«Απίθανη» χαρακτηριζουν οι αναλυτες μιά στρατιωτική επέμβαση στη Συρία...

Η απουσία συμφέροντος για τις ΗΠΑ και οι «μετρημένες μέρες» του αλ-Ασαντ. Στρατιώτες του καθεστώτος πανηγυρίζουν για μια νίκη. «Η ανατροπή τ...

Η απουσία συμφέροντος για τις ΗΠΑ και οι «μετρημένες μέρες» του αλ-Ασαντ.

Στρατιώτες του καθεστώτος πανηγυρίζουν για μια νίκη. «Η ανατροπή του προέδρου Μπασάρ αλ-Ασαντ θα μπορούσε να προκαλέσει ευρύτερο κύμα αστάθειας στην περιοχή».

Γράφει ο Μάρκους.

 

Πόσο πιθανή είναι μια εξωτερική στρατιωτική επέμβαση στη Συρία; Παρά τους δισταγμούς, μήπως πλησιάζει η στιγμή όπου το λουτρό αίματος και ο φόβος για την εξάπλωση της κρίσης θα οδηγήσουν, αναπόφευκτα, σε μια τέτοια επέμβαση;

«Προς το παρόν, αυτό το σενάριο δεν είναι πιθανό», γράφει ο Τζόναθαν Μάρκους στο BBC.

«Από την αρχή της κρίσης στη Συρία, τον Μάρτιο του 2011, δεν υπάρχει καμμία προθυμία για στρατιωτική επέμβαση από το εξωτερικό. Και αυτό οφείλεται σε δύο λόγους.

Πρώτον, η κατάσταση στο έδαφος της Συρίας είναι, κατά πολλούς τρόπους, πιο περίπλοκη και διαφορετική από ό,τι ήταν, ας πούμε, στη Λιβύη – η αντιπολίτευση είναι πολυδιασπασμένη, οι κρατικές δυνάμεις ασφαλείας πολύ πιο ισχυρές, και η συριακή αεράμυνα πιο αποτελεσματική.

Δεύτερον, η ανατροπή του προέδρου Μπασάρ αλ-Ασαντ θα μπορούσε να προκαλέσει ένα ευρύτερο κύμα αστάθειας στην περιοχή. Αντίθετα από τη Λιβύη, η Συρία – τόσο από πολιτικής όσο και από γεωγραφικής απόψεως – είναι κεντρικός παίκτης στον αραβικό κόσμο. Αποσχίσεις και αστάθεια εκεί μπορεί να απειλήσουν τον Λίβανο, και το Ιράκ.

Και έπειτα, φυσικά, υπάρχει ένα θεμελιώδες πρόβλημα νομιμότητας. Με το βέτο της Ρωσίας και της Κίνας στο Συμβούλιο Ασφαλείας του ΟΗΕ, δεν υπάρχει πιθανότητα για ψήφισμα που θα επιτρέπει τη χρήση στρατιωτικής βίας.

Στο παρελθόν, βέβαια, το ΝΑΤΟ επενέβη στο Κοσσυφοπέδιο, χωρίς την άδεια του ΟΗΕ, για να σταματήσει την ανθρωπιστική καταστροφή. Αλλά στην περίπτωση της Συρίας, η απουσία νομιμοποίησης από τον ΟΗΕ αποκλείει την στρατιωτική δράση, επειδή κανείς δεν είναι πραγματικά πρόθυμος για κάτι τέτοιο», γράφει ο Μάρκους.

Και στις ΗΠΑ; Πώς πρέπει να εκλάβουμε τις εκκλήσεις, από γνωστούς Ρεπουμπλικάνους πολιτικούς, όπως ο γερουσιαστής Τζον Μακ Κέιν, για αεροπορικά χτυπήματα εναντίον των συριακών δυνάμεων ασφαλείας;

«Παρά τις αυξανόμενες πιέσεις από πολιτικούς που ζητούν δράση από τις ΗΠΑ στη Συρία, η κυβέρνηση Ομπάμα είναι ανένδοτη στην απόφασή της να μην ηγηθούν οι ΗΠΑ μιας ενδεχόμενης επέμβασης, αλλά να ακολουθήσουν, αν χρειαστεί, συμμάχους στην περιοχή όπως η Σαουδική Αραβία και η Τουρκία», λέει ο Τζόσουα Λάντις, διευθυντής του Κέντρου Μεσανατολικών Σπουδών στο πανεπιστήμιο της Οκλαχόμα.

«Οι αμερικανοί αξιωματούχοι εκτιμούν, ομοφώνως, ότι το καθεστώς του Ασαντ είναι καταδικασμένο, και ότι μπορεί να σταθεί όρθιο για περιορισμένο χρόνο, με ή χωρίς αυξημένη στήριξη προς την συριακή αντιπολίτευση από τις ΗΠΑ. Πιστεύω ότι έχουν δίκιο σε αυτή την ανάλυση.

Και αυτό σημαίνει ότι οι ΗΠΑ δεν έχουν ισχυρό συμφέρον εθνικής ασφαλείας να επέμβουν στον συριακό εμφύλιο. Οι ημέρες του καθεστώτος είναι, ούτως ή άλλως, μετρημένες», λέει ο Λάντις.