάστηκαν μέσα στα επόμενα χρόνια, από 4.550 το 1998 αυξήθηκαν σε 17.600 μέσα στο 2010 και 19.336 άνθρωποι δολοφονήθηκαν μέσα στο 2011.
Στο Καράκας, τη δεύτερη πιο επικίνδυνη πόλη στον κόσμο σύμφωνα με στατιστικά που δημοσιεύτηκαν στην El Pais και τον Economist, μετρούνται 92 ανθρωποκτονίες κάθε 100 χιλιάδες κατοίκους, ενώ η χώρα στη λίστα της διαβάθμισης των πιο διεφθαρμένων χωρών στον κόσμο, βρέθηκε στις 164η θέση ανάμεσα σε 178 που αξιολογήθηκαν. Μόνο 14 χώρες στον πλανήτη έχουν μεγαλύτερη διαφθορά από τη Βενεζουέλα.
Οσο για τις εκλογές...
Γίνονται με δημοκρατικές διαδικασίες (θεωρητικά) αλλά με ένα εκλογικό σύστημα, που δεν αφήνει κανένα περιθώριο μη εκλογής του Τσάβες, καθώς είναι έτσι προσαρμοσμένο, ώστε για παράδειγμα, μία μικρή περιφέρεια της επαρχίας να δίνει στο πρώτο κόμμα τριπλάσιο αριθμό εδρών από την πρωτεύουσα, το Καράκας.
......παράδεισος σκέτος !