Το γελοίον του πράγματος...

Toυ Κώστα Γιαννακίδη Την ώρα που ο Παντελής Οικονόμου ανακοίνωνε στη Βουλή ότι θα αποσυρθεί η ρύθμιση για τα πατάρια και τις σοφίτες, οι ά...

Toυ Κώστα Γιαννακίδη

Την ώρα που ο Παντελής Οικονόμου ανακοίνωνε στη Βουλή ότι θα αποσυρθεί η ρύθμιση για τα πατάρια και τις σοφίτες, οι άνθρωποι της τρόικας έλεγαν στο Ευρωπαϊκό Κοινοβούλιο ότι για την αποτυχία του πρώτου μνημονίου ευθύνεται πρωτίστως η ελληνική νοοτροπία. Δεν ξέρω κατά πόσο έπεισαν τους ακροατές τους. Αν ήθελαν να είναι σίγουροι έπρεπε να...
έχουν και τον Οικονόμου μαζί τους. Και να πήγαιναν στις Βρυξέλλες με ταξί.
Αν δεν έχετε παρακολουθήσει τις δύο ιστορίες, τα πράγματα έχουν, περίπου, ως εξής: το υπουργείο Οικονομικών προωθούσε ρύθμιση με την οποία τα πατάρια και οι σοφίτες θα αποτελούσαν τεκμήριο διαβίωσης. Για ποιο λόγο τα πατάρια και οι σοφίτες πρέπει να θεωρούνται τεκμήρια; Είναι από τις ερωτήσεις που ξεκλειδώνουν το μυστήριο της ζωής-τουλάχιστον της ζωής στην Ελλάδα. Όμως υποθέτουμε ότι ο Οικονόμου μπορεί να το τεκμηριώσει νομικά, να το τυλίξει πολιτικά και να του βάλει και έναν ιδεολογικό φιόγκο από πάνω. Το πρόβλημα μας, τουλάχιστον για τώρα, δεν βρίσκεται εκεί. Βρίσκεται στο χειρισμό. Το θέμα εμφανίζεται, προωθείται, σταθμίζονται αντιδράσεις και τελικά παραπέμπεται στο νέο φορολογικό νομοσχέδιο, το οποίο, όμως, συζητείται χωρίς τη Νέα Δημοκρατία που αποχώρησε απο τη σχετική διαδικασία. Βάλτε γυαλιά που προσθέτουν απόσταση στη ματιά και δείτε το αντικειμενικά: δεν είναι γελοίο; Είναι. Και το θέμα και οι χειρισμοί. Φοβούμαι και μερικοί από τους πρωταγωνιστές. Η γελοιότητα, που λέτε, προσφέρει και ένα βολικό πρίσμα μέσα από το οποίο μπορείς να εξηγήσεις πολλά. Δείτε και την περίπτωση των ταξί. Μην σταθείτε στην ανάγκη για πολιτικές ισορροπίες, ούτε στις πιρουέτες μπροστά στην τρόικα. Αφεθείτε στην απόλαυση που προσφέρει το γελοίον του πράγματος και η πολιτική σας ανάλυση θα είναι πιο λεπτομερής και από γενική αίματος.
Πάμε τώρα στην Ευρωβουλή. Εκεί οι εκπρόσωποι της τρόικας υπερασπίστηκαν μία κακή συνταγή, επικαλούμενοι την ανεπάρκεια της ελληνικής διοίκησης. Δυστυχώς η λογική είναι με το μέρος τους. Διότι ακόμα και αν είχαμε ένα σωστό σχέδιο, δεν θα διαθέταμε σύστημα, μηχανισμούς και ανθρώπους για να το εφαρμόσουν. Η καχεξία του συστήματος και η ανεπάρκεια των ηγεσιών υπονομεύουν εξ αρχής οποιαδήποτε προσπάθεια προς την σωστή κατεύθυνση. Έτσι, στο κόστος του δεύτερου μνημονίου ενσωματώνεται η αποτυχία στην εφαρμογή του πρώτου, κυρίως στον τομέα των μεταρρυθμίσεων και στην περικοπή των δαπανών. Η τρόικα στην Ευρωβουλή μπορεί να μην είπε όλη την αλήθεια, αλλά δεν είπε και ψέματα. Γι' αυτούς φταίνε οι Έλληνες, όπως για μας φταίνε οι Γερμανοί.