Γράφει ο Αλέξανδρος Πιστοφίδης “ Αυτό που για κάποιον είναι φάρμακο, μπορεί για κάποιον άλλο να είναι δηλητήριο» , έγραφε πριν...
Γράφει ο Αλέξανδρος Πιστοφίδης
“Αυτό που για κάποιον είναι φάρμακο, μπορεί για κάποιον άλλο να είναι δηλητήριο», έγραφε πριν είκοσι αιώνες ο Λατίνος ποιητής Titus Lucretius Carus, θέλοντας να δείξει πως δεν υπάρχει το ιδανικό φάρμακο για όλους ανεξαιρέτως τους οργανισμούς. Ακούγοντας τα……….
τελευταία χρόνια έλληνες πολιτικούς και οικονομικούς αναλυτές, να αναπαράγουν και να διαδίδουν αμάσητα τις γενικευμένες και ενιαίες συνταγές για τις οικονομίες όλων ανεξαιρέτως των χωρών, ανεπτυγμένων και μη, που μας έρχονται απ’ το βιομηχανικό Βορρά, η ρήση του Lucretius αποκτά ιδιαίτερη σημασία.
Οι διασημότεροι θεωρητικοί προστατευτισμού της εθνικής οικονομίας, οι οποίοι έγιναν γνωστοί σαν εκπρόσωποι του «Οικονομικού Εθνικισμού» του 19ου αιώνα, ήταν ο Γερμανός F. List και ο Αμερικανός H.C. Carey. Όταν στις αρχές του 19ου αιώνα, η βιομηχανικά προχωρημένη Αγγλία πλημμύριζε με τα βιομηχανικά προϊόντα της τις διεθνείς αγορές, οι ως άνω δύο θεωρητικοί έκρουαν τον κώδωνα του κινδύνου.
Ο πρώτος, ο Γερμανός List, δημιούργησε το Εθνικό Σύστημα Πολιτικής Οικονομίας βάζοντας περιορισμούς στην εισαγωγή βιομηχανικών προϊόντων από την Αγγλία, μέχρι την περίοδο σταθεροποίησης της γερμανικής βιομηχανίας.
Την ίδια περίοδο ο Carey, ακόμη πιο «φονταμενταλιστής», ζητούσε όχι μόνο τον προσωρινό αλλά το μόνιμο προστατευτισμό και μάλιστα σε όλα τα προϊόντα ακόμη και τα αγροτικά. «Δεν μπορεί η Αγγλία να αγοράζει φθηνά τις πρώτες ύλες και να μεταπουλάει ακριβά τα βιομηχανικά προϊόντα, κρατώντας τις ΗΠΑ σε αποικιακή κατάσταση», έγραφε τότε ο H.C. Carey.
Πως είναι δυνατόν, η ιδανική μέχρι χθες συνταγή των Γερμανών και των Αμερικανών για τις αδύναμες οικονομίες τους να είναι σήμερα λανθασμένες για τις αδύναμες οικονομίες χωρών όπως της Ελλάδας, της Πορτογαλίας κ.α.;
Σε μια προεκλογική συγκέντρωση των Γερμανών Χριστιανοδημοκρατών το 1985, ρωτήθηκε ο Καγκελάριος της Γερμανίας Χέλμουτ Κολ από έναν οπαδό του «Γιατί κύριε Πρόεδρε δίνουμε εμείς χρήματα στους τεμπέληδες του Νότου;» (η Γερμανία χρηματοδοτούσε τότε το 28% του συνολικού προϋπολογισμού της ΕΟΚ).
