Ιδεολόγοι…οπλαρχηγοί

Του Θανάση Νικολαΐδη. ΕΧΟΥΝ τις φιλοδοξίες τους , έχουν και την…πλάκα τους. Τους ακούς να μιλάνε για κόμματα και ιδεολογίες, γελάς, θυμάσα...

Του Θανάση Νικολαΐδη.

ΕΧΟΥΝ τις φιλοδοξίες τους, έχουν και την…πλάκα τους. Τους ακούς να μιλάνε για κόμματα και ιδεολογίες, γελάς, θυμάσαι και τους παρατάς. Και πάει το μυαλό σου λίγο πίσω, στο πρόσφατο παρελθόν των παρατημένων ιδεολογιών και της διακηρυγμένης λήθης. Και αριστερά υπήρχε με τα ιστορικά της «λάθη» στην πλάτη, και δεξιά με τα «έργα» της, ωστόσο, οι διαφορές παραμερίστηκαν, οι τόνοι έπεσαν, τα ζερβοδέξια χαμόγελα περίσσεψαν και ο τόπος «κυβερνήθηκε». Για όσο χρειάστηκε να καταγραφεί στην ιστορία το (βρώμικο) ’89 και ν’ ακολουθήσει η «Οικουμενική». Χωρίς αλληλοσπαραγμό των πολιτικών με το λάβαρο της λήθης. Με την ιδεολογία τους χυλό, που δεν τον κατάπιε ο λαός πριν αποκωδικοποιήσει τους πονηρούς και την κολληγιά τους.
ΣΗΜΕΡΑ ξεσπαθώνουν…ιδεολογικά και γίνονται καταγέλαστοι. Μιλάει με όρους ιδεολογικούς ο κ. Κουβέλης, θέτει τους όρους του συμβάλλοντας στο αδιέξοδο και φέρει τη δικιά του ευθύνη. Μιλάει για αριστερά, προτάσσει το «ιδεολογικό» και δεν (κατα)εννοεί συγκυβέρνηση χωρίς τη συμμετοχή του ΣΥΡΙΖΑ, αριστερή κυβέρνηση χωρίς την αριστερά. Με το δικό του ταμπελάκι κρεμασμένο προσεκτικά στο πέτο των φίλων και αντιπάλων του και με φρεσκάρισμα σβησμένων ιδεολογικών γραμμών.
ΚΑΙ, βέβαια, δεν τοποθετείται το ξεθώριασμα των ιδεολογιών στην ευκαιριακή σύμπραξη του (βρώμικου) ’89. Είχε προηγηθεί, στην πράξη και δεκαετίες πριν. Με τον αριστερό (γενικά) να σκέπτεται κομουνιστικά και να τα…’κονομάει καπιταλιστικά. Για να μοιράζει στους φτωχούς τα καράβια που δεν είχε, αλλά όχι και το βόδι, επειδή το…είχε. ΠΟΡΕΥΤΗΚΑΜΕ, λοιπόν, στους μονόδρομους του ατομικού συμφέροντος, χορτάσαμε από ευωδιές, κόψαμε τα άνθη του καλού αποφεύγοντας τα γαϊδουράγκαθα και τώρα μιλάμε για ιδεολογίες, προκειμένου να σωθεί η Ελλάδα. Και δυσκολεύονται να παραμερίσουν τις διαφορές τους πολιτικοί που συνέπραξαν νομοθετώντας, στη βουλή, για τα καλά και συμφέροντα. Για προνόμια «δια βίου» και με τον βίο των πολιτών στην πρέσα. Ιδεολόγοι ξαφνικά οι επιλήσμονες, θεωρητικοί οι πρακτικοί, και η Ελλάδα αφημένη στα χέρια τους.
ΠΡΟΣ τους πολιτικούς, γενικά, και τους «οπλαρχηγούς», ειδικότερα: Τελευταία μέρα πολιτικών διεργασιών, έσχατη προσπάθεια του Προέδρου πριν την έσχατη ώρα και πολλές δεκαετίες ιστορίας σας παρακολουθούν. Βρείτε τα και ο «εχθρός» είναι έξω. Αγκαλιαστείτε και το όπλο παρά πόδα. Συγκυβερνήστε πριν ο κόσμος σταμπάρει τους ενόχους και σας γυρίσει την πλάτη, πριν η διχόνοια σκοτώσει την Ελλάδα και η Ιστορία κάνει τη δουλειά της.