Το μνημόνιό μας, ο θάνατός μας, η ζωή τους...

Ζούμε δύσκολους καιρούς , μα και δυσνόητους συνάμα. Εκεί που όλα ήταν καλά (εεε άντε και με κάποια πάνω κάτω..) εκεί που όλα έδειχναν να έχ...

Ζούμε δύσκολους καιρούς, μα και δυσνόητους συνάμα. Εκεί που όλα ήταν καλά (εεε άντε και με κάποια πάνω κάτω..) εκεί που όλα έδειχναν να έχουν πάρει το δρόμο τους ξαφνικά ή νομοτελειακά για κάποιους ήρθε στη ζωή μας το μνημόνιο… κι άλλαξαν όλα.
Μα από πού ήρθε αυτό το ρημάδι το μνημόνιο- Ποιος μας είχε ράψει αυτό το στενάχωρο κοστούμι και βρισκόμαστε τώρα εκεί που ράθυμα ζούσαμε τις ζωές μας ως νέοι Συβαρίτες ξαφνικά προσπαθούμε να φορέσουμε ένα κοστούμι δύο νούμερα μικρότερο που έραψαν άλλοι για μας …. Θα μας μπει- Θα δείξει, αλλού είναι όμως η ουσία...
Η ουσία είναι φίλοι μου πως το κοστούμι αυτό που λέγεται «μνημόνιο» το ράψαμε μόνοι μας.. το ράβαμε καιρό τώρα μόνοι μας για τον εαυτό μας και τώρα ήρθε η ώρα να τοφορέσουμε.
Πριν αρχίσετε να με πετροβολάτε θα εξηγηθώ καλύτερα%26#8230-Υπάρχει μια παλιά γνωστή Κινέζικη παροιμία που λέει πως αν κάποιος πεινάει μάθε τον να ψαρεύει…
Το διοικητικό μας σύστημα αποτελείται από κάποιους που διοικούν και αυτούς που διοικούνται, στην κορυφή της πυραμίδας που λέγεται κράτος η διοίκηση ασκείτε από κάποιους ανθρώπους που λέγονται βουλευτές που σαν δουλειά έχουν επιλέξει το να διοικούν και είναι χωρισμένοι και σε ομάδας οι οποίες ονομάζονται κόμματα. Αυτούς τους ανθρώπους οι οποίοι σαν ΔΟΥΛΕΙΑ έχουν επιλέξει να διοικούν τους εκλέγουμε εμείς, εμείς δηλαδή είμαστε στη ουσία οι εργοδότες τους γιατί εμείς εφόσον τους εκλέγουμε τους προσφέρουμε αυτήν την εργασία, χωρίς εμάς θα ήταν άνεργοι.
Πλάκα έχει εε- Αν κοιτάξεις αυτήν την πυραμίδα προς τα κάτω θα δεις κεντρική και αποκεντρωμένη διοίκηση, θα δεις και στις δύο διοικήσεις εκλεγμένους και διορισμένους απ τους εκλεγμένους να είναι επιφορτισμένοι με το καθήκον (δουλειά είπαμε ότι είναι) να διοικούν εμάς… αλλά επειδή όπως προείπαμε τους εκλεγμένους σε κεντρικό αλλά και σε αποκεντρωμένο επίπεδο τους εκλέγουμε εμείς… καθαρίσαμε!! Μα πως έγινε και βρωμίσαμε-
Υπάρχουν δύο βασικότατοι χαρακτηρισμοί οι οποίοι συνοδεύουν πάντα οποιονδήποτε υποψήφιο για οποιαδήποτε εργασία, ο «ικανός» και ο «αρεστός»! Μπίνγκο!Ας δούμε κάποια βασικά στοιχεία της πυραμίδας της διοίκησης, είπαμε ότι αυτοί οι οποίοι ασκούν διοίκηση σε κεντρικό αλλά και σε τοπικό επίπεδο κάνουν ΔΟΥΛΕΙΑ και αμείβονται γι αυτό, είπαμε ότι όλοι όσοι ασκούν διοίκηση σε κεντρικό αλλά και σε αποκεντρωμένο επίπεδο είναι εκλεγμένοι (επιλεγμένοι δηλαδή) από εμάς, και είπαμε ότι εφόσον τους εκλέγουμε εμείς άρα εμείς είμαστε και οι εργοδότες τους…