Ο Καγκελάριος ήταν σαφής και επεξηγηματικός: «Είμαστε μία κατ εξοχήν εξαγωγική χώρα με ανταγωνιστικά βιομηχανικά προϊόντα και μία εσωτερική αγορά 60 εκατομμυρίων ( πριν την ενσωμάτωση της πρώην Ανατολικής Γερμανίας). Σε λίγα χρόνια θα έχουμε μία εσωτερική αγορά άνω των 300 εκατομμυρίων καταναλωτών, στην οποία τα Γερμανικά βιομηχανικά προϊόντα θα επικρατήσουν γιατί είναι ασυναγώνιστα. Για να γίνει όμως αυτό θα πρέπει να αρθούν όλες οι δεσμεύσεις στην ελεύθερη μετακίνηση κεφαλαίου και εργασίας. Επειδή οι οικονομίες των κρατών μελών του Ευρωπαϊκού Νότου δεν μπορούν να αντέξουν προς το παρόν τον ελεύθερο ανταγωνισμό, για το λόγο αυτό συμφωνήσαμε να τους βοηθήσουμε για μερικά χρόνια για να φθάσουν οι εθνικές οικονομίες τους σε ένα τέτοιο επίπεδο, ώστε με την άρση των περιορισμών στην ελεύθερη διακίνηση κεφαλαίου και εργασίας να μην καταρρεύσουν». Οι πλούσιοι του Βορρά δεν περίμεναν βεβαίως την ουσιαστική οικονομική σύγκλιση για να αρχίσουν να παίρνουν πίσω τα χρήματά τους. Σύμφωνα με έρευνες, ένα αρκετά μεγάλο ποσοστό των κοινοτικών πόρων προς τις οικονομίες του Νότου, που πλησιάζει το 50%, ξαναεπιστρέφει στο Βορρά με τη μορφή προμηθειών.
Σήμερα, ακόμη και ο πιο φιλοευρωπαϊστής κάτοικος του ευρωπαϊκού Νότου έχει καταλάβει ότι οι πολιτικοί μας και οι σοφοί οικονομικοί αναλυτές μας, «είδαν το τυρί αλλά όχι και τη φάκα». Ο Νότος βρίσκεται στα όρια της χρεοκοπίας και η Γερμανία σπάει το ένα ρεκόρ μετά το άλλο, με 500 δις εξαγωγές το 2011 και με τα χαμηλότερα επιτόκια στεγαστικών δανείων στην ιστορία της, αφού ο Νότος δανείζεται με 6,5% και η Γερμανία με 0%. Μόνο τον περασμένο Απρίλιο 31 δις καταθέσεις ισπανών μετακόμισαν σε γερμανικές τράπεζες παρότι τα επιτόκια είναι ισχνά αλλά πιο ασφαλή.
Αυτά είναι μόνο μερικά δείγματα από την προσδοκώμενη σύγκλιση Βορρά και Νότου που επαγγέλονταν πριν δυο δεκαετίες οι φιλοευρωπαϊστές και δεν μιλάμε βεβαίως για την ανεργία και τους άλλους αρνητικούς δείκτες των χωρών του Νότου, που είναι αποτέλεσμα των υπέρ-θετικών δεικτών των χωρών του Βορρά. H έγκυρη γερμανική εφημερίδα Die Zeit, στη σημερινή της ηλεκτρονική έκδοση, με τίτλο «Η Ελλάδα καταρρέει», γράφει «κάποιος πρέπει να σβήσει το φως. Οι γέροι παίρνουν τις καταθέσεις τους από τις τράπεζες μέσα σε πλαστικές σακούλες και οι νέοι μεταναστεύουν». Πόσο μπορεί να αντέξει μια χώρα κάτω απ’ αυτές τις συνθήκες και πόσο μπορεί να αντέξει μια ένωση χωρών, όπου τα ελλείμματα και οι ζημιές του Νότου είναι τα πλεονάσματα και τα κέρδη του Βορρά;
Η ΕΕ μοιάζει σαν ένα μικρό σκάφος σε ταραγμένα νερά. Αν αυτοί που το κυβερνούν αγνοήσουν τις τύχες των υπολοίπων, τότε οι οργισμένοι μπορεί να πληγώσουν πάρα πολλούς και οι άρρωστοι να μολύνουν τους πάντες. Δυστυχώς, κάποιοι ηγέτες της δεν το έχουν καταλάβει ακόμη.
