Άλλο ο ηγέτης και άλλο ο τύραννος...

Από Αναγνώστη. Όλοι είδαμε αυτές τις μέρες τον κύριο Μιχαλολιάκο να δίνει εντολές στα πρωτοπαλίκαρα του να για συνετίσει τον κόσμο πως πρ...

Από Αναγνώστη.

Όλοι είδαμε αυτές τις μέρες τον κύριο Μιχαλολιάκο να δίνει εντολές στα πρωτοπαλίκαρα του να για συνετίσει τον κόσμο πως πρέπει να τον σεβαστούνε και έχω να πω τα εξής ακόλουθα.
Σε μία ελεύθερη δημοκρατική χώρα δεν είναι ποτέ δυνατόν να επιβάλεις κάποιον να κάνει κάτι με το έτσι θέλω πόσο μάλλον να απαιτήσεις από τον άλλο να σε σεβαστεί με στρατιωτικού τύπου μεθόδους. Θα συμφωνήσω ότι οι δημοσιογράφοι είναι γρανάζι του συστήματος αλλά δεν έχεις κανέναν δικαίωμα ακόμα και αυτούς να του επιβάλεις κάτι με το ζόρι.
Η αλήθεια είναι μία ,εάν είσαι πραγματικά ένας αξιόλογος άνθρωπος που έχει αγωνιστεί και έχει προσφέρει σημαντικό έργο στην κοινωνία ο κόσμος από μόνος του σε σέβεται χωρίς κανένας να του πει τίποτε. Και αυτό πολύ απλά γιατί αναγνωρίζει στο πρόσωπο σου τι πραγματικά έχεις προσφέρει και θέλει και αυτός να στο ανταποδώσει.
Ας φέρω ένα χαρακτηριστικό παράδειγμα ηγέτη ο οποίος ήτανε αγαπητός και τον σέβονταν όλοι με βάση αυτά που έπραξε ,ο Μέγας Αλέξανδρος. Ο Μέγας Αλέξανδρος όταν διέσχιζε την έρημο του Αφγανιστάν με τον στρατό του ξέμειναν από νερό και πέθαιναν της δίψας .Δύο στρατιώτες βρήκαν λίγο νερό και το φέρανε στον Βασιλιά τους για να πιεί ,εκείνος όμως ως μεγάλος ηγέτης παρά την απίστευτη δίψα που είχε το έχυσε στο χώμα εξισώνοντας τον εαυτό του με το υπόλοιπο στράτευμα. Πως γίνεται μετά από αυτό να μην σέβεσαι έναν τέτοιο ηγέτη και να μην τον αγαπάς με την καρδιά σου; Όταν βλέπανε λοιπόν οι στρατιώτες τον Αλέξανδρο να περνάει από μπροστά του, γονάτιζαν όχι γιατί τους το επέβαλε κανένας αλλά γιατί το κάνανε με την καρδιά τους. Ο μεγάλος ηγέτης λοιπόν για να αποκτήσει τον σεβασμό από τους άλλους θυσιάζει κάτι πολύ σημαντικό που στην προκειμένη περίπτωση ήτανε το νερό η πηγή της ζωής.
Από την άλλοι έχουμε και τους τυράννους οι οποίοι με το ζόρι σε αναγκάζουν να τους αγαπάς και να τους σέβεσαι. Για παράδειγμα ο Kim Jong-il , στην χώρα του ο κόσμος πεθαίνει της πείνας αλλά υπό την επήρεια του εκφοβισμού όταν τον έβλεπε έχυνε δάκρυα χαράς και συγκίνησης τον προσκυνούσε. Στην προκειμένη περίπτωση ο σεβασμός πηγάζει από την άσκηση τυραννικής και βάναυσης εξουσίας. Σέβεσαι ; Ζεις; Δεν σέβεσαι; Πεθαίνεις…
Εσείς κύριε Μιχαλολιάκο σε ποια από αυτές τις δύο κατηγορίες ανήκετε; Του ηγέτη η του Τυράννου....;