Ραντεβού όταν διαλυθεί η ομίχλη…

Του Δημήτρη Γιαννακόπουλου. Φίλε αναγνώστη , με εντιμότητα στάθηκα μέχρι σήμερα στο πλευρό της αλήθειας. Προέβλεψα σε σημαντικό βαθμό και ...

Του Δημήτρη Γιαννακόπουλου.

Φίλε αναγνώστη, με εντιμότητα στάθηκα μέχρι σήμερα στο πλευρό της αλήθειας. Προέβλεψα σε σημαντικό βαθμό και εγκαίρως όσα διαδραματιστήκαν, ενώ οι προσεγγίσεις μου βασίστηκαν σε απολύτως ρεαλιστικά στοιχεία και πληροφορίες που αποδείχθηκαν ακριβείς. Νομίζω ότι σε προϊδέασα δίχως λαϊκισμό για τις εξελίξεις και τα σχέδια που ουσιαστικά δομούν την ελληνική κρίση, παρά επιχειρούν να την διαχειριστούν, όπως νομίζουν οι περισσότεροι. Εγκαίρως σε ενημέρωσα για τα πλάνα Α και Β και αργότερα για τα C, D, τα οποία τα ΜΜΕ μόλις σήμερα ανακαλύπτουν.
Τίποτα από όλα αυτά δεν είναι καινούργιο. Όλα αποτελούν προϋπολογισμένες κινήσεις με ομοίως προσεγμένο timing, σε μια διεθνή πολιτική σκακιέρα, την οποία επίσης σου περιέγραψα με ικανοποιητική πιστότητα. Όλα ακολουθούν μια σειρά που αποσκοπεί στην βίαιη μετάλλαξη της ΕΕ, σε μια μορφή μεταμοντέρνας πολιτικής διακυβέρνησης υπό το σκήπτρο της χρηματαγοράς, με μια ολοκληρωμένη οικονομική διακυβέρνηση ως τον μοχλό παραγωγής πολιτικής. Η ελληνική κρίση είναι η μαμή ολοκλήρωσης του Ευρωπαϊκού μοντέλου διακυβέρνησης από επάνω και ερήμην των ευρωπαϊκών λαών.
Για να γίνει όμως αυτό θα υπάρξουν ακόμη μερικά βήματα απομόνωσης της Ελλάδας, τα οποία δεν θα μπορέσω να εξιστορήσω δίχως πιθανές παρενέργειες σε κοινωνικό επίπεδο, την ευθύνη των οποίων δεν μπορώ να επωμισθώ. Επειδή δεν θέλω ωστόσο να σε εξαπατήσω, μιλώντας για τα πολιτικά πράγματα, δίχως να δείξω επακριβώς τα πραγματικά συμφέροντα που κινούν αυτή την στιγμή τα νήματα στην εσωτερική πολιτική σκηνή, οφείλω να σιωπήσω.
Γενικά τα συμφέροντα αυτά τα έχω περιγράψει μέχρι σήμερα και έχω αναλύσει τις στρατηγικές και τους στόχους τους. Από εδώ και εμπρός όμως θα έπρεπε να αντιστοιχήσω πολιτικοοικονομικά συμφέροντα με κόμματα και τούτο, όπως ίσως αντιλαμβάνεστε, είναι μια υπόθεση που δεν μπορεί να αποδειχθεί με «λογιστικού τύπου» στοιχεία. Τουλάχιστον όχι από εμένα, καθώς δεν ασκώ δημοσιογραφία. Και με τούτο δεν εννοώ ότι κάποια κόμματα λαδώνονται για να παίξουν συγκεκριμένο ρόλο αυτή την περίοδο, αλλά ότι διεθνή και εντόπια οικονομικά συμφέροντα χρησιμοποιούν κόμματα σαν πιόνια, με ή χωρίς την βούληση τους, για να διαμορφώσουν τις συνθήκες αναδιοργάνωσης ολόκληρου του οικονομικού μοντέλου και της κερδοφορίας τους, σε μια νέα βάση απαλλαγμένα σε μεγάλο βαθμό από τα βάρη που έχουν συσσωρεύσει, μέσω της μεγέθυνσης και υπερθέρμανσης των προηγούμενων ετών.
Από την άλλη, βάσιμες πολιτικές υποθέσεις θα μπορούσαν να εκληφθούν ως εικοτολογία που αποσκοπεί στην κινδυνολογία. Η οποία με τη σειρά της θα μπορούσε να προβληθεί ότι έρχεται να υποστηρίξει άλλα συμφέροντα οικονομικού χαρακτήρα… και πάει λέγοντας. Πλέον μιλάμε για μεγάλο τζογάρισμα με την ελληνική κρίση και αυτά που διαδραματίζονται στο προεδρικό μέγαρο είναι απλώς προπέτασμα καπνού για να καλυφθεί το αδιέξοδο και ο νέος μονόδρομος που χαράσσεται με βάση την χρεοκοπία της χώρας, κύρια συστατικά του οποίου θα είναι η διεύρυνση της φτωχοποίησης και σημαντική κάμψη των αξιών.
Μέσα σε αυτήν την ατμόσφαιρα μια έντιμη πένα, δεν μπορεί να κυλίσει δίχως σε κάθε περίπτωση να διασκεδάσει την ουσία των εξελίξεων. Αυτή τη στιγμή νοιώθω γυμνός από γλώσσα! Μόνον «ποιητικά» ίσως θα μπορούσε κάποιος να σου μεταφέρει το ουσιαστικό πολιτικό μήνυμα και εγώ δεν είμαι ποιητής. Από τη στιγμή που δεν θα μπορούσα να απαντήσω στα λογικά, αγωνιώδη ενδεχομένως ερωτήματα σου, καθώς τότε θα έμπαινα κι εγώ στο παιχνίδι οικονομικών/ηγεμονικών συμφερόντων, καλύτερα να σιωπήσω.
 Και θα σιωπήσω, καθώς δε βλέπω αυτή τη στιγμή διέξοδο. Η χώρα είναι εγκλωβισμένη σε ένα παιχνίδι μεγάλων δυνάμεων και τεράστιων οικονομικών συμφερόντων και η κοινωνία σε κάμποσες πολιτικές αφηγήσεις του τύπου «άλλα λόγια να αγαπιόμαστε»! Δυστυχώς μόνον μια επαναστατική προσέγγιση θα μπορούσε να προσφέρει λύση απεγκλωβισμού, αλλά τούτο ούτε ως ανέκδοτο δεν θα μπορούσα να προτείνω λαμβάνοντας υπόψιν την ελληνική και διεθνή συγκυρία.
Αυτά για να μην καταντήσουμε φαιδροί, σαν τον πολιτικό αρχηγό, που βγαίνοντας από την σύσκεψη στο Προεδρικό, δήλωσε σαν αθώα περιστερά: «Δεν καταλαβαίνω πού το πάει ο κ. Τσίπρας». Ο κ. Τσίπρας το πάει εκεί που το πάει ο συγκεκριμένος αρχηγός και οι υπόλοιποι, το αποτέλεσμα του οποίου θα δει ολόκληρος ο ελληνικός λαός σε λίγο, όταν βρεθεί στην δυσάρεστη θέση να ακούσει με … ανακούφιση την κυβερνητική επιλογή των διαπλεκομένων! Κάποιος θα πρέπει να φορτωθεί τις ευθύνες της επόμενης περιόδου στο πνεύμα ανευθυνο-υπευθυνότητας που εξέφρασε ο δοτός πρωθυπουργός Λουκάς Παπαδήμος. Η κυβερνητική λύση θα έρθει να ανακουφίσει από το αδιέξοδο όλα τα κόμματα, τα περισσότερα των οποίων ελάχιστη μόνο σχέση έχουν με την ελληνική κοινωνία. Αποτελούν δυστυχώς μια εικονική πραγματικότητα για τον ελληνικό λαό.
Θα τα ξαναπούμε μόλις θα μπορέσουμε να ξαναμιλήσουμε δίχως να παρεξηγηθούμε. Το πολιτικό θέατρο είναι τέτοιας μορφής που αν ασχοληθείς αμέσως μαζί του κινδυνεύεις να εγκλωβιστείς κι εσύ σ’ έναν μύθο που θα διασκεδάζει τα πραγματικά συμφέροντα που εμπλέκονται στην ελληνική κρίση. Υπομονή, λοιπόν, μέχρι να σκορπιστεί η ομίχλη γύρω από το Προεδρικό Μέγαρο και τη Βουλή.