Είναι καιρός να τους το δείξουμε στις εκλογές.
.webp)
1.Κοινοτης εκαλης
ΑπάντησηΔιαγραφήΝΔ+μανος+τζημερος+πασοκ=68%
ΣΥΡΙΖΑ+ΚΚΕ=5%
2.κοινοτης φιλοθεης
ΝΔ+μανος+τζημερος+πασοκ=63%
ΣΥΡΙΖΑ+ΚΚΕ=10%
3.κοινοτης ψυχικου
ΝΔ+μανος+τζημερος+πασοκ=61%
ΣΥΡΙΖΑ+ΚΚΕ=11%
οι πλουσιοι εχουν αποδειξει οτι ξερουν το συμφερον τους.
οι υπολοιποι ποτε θα ξυπνησουν?
Το πασοκ των Παπανδρέου- Παπακωνσταντίνου- Βενιζέλου εφάρμοσε μια εγκληματική πολιτική από τον Οκτώβριο του 2009 : με συνεχείς δηλώσεις υπονόμευσαν τη πιστοληπτική ικανότητα της χώρας με αποτέλεσμα να οδηγηθούμε στο μνημόνιο και στο ΔΝΤ, δεν διαπραγματεύτηκαν ΠΟΤΕ, αλλά δουλικά εφάρμοσαν ένα πρόγραμμα μαζικής εξόντωσης των Ελλήνων, με οριζόντιες περικοπές, διπλές και τριπλές φορολογήσεις εισοδημάτων, ακινήτων και αυτοκινήτων, με αποτέλεσμα να βουλιάξουν τη χώρα στην ύφεση,καθημερινά βούλιαζαν την ελληνική οικονομία και την οικονομία των Ελλήνων και σήμερα η κατάσταση είναι σε οριακό σημείο. Αν χρεωκοπούσαμε το 2010, οι Έλληνες είχαν οικονομικά αποθέματα για να αντέξουν, είχαν αποταμιεύσεις και τότε οι ξένοι, επειδή είχαν ελληνικά ομόλογα,θα βοηθούσαν χωρίς επαχθείς όρους. Το Πασοκ τους έδωσε το χρόνο να τα ξεφορτωθούν, να αποδυναμώσουν οικονομικά το 80% των Ελλήνων και να τους φτάσουν σε αυτό το σημείο σήμερα, όπου η ανεργία έχει φτάσει το 1,5 εκατομμύριο, οι απλήρωτοι λογαριασμοί στη ΔΕΗ το 1,5 εκατομμύριο, οι σιτιζόμενοι στα συσσίτια της Εκκλησίας στις 200.000 ! Σήμερα, αν γίνει πτώχευση, οι Έλληνες δεν θα μπορέσουν να αντέξουν, εξαιτίας της εγκληματικής πολιτικής ανικανότητας του ΠΑΣΟΚ.
