Ήρεμες…δίκες και καταδίκες

Του Θανάση Νικολαΐδη.   «ΝΑ ανησυχείς όταν παραμένεις ακίνητος». Παραμένουμε (ως χώρα) ακίνητοι στα σοβαρά, πρώτοι στα εύκολα, εφήμερα και ...

Του Θανάση Νικολαΐδη.

 «ΝΑ ανησυχείς όταν παραμένεις ακίνητος». Παραμένουμε (ως χώρα) ακίνητοι στα σοβαρά, πρώτοι στα εύκολα, εφήμερα και ευκαιριακά, όσα πάνε κι όσα έρθουν, βρίζουμε τους πιστωτές μας και καθαρίζουμε. Κι αράξαμε, περιμένοντας την Πολιτεία να διορθώσει, σε μια μέρα ό,τι καταστρέψαμε, μεθοδικά, μέσα σε δεκαετίες ανεμελιάς και «δράσης».

ΕΧΟΥΜΕ(;) νέα κυβέρνηση και μακάρι να μην τα βροντήξουν τα παλικάρια της. Την ενθαρρύνουμε να πάρει πρωτοβουλίες και δεν φαίνεται να το κάνει και μόνο υπόσχεται, προγραμματίζει, ορκίζεται και…σιάχνεται στον καθρέφτη. Κι αν είναι νωρίς για δείγμα γραφής (της), είναι αργά για βαθιές τομές. Γιατί, μας πήρε το ποτάμι και πολλά, τετελεσμένα και μη αναστρέψιμα, δεν σιάχνονται (με τη νοοτροπία και την τακτική μας, σε όλα τα επίπεδα αρχόντων και αρχομένων).

ΩΣΤΟΣΟ, επιμένουμε και περιμένουμε. Ν’ αρχίσει απ’ τα πιο απλά, χρήσιμα για’ μας (τους…υπηκόους) κι ας βγάλουν σπυράκια οι «ενδιαφερόμενοι». Απλά, πρακτικά και αποτελεσματικά. Και, βέβαια, η αγωνία μας να κυβερνηθούμε δεν σημαίνει λήθη, συγχώρεση και παραγραφή ανομημάτων. Έφταιξαν συγκεκριμένα πρόσωπα για «πρωτοβουλίες» που μας χαντάκωσαν «νόμιμα», μιας και το’ χαν στρώσει…επιστημονικά, για να διαχέεται η ευθύνη.

ΞΕΚΙΝΑΜΕ, λοιπόν, με το ξεφύλλισμα χαρτιών, επισημαίνουμε παραλείψεις και παρατυπίες (όπως η εφορία που την τρέμεις), εντοπίζουμε υπογραφές και ξετρυπώνουμε τους δράστες, τους «κρεμάμε» και καθαρίζουμε. Δεν τολμούν οι επόμενοι, δεν σκάνε μύτη οι επίδοξοι.

ΚΙ ύστερα; Πάμε στα τρωκτικά των κομματικών χορηγιών για τη διαδρομή του χρήματος και εντοπισμό των κομματικών «ιδεολόγων» που το ξάφρισαν, τα μοιράστηκαν κι ακόμα να τους στήσουν στο σκαμνί. Αν δεν δούμε «κρεμασμένους» κομματικούς και άλλες λέρες που έπιασαν «δουλεία» στα κόμματα, δεν πρόκειται ν’ αφήσουμε σε χλωρό κλαρί τους εθνοπατέρες μας.

ΚΑΙ τι θα κάνεις που όλα αυτοί τα ορίζουν και τα καθορίζουν, οι φρέσκοι και παλιοί ορκισμένοι για «πίστη στην Πατρίδα και το Σύνταγμα» (ξανα)σφυρίζουν αδιάφορα; Δεν μιλάμε για ξύλο και γροθιές. Για απαίτηση να βγουν και να «μιλήσουν παλιοί πρωθυπουργοί και τα πρωτοπαλίκαρά τους. Να μας εξηγήσουν την αναγκαιότητα (διάβαζε σκοπιμότητα) π. χ. των ελληνοποιήσεων οι κ.κ. Σημίτης και Καραμανλής (πρωτίστως ο πρώτος), που μας μπόλιασε με «πολιτισμούς» φυλών του μαχαιριού και του καλάσνικοφ.

ΚΑΤΙ «κινείται» στο σημερινό κοινοβούλιο και περιμένουμε. Πέρα απ’ τα καυγαδάκια της πλάκες και της χρονοτριβής. Να δούμε «δίκες και καταδίκες», ήρεμα και χωρίς φωνές και με το δίκαιο, όσο γίνεται, σε χέρια δικαστικών. Να το καλοσκεφθούν οι…ορκισμένοι και βολεμένοι. Η δικιά τους ευτυχία (του βολέματος) σχετίζεται με τη δικιά μας δυστυχία ως…υπηκόων.