Εδώ θα ήθελα να ρωτήσω, θα έμπαινε ποτέ κανένας μαζί με την οικογένεια του σε αυτοκίνητο του οποίου ο οδηγός θα ήταν τυφλός- Θα έδινε ποτέ κανένας τη φορολογική του δήλωση σε λογιστή ο οποίος δεν ήξερε πρόσθεση- Θα, θα, θα… Πολλά τέτοια θα…Ρωτάω λοιπόν ευθέως, πότε για τελευταία φορά εκλέξαμε-επιλέξαμε κάποιον για να μας διοικήσει βάζοντας σαν βασικό κριτήριο αυτό του «ικανού»- Πόσες και πόσες φορές δεν κάναμε την επιλογή μας (επιλέγοντας πάντα μέσα απ τους ίδιους και τους ίδιους ανθρώπους, οι οποίοι όπως προείπα είναι επαγγελματίες! ) μόνο και μόνο επειδή ο υποψήφιος ήταν γνωστός, φίλος, συγγενής και άλλα τέτοια- Ναι θα μου πει κάποιος, αφού μου είπε πως «θα μου βάλει το παιδί στη δουλειά», ναι θα πω εγώ, το παιδί θα στο βάλει στη δουλειά, αλλά αν δεν είναι ικανός η δουλειά θα πάει στράφι και το παιδί θα μείνει άνεργο, το παιδί όχι αυτός! Εδώ κρύβεται το μυστικό.
Ενώ όλοι μας στην καθημερινότητα μας προσέχουμε-επιλέγουμε τους φίλους μας, τους συνεργάτες μας, τις συναναστροφές μας γενικότερα, βάζοντας πάντα τα δικά μας προσωπικά κριτήρια ανεξάρτητα αν είναι σωστά ή λάθος γιατί μιας και είναι δικά μας δεν τίθεται θέμα σωστού λάθους, όταν εκλέγουμε δυστυχώς δεν επιλέγουμε… Εκεί που θα πρεπε να βάζαμε τα πιο αυστηρά κριτήρια δεν βάζουμε κανένα, εκεί είναι η ρίζα του κακού, εκεί είναι που υπογράφουμε μόνοι μας με την υπογραφή μας φαρδιά πλατιά το δικό μας μνημόνιο. ΝΑΙ το μνημόνιο το έχουμε υπογράψει καιρό τώρα εμείς πρώτοι.
Ήρθε ο καιρός νομίζω μιας και ήρθε η ώρα οι υπογραφές μας να εξαργυρωθούν (κυριολεκτικά!) να αναλογιστούμε μιας και εμείς είμαστε οι εργοδότες όλων αυτών να ξαναθυμηθούμε τα αυστηρά κριτήρια που βάζουμε στην σύντροφό μας, στο φίλο μας, σε κάποιον που έχουμε στη δούλεψη μας, στον συνάνθρωπο μας…
Όποιοι απ αυτούς που εμείς επιλέξαμε να δουλέψουν για μας δεν ήταν καλοί στο έργο που εμείς τους αναθέσαμε να επιτελέσουν, ας μείνουν άνεργοι. Δεν πειράζει τόσο καιρό και με τόσο σκληρή εργασία φαντάζομαι θα χουν φροντίσει να κάνουν τις αποταμιεύσεις τους κάθε μορφής. Γιατί μπορεί να τα φάγαμε όλοι μαζί (κατά την γνωστή ρήση) αλλά ενώ εμείς είχαμε και έχουμε μικρά στομάχια, κάποιοι άλλοι δεν χορταίνουν με τίποτα, συν το ότι εμφανίζονται και νέοι (καινούργιοι)… ορεξάτοι!

antonismak

Πηγή:kostasxan.blogspot.com