Ο χαμένος των εκλογών...

Γράφει η Λίνα Φυτιλή Καθώς οι εκλογές τελείωσαν μ΄ έντονη ροπή προς την απογοήτευση, βλέποντας εκ των υστέρων τη χαοτική κατάσταση ν...

Γράφει η Λίνα Φυτιλή

Καθώς οι εκλογές τελείωσαν μ΄ έντονη ροπή προς την απογοήτευση, βλέποντας εκ των υστέρων τη χαοτική κατάσταση να παραμένει ίδια, καταλαβαίνεις ότι ακόμα κι η αισιοδοξία κάμπτεται εύκολα, όσο οι "νίκες" ή οι πολιτικές συννενοήσεις υπάρχουν μόνο και μόνο, για να συντηρούν τη συνοχή ενός λαού. Κι η εντύπωση διατηρείται αναλλοίωτη, καθώς ζούμε σε μια εποχή, όπου τα κατασκευασμένα ιδεολογήματα του παρελθόντος χάθηκαν πίσω από τους ξένους πατερναλιστικούς διαχειριστές του δημόσιου βίου.
Όταν η απογοήτευση κυριαρχεί, ο φόβος είναι η μόνη εξήγηση για την πολιτική απάντηση των πολιτών της χώρας. Ίσως επειδή, πίσω από κάθε φόβο ή πίσω από κάθε απώλεια, βλέπουμε στη θέση του απερχόμενου να χάνεται μαζί κι ένα κομμάτι του εαυτού μας. Καθώς η πολιτική ζωή της χώρας έφτασε σ΄ οριακό σημείο, έχοντας απωλέσει την αξιοπρέπειά της, είναι δύσκολο να πει τελικά κανένας, ποιος είναι ο κερδισμένος ή ο χαμένος των εκλογών. Ή μάλλον είναι εύκολο να διαπιστώσει κάποιος, ότι ο πιο μετέωρος απ΄ όλους, ο πιο χαμένος απ΄ όλους, είναι πάλι ο πολίτης, η τραγική φιγούρα του ανθρώπου που θα συνεχίσει να ψάχνει για δουλειά, που θα συνεχίσει να επιβιώνει με χίλιες δυσκολίες και που παράλληλα θα ψάχνει απεγνωσμένα έναν τρόπο να ξεφύγει έστω για λίγο, από τους στενούς υλικούς στόχους της επιβίωσης.
Αυτή η κατάντια του μέσου Έλληνα, ο οποίος καθημερινά έρχεται αντιμέτωπος με το ξεπούλημα της ζωής και της χώρας του, τον τοποθετεί πάλι στο ίδιο σημείο, στην ίδια αγωνία που είχε πριν από τις εκλογές, στην άκρη του γκρεμού με τη λύπη, καθισμένη στο στόμα.
Παράλληλα η κυβέρνηση των σκιάχτρων πορεύεται με τον ίδιο τρόπο, όπως πριν από τις εκλογές. Η χώρα ξεπουλιέται κομμάτι- κομμάτι, οι ΑΠΕ ετοιμάζουν την κατακρεούργηση της υπαίθρου στο όνομα της δήθεν ανάπτυξης. Σ΄ αυτή την θλιβερή εκδοχή, θα μείνει πάλι ο Έλληνας, με συντροφιά το κατεστραμμένο τοπίο του, επειδή η νίκη της οικονομικής ολιγαρχίας θα έχει κατατροπώσει για άλλη μία φορά, κάθε έννοια πολιτικής, πολιτισμού, περιβάλλοντος κι αξιοπρέπειας.