Οι εκλογές...

Toυ Τάκη Μίχα Οι εκλογές στην Ελλάδα από τότε που δημιουργήθηκε ως κράτος ανήκαν σε μία από τις δύο ακόλουθες κατηγορίες. Ήσαν είτε εκλογέ...

Toυ Τάκη Μίχα

Οι εκλογές στην Ελλάδα από τότε που δημιουργήθηκε ως κράτος ανήκαν σε μία από τις δύο ακόλουθες κατηγορίες. Ήσαν είτε εκλογές βίας είτε εκλογές παροχολογίας. Ήσαν είτε εκλογές με το «ραβδί του χωροφύλακα» είτε του τύπου «Τσοβόλα δώστα όλα». Τις περισσότερες φορές αποτελούσαν ένα μίγμα μεταξύ των δύο με ένα από τα δυο στοιχεία να υπερτερεί και να δίνει τον τόνο. Αυτό που...
πάντοτε απουσίαζε από τις ελληνικές εκλογές ήταν η αναφορά σε γενικότερες ιδεολογικές αξίες και διακυβεύματα όπως συμβαίνει στις περισσότερες Δυτικές κοινωνίες. Οι εκλογές στην Ελλάδα θυμίζουν πολύ περισσότερο εκλογές στο Πακιστάν παρά εκλογές στην Νορβηγία (και απ αυτή την σκοπιά οι αναφορές στην Ελλάδα ως το «Αφγανιστάν της Ευρώπης» που αρχίζουν να εμφανίζονται σε ξένα δημοσιεύματα δεν είναι τελείως εξωπραγματικές).
Στις επόμενες εκλογές στην Ελλάδα το στοιχείο της παροχολογίας θα απουσιάζει-διότι απλά δεν υπάρχουν παροχές τις οποίες μπορεί να υποσχεθεί κανένα κόμμα και οι πολίτες το γνωρίζουν. Άρα το μόνο στοιχείο που μένει –αν κρίνουμε με γνώμονα το παρελθόν-είναι η βία. Με μία όμως σημαντική διαφορά. Αυτή την φορά η βία δεν θα προέρχεται από τον «χωροφύλακα» αλλά από μικρές αποφασισμένες ομάδες.
Ο «χωροφύλακας», δηλαδή το κράτος, έχει απολέσει στην Ελλάδα τα τελευταία έτη το μονοπώλιο της άσκησης της βίας. Ολόκληρες περιοχές (Κερατέα, Εξάρχεια, Άγιος Παντελεήμονας, Μεταξουργείο, ΑΕΙ κλπ) ή εκδηλώσεις (π.χ. ποδοσφαιρικοί αγώνες, παρελάσεις, διαλέξεις ) έχουν ξεφύγει πλέον τελείως από τον έλεγχο της κεντρικής εξουσίας και έχουν περιέλθει στην ουσιαστική εξουσία ημιοπλισμένων ομάδων που μέσω της άσκησης βίας επιτυγχάνουν τους στόχους τους.
Αυτό είναι το πραγματικό πολιτειακό φόντο εντός του οποίου θα διεξαχθούν οι επόμενες εκλογές στην Ελλάδα. Αυτό που θα κρίνει τις επόμενες εκλογές δεν θα είναι ούτε τα social media, ούτε οι ορθολογικές αναλύσεις, ούτε το ψυχολογικό μασάζ που κάνουν μεταξύ τους διάφοροι ενθουσιώδεις ερασιτέχνες –αυτό που θα κρίνει τις εκλογές θα είναι η ευφυής στρατηγική άσκηση της βίας-ή μάλλον της απειλής άσκησης της βίας. Στο βαθμό που ορισμένες πολιτικές δυνάμεις καταφέρουν να δημιουργήσουν την αίσθηση ότι έχουν επιτύχει την ντε φάκτο άσκηση της κυριαρχίας (ματαιώνοντας π.χ. ανοικτές προεκλογικές συγκεντρώσεις) το φοβισμένο εκλογικό σώμα θα σπεύσει να τις ανταμείψει ενισχύοντας τες εκλογικά και επιτρέποντας τους έτσι να μετατρέψουν την ντε φάκτο σε ντε γιούρε εξουσία.
Εδώ ο αγώνας είναι άνισος. Οι δυνάμεις τους φαιοκόκινου χώρου έχουν ασφαλώς ένα συγκριτικό πλεονέκτημα σε σχέση με τις συνταγματικές δυνάμεις. Έχουν ήδη προ πολλού δημιουργήσει «ομάδες περιφρούρησης» ενώ οι διάφορες επίσημες και ημιεπίσημες «συνιστώσες» τους έχουν σημαντική εξοικείωση με τις τακτικές που συνοδεύουν τις «συγκρούσεις χαμηλής έντασης»(low intensity conflict).
Στον βαθμό λοιπόν που θα χρησιμοποιήσουν με ευφυή τρόπο την ανώτερη τεχνογνωσία τους, το εκλογικό αποτέλεσμα θα τους ευνοήσει πέρα από κάθε προσδοκία.