Να τις…χαίρεστε, κ. Τσοχατζόπουλε!

Του Θανάση Νικολαΐδη. ΨΑΧΝΑΜΕ για πρότυπα προς…αποφυγή. Που θα μας «δίδασκαν» άθελά τους με τα πάθη και τα παθήματά τους. Για δράση (του...

Του Θανάση Νικολαΐδη.
ΨΑΧΝΑΜΕ για πρότυπα προς…αποφυγή. Που θα μας «δίδασκαν» άθελά τους με τα πάθη και τα παθήματά τους. Για δράση (τους) που πίστεψαν πως θα παραμείνει άγνωστη κι αυτοί ατιμώρητοι. Χρειάστηκαν χρόνια απογοήτευσής μας, γιατί οι ένοχοι ξέφευγαν. Είχαν το νου τους οι πολιτικοί, νομοθέτησαν και καθάρισαν για πάρτη τους. Και ο «αμαρτωλός» πολίτης; Στα χέρια της Δικαιοσύνης κι ό,τι πρόβλεπε ο νόμος. Δίωξη, χωρίς καθυστερήσεις για παραγραφές και αναστολές. Έτσι το ‘νιωσαν, έτσι ενήργησαν οι νομοθέτες μας. Με το περί δικαίου αίσθημα χωμένο στο παχύ δέρμα, με την έγνοια τους για τον πολίτη χαμένη στα προνόμιά τους που αγάπησαν με πάθος.
ΒΡΗΚΑΜΕ, λοιπόν, το (αρνητικό) πρόσωπο στον Άκη και το οικογενειακό του περιβάλλον. Οι μακρινοί κράτησαν αποστάσεις. Τους κοντινούς τους δασκάλεψαν δικηγόροι κολλώντας τους αγγελικά φτερά στους ώμους. Για να λυπηθούμε την Αρετή-κλεπταποδόχο, να συγκινηθούμε απ’ την μάνα του μικρού παιδιού στο διπλανό κελί και ο ίδιος (ο κ. Τσοχατζόπουλος) να κραυγάζει δίκην πρωταγωνιστή σε αρχαία τραγωδία: «Αιδώς Αργείοι!».
ΚΑΙ βέβαια έχει τη σημασία της η δίωξή του, ικανοποιεί το δημόσιο περί διακαίου αίσθημα η προφυλάκιση των «οικείων» του, αλλά το θέμα έχει τον συμβολισμό του. Στέλνει μήνυμα σκληρό στους «ενδιαφερομένους» του μέλλοντος. Αποθαρρύνει μιζαδόρους εν δυνάμει και επίδοξους μιμητές που’ χαν στρωμένα σχέδια για «δράση» και ηθικό ακμαιότατο για την εφαρμογή τους.
ΠΟΙΟΣ είδε τον κ. Τσοχατζόπουλο, έστω και χωρίς χειροπέδες, και ζήλεψε τη θέση του, πέρα απ’ τις οικονομισιές και τα αγαθά που τόσο τον…κούρασε η απόκτησή τους; Κακά τα ψέματα. Κάποτε σπάει ο διάολος το ποδάρι και βρίσκεσαι απέναντι στον ανακριτή που δεν λογάριαζες στις μέρες δόξας σου και στο κατώφλι του κελιού που υπήρχε μόνο για τους…άλλους.
ΕΙΝΑΙ, λοιπόν, μήνυμα και προειδοποίηση. Για μια κοινωνία που θα της λιγοστέψουν τα σαΐνια. Για ένα κοινοβούλιο που δεν θα στεγάζει μόνο καλοπερασάκηδες. Κι αν, βέβαια, τα πράγματα δεν έρχονταν όπως ήρθαν, τα τσακάλια θα συνέχιζαν. Οι πολιτικοί το δούλεμα και οι μάζες ξοπίσω τους καμαρώνοντας.
Η περίπτωση Τσοχατζόπουλου «διδάσκει». Φρενάρει, αποθαρρύνει και τελικά αποτρέπει. Όσο κι αν πέσει στα μαλακά ο (αχόρταγος) «πρωταγωνιστής». Όσο για τις δυο «κυρίες» που γέμισαν το πουγκί τους με δικά μας λεφτά μέσω του Άκη (τους), να τις χαίρεται.