Η χρεοκοπία των ταμείων...

Toυ Τάκη Μίχα Μετά το PSI το επόμενο βήμα θα είναι η ολοκληρωτική χρεοκοπία των ασφαλιστικών ταμείων. Μια χρεοκοπία που αναδεικνύει με τον...

Toυ Τάκη Μίχα

Μετά το PSI το επόμενο βήμα θα είναι η ολοκληρωτική χρεοκοπία των ασφαλιστικών ταμείων. Μια χρεοκοπία που αναδεικνύει με τον πιο ανάγλυφο τρόπο τη δυσλειτουργία ενός ασφαλιστικού συστήματος του οποίου o ιδεολογικός εμπνευστής ήταν η Αριστερά και διαχειριστές η Δεξιά και το Κέντρο.
Όπως είναι γνωστό υπάρχουν δυο είδους ασφαλιστικά-συνταξιοδοτικά συστήματα: Το πρώτο είναι το...
λεγόμενο «αναδιανεμητικό», το αγαπημένο παιδί της αριστεράς. Αυτό ήταν το σύστημα που εφαρμοζόταν στην Ελλάδα. Στο σύστημα αυτό το κράτος ιδιοποιείται την υπεραξία των εργαζομένων και τη μοιράζει με την μορφή συντάξεων στους παρασιτικούς κομματικούς στρατούς που λυμαίνονται τη δημόσια διοίκηση, τις ΔΕΚΟ, τα εκπαιδευτήρια, τα ΑΕΙ, τα νοσοκομεία, τα (κρατικά) ΜΜΕ κλπ. Έτσι στην Ελλάδα οι εισφορές των εργαζομένων «επενδύονταν» από τις διοικήσεις των ταμείων κυρίως στην αγορά κρατικών ομολόγων, είτε κατατίθεντο στην Τράπεζα της Ελλάδας, που με την σειρά της τις «επένδυε» σε κρατικά ομόλογα.
Στο «ανταποδοτικό» σύστημα ο κάθε εργαζόμενος μπορεί να αποταμιεύσει όσα χρήματα επιθυμεί από τον μισθό και να τα χρησιμοποιήσει για τα γηρατειά του. Εδώ το ύψος της σύνταξης εξαρτάται από τις εισφορές του ασφαλισμένου. Αντίθετα στο «αναδιανεμητικό» σύστημα το ύψος της σύνταξης εξαρτάται από την δύναμη που έχει η συντεχνία του. Ας σημειωθεί ότι η λεγόμενη «μεταρρύθμιση» Σπράου, επί κυβέρνησης Σημίτη, στην ουσία διαιώνιζε την κυριαρχία του φαύλου «αναδιανεμητικού» συστήματος προθέτοντας