ΑπάντησηΔιαγραφήΑπό την άλλη ο Σύριζα, έχει ένα νεφελώδες οικονομικό πρόγραμμα, που "σπάει" τις σχέσεις με την Ε.Ε. Δεν είναι μόνο το γεγονός ότι οι Ευρωπαίοι έχουν προετοιμαστεί για σενάρια χρεοκοπίας της Ελλάδας,όσο και το γεγονός ότι μπορεί να σταματήσουν αναπτυξιακά προγράμματα, όπως το ΕΣΠΑ, πέραν της διακοπής της δανειοδότησης. Το άσχημο με τον Σύριζα δεν είναι στο εξωτερικό, αλλά στο εσωτερικό της Ελλάδας. Καλώς ή κακώς, πέραν του 25 ή 30% που τον υποστηρίζουν, υπάρχει μια φοβία στους υπόλοιπους Έλληνες, σχετικά με την οικονομική του πολιτική. Πως θα φορολογήσει τα υψηλά εισοδήματα, αν η μια μετά την άλλη οι επιχειρήσεις κλείσουν και φύγουν από την Ελλάδα ; Πως θα φορολογήσει τα υψηλά εισοδήματα, εάν οι εφοπλιστές, την άλλη μέρα, σηκώσουν ξένη σημαία ; Πως θα φορολογήσει υψηλά εισοδήματα, εάν οι ξένοι επενδυτές αποσυρθούν από το ισχνό - έτσι κι αλλιώς- Χρηματιστήριο ή οι Έλληνες επιχειρηματίες κλείσουν τις εδώ επιχειρήσεις τους και τις μεταφέρουν σε γειτονικά κράτη, φοβούμενοι τη πολιτική του Σύριζα ; Το άσχημο για το Σύριζα είναι το κλίμα που έχει διαμορφωθεί στους περισσότερους πολίτες, οι οποίοι- βλέποντας το προβάδισμά του- θα πανικοβληθούν και θα κάνουν κινήσεις που θα οδηγήσουν σε χρεοκοπία,όπως μαζικές αναλήψεις από τράπεζες,αγορά τροφίμων για να έχουν σε περίπτωση χρεοκοπίας κλπ. Ο Σύριζα, πράγματι, παίρνει ένα υψηλό ρίσκο κινδύνου,όχι τόσο από τις δηλώσεις των ξένων που μπορεί να μπλοφάρουν, όσο από το κλίμα πανικού που δημιουργείται καθημερινά από το ασαφές και υψηλού ρίσκου πρόγραμμά του. Αν πανικοβληθεί η ιδιωτική πρωτοβουλία και αρχίζει να φεύγει η ανεργία θα εκτοξευθεί στα ύψη μέσα σε 1-2 μήνες ακόμα περισσότερο,τα ασφαλιστικά ταμεία και ο ΟΑΕΔ θα καταρρεύσουν,λόγω έλλειψης εσόδων.
Σε αυτή τη συγκυρία, λοιπόν, που μας οδήγησε η ΕΓΚΛΗΜΑΤΙΚΗ, ΑΝΙΚΑΝΗ πολιτική του πασοκ, δηλαδή, στο χείλος του γκρεμού χρειάζεται μια μέση λύση, σε σχέση με τα δύο άκρα που περιγράφονται παραπάνω. Χρειάζεται μια πολιτική επαναδιαπραγμάτευσης του μνημονίου ΑΛΛΑ και μεγάλα κίνητρα για ανάπτυξη και επενδύσεις από την ΕΕ, τη ναυτιλία και τον τουρισμό,μείωση φορολογίας, ώστε να ενισχυθεί η κατανάλωση ( αλλά με δρακόντεια μέτρα για τη πάταξη της φοροδιαφυγής ), αναδιοργάνωση του Δημοσίου ( χωρίς μαζικές απολύσεις ). Αυτή την ενδιάμεση πολιτική, καλώς ή κακώς, ίσως μπορέσει να την εφαρμόσει η Νέα Δημοκρατία και ο Σαμαράς, που μπορεί να οδηγήθηκε σε ένα συμβιβασμό ανεπίτρεπτο, αλλά τώρα είναι και ο μόνος που μπορεί να ανατρέψει αφενός αυτή την ΗΛΙΘΙΑ, ΦΟΡΟΜΠΗΧΤΙΚΗ πολιτική του Πασοκ και αφετέρου να προστατεύσει την Ελλάδα από μια άτακτη χρεοκοπία, λόγω Σύριζα, με την μαζική απόσυρση καταθέσεων από Τράπεζες την παραμονή των εκλογών μέχρι και αποχώρηση ξένων και Ελλήνων επιχειρηματιών πριν ή και αμέσως μετά τις εκλογές.