9 βρωμερά ευρωπαϊκά τυριά που αξίζει να δοκιμάσεις...

Αύγουστος του 2006 στο Λονδίνο. Στην κουζίνα μιας φοιτητικής εστίας, η Carole από την Μασσαλία αποφασίζει να μας μαγειρέψει μια τοπικ...

Αύγουστος του 2006 στο Λονδίνο. Στην κουζίνα μιας φοιτητικής εστίας, η Carole από την Μασσαλία αποφασίζει να μας μαγειρέψει μια τοπική σπεσιαλιτέ, την tartiflette. Πατάτες έβλεπες στον πάγκο, χοντρά κομμάτια lardon, κρεμμύδια και τυρί. Δεν υπήρχε περίπτωση να φτιάξει κάτι άνοστο με αυτά τα υλικά.
Και όλα κυλούσαν ομαλά για τους Ασιάτες, Αμερικανούς, Αφρικανούς και Ευρωπαίους που συνωστίζονταν στην κουζίνα. Μέχρι που η Carole άνoιξε το πακέτο με το Reblochon, το τυρί που θα έβαζε πάνω από το φαγητό για να λιώσει στο φούρνο. Η μεγάλη πλειοψηφία των ανθρώπων που βρίσκονταν στην αίθουσα πήραν μια έκφραση τρομερής αηδίας και αποχώρησαν βιαστικά. Και να σκεφτείς ότι το Reblochon δεν είναι κανέναν ιδιαίτερα μυρωδάτο τυρί. Μόνο ένας Αμερικανός, ο Bryan, πλησίασε θαρραλέα το τυρί, έκοψε ένα κομμάτι και δοκίμασε λέγοντας “the stinkier the better”.
Το φαγητό ήταν υπέροχο, το τυρί ιδιαίτερα γευστικό και ο Αμερικανός είχε εκφράσει μία από τις μεγαλύτερες αλήθειες. Τα τυριά με τις πλέον χαρακτηριστικές μυρωδιές, τα πιο “βρωμερά” τυριά είναι πολλές φορές και τα πλέον γευστικά. Και επειδή ως λαός έχουμε μάθει να δοκιμάζουμε πολύ καλά τυριά από κάθε γωνιά της Ελλάδας, αυτή την παραδοχή την έχουμε ζήσει από πρώτο χέρι.
Κι όσο περήφανοι κι αν είμαστε για τα δικά μας “βρωμερά” τυριά, υπάρχουν και πολλά άλλα ευρωπαϊκά τυριά με πολύ έντονη μυρωδιά (ναι, αυτή την ποδαρίλα) και γεύση που αξίζει να βάλεις έστω μια φορά στο τραπέζι σου.

Stilton

Αν και παράγεται σε blue Stilton και white Stilton, το blue είναι το πλέον γνωστό στην Μεγ. Βρετανία όπου και παρασκευάζεται. Χαρακτηρίζεται ως βασιλιάς των Αγγλικών τυριών λόγω των πολλαπλών αναφορών σε παλαιά κείμενα, λογοτεχνικά και ιστορικά. Ποικίλλει από πολύ σκληρό μέχρι πολύ μαλακό, σχεδόν σαν βούτυρο, ανάλογα με τον χρόνο ωρίμανσής του. Οι Βρετανοί το απολαμβάνουν κυρίως σκέτο με την συνοδεία κράκερ, αχλαδιού ή και σέλερι. Πολλοί το χρησιμοποιούν και στην μαγειρική σε σαλάτες ή και σούπες.

Taleggio

Αν και κατ' εξοχήν χώρα παραγωγής τυριού, η Ιταλία δεν έχει πάρα πολλά “βρωμερά” τυριά. Το Taleggio αποτελεί εξαίρεση χάρη στην πολύ χαρακτηριστική επίγευση που αφήνει. Παραγώμενο από τον 10ο αιώνα στην Λομπαρδία αποτελεί ένα χαρακτηριστικό τυρί της περιοχής. Οι πρώτοι παραγωγοί το άφηναν σε σπηλιές να ωριμάζει, πλένοντάς το συχνά πυκνά με σφουγγάρια νοτισμένα σε αλατισμένο νερό. Όταν είναι πολύ φρέσκο, η μυρωδιά του είναι πολύ ελαφριά. Όσο όμως περνάει ο καιρός και το τυρί ωριμάζει, η μυρωδιά του γίνεται πολύ έντονη. Η λιπαρή του σύνθεση έχει κάνει τον κόσμο να το χρησιμοποιεί τόσο σε σαλάτες όσο και σε ζυμαρικά.

Epoisses

Τόσο “βρωμερό” που υπήρχε εποχή που απαγορευόταν οι Γάλλοι να το μεταφέρουν με τις δημόσιες συγκοινωνίες. Το αγαπημένο τυρί του Ναπολέοντα άργησε πολύ να βρει τον δρόμο του από την περιοχή Bourgogne στις Ευρωπαϊκές αγορές. Το έντονο πορτοκαλί χρώμα στο εξωτερικό του είναι ικανό να σε ξεγελάσει για την υφή του τυριού. Μόλις όμως κόψεις ένα κομμάτι και δοκιμάσεις, συνειδητοποιείς πόσο κρεμώδης και μαστιχωτή είναι η σύνθεσή του. Η γεύση του είναι ιδιαίτερα γεμάτη γι' αυτό και όταν συνοδεύει κάποιο πιάτο, προσφέρεται σε πολύ μικρή ποσότητα.

Pont l' évêque

Πήρε την ονομασία του από μίας περιοχή της Νορμανδίας και αποτελεί ένα από τα παλαιότερα τυριά που παρασκευάστηκαν στην περιοχή. Το αστειάκι της περιοχής είναι ότι το κάθε κομμάτι μυρίζει τόσο παλιό σαν να έχει μπει στην ωρίμανση από τον 12ο αιώνα, τότε δηλαδή που ξεκίνησε η παραγωγή του. Παράγεται σε μικρά κομμάτια 100 ή 650 γραμμαρίων με το σώμα του τυριού να είναι πολύ μαλακό σε υφή και κρεμώδες. Μαζί με το Camembert, το Brie και το Roquefort, θεωρούνται τα πιο γνωστά Γαλλικά τυριά.

Munster

Δεν είναι λίγοι εκείνοι που το ονομάζουν και monster εξαιτίας της ανυπόφορης μυρωδιάς του. Είπαμε όμως, αυτή η μυρωδιά σημαίνει ότι έχεις να περιμένεις πολλά στη γεύση του. 3 μήνες ωρίμανσης αρκούν για να αποκτήσει την χαρακτηριστική του μυρωδιά. Θα μπορούσες να το χαρακτηρίσεις και “μοναστηριακό” μιας και η περιοχή του Munster στη Γαλλία είναι γεμάτη μοναστήρια, στα κελάρια των οποίων ωριμάζει το τυρί.

Limburger

Προέρχεται από την περιοχή του Limburg, περιοχή την οποία τώρα μοιράζονται το Βέλγιο, η Ολλανδία και η Γερμανία. Σήμερα, παράγεται κυρίως στη Γερμανία και αποτελεί το πλέον “βρωμερό” από τα γερμανικά τυριά. Η ζύμωσή του με ένα συγκεκριμένο βακτήριο το οποίο ευθύνεται και για την παραγωγή οσμών στο ανθρώπινο σώμα το ονομάζει επάξια, βασιλιά της ποδαρίλας. Η πλέον εντυπωσιακή ιστορία όμως αναφέρει ότι μία γυναίκα το 1985 έκανε απόπειρα αυτοκτονίας στην Νέα Υόρκη επειδή ο άντρας της κατανάλωνε ασταμάτητα το συγκεκριμένο τυρί.

Camembert

Αρκετά πλούσιο και σε “χημεία” πέρα από γεύση, το camembert αποτελεί ιδιαίτερα γνωστό εξαγώγιμο προϊόν της Γαλλίας και για μένα, δίκαια κερδίζει την μάχη με το ροκφόρ. Κρεμώδες και μαλακό σε υφή, είναι ιδανικό να το τρως σκέτο με μερικά κρακεράκια και κρασί. Δεν είναι δύσκολο να το βρεις ακόμα και σε ελληνικά σούπερ μάρκετ αλλά αν θες να απολαύσεις όλη τη γεύση του θα πρέπει να το παραγγείλεις από κάποια μικρή παραγωγική μονάδα. Οι μεγάλες βιομηχανίες χρησιμοποιούν παστεριωμένο γάλα για την παραγωγή του. Και ξέρεις, με το παστεριωμένο γάλα δεν μυρίζει τόσο έντονα.

Stinking Bishop

Από τα πιο παλαιά τυριά σε παραγωγή, το Stinking Bishop παράγεται με παστεριωμένο γάλα αγελάδος από την περιοχή του Gloucestershire. Κατά την ωρίμανσή του πλένεται πολύ συχνά με χυμό αχλαδιών, ο οποίος προσδίδει αυτό το πορτοκαλί χρώμα στο εξωτερικό του. Μετά από 6 με 8 εβδομάδες ωρίμανσης είναι έτοιμο να βγει στην αγορά. Καλά κλεισμένο σε προστατευτική συσκευασία γιατί η μυρωδιά του είναι πάρα πολύ έντονη. Στην ταινία Wallace and Grommit, η μυρωδιά του ανέστησε τον Wallace.

Roquefort

Τυρί το οποίο δύσκολα δεν έχεις δοκιμάσει έστω και μία φορά στη ζωή σου. Και η αλήθεια είναι ότι δεν είναι τόσο “βρωμερό” όσο τα υπόλοιπα τυριά της λίστας αλλά δεν μπορούσε και να λείπει από αυτήν. Παράγεται από ανεπεξέργαστο πρόβειο γάλα και ωριμάζει σε σπηλιές έξω από το μικρό χωριό Roquefort στην Νότια Γαλλία. Η μη παστερίωση του γάλακτος και η “μούχλα” που δημιουργείται, αποθαρρύνει πολλούς από το να το δοκιμάζουν. Που να φάνε και Stilton.
Πηγή - Oneman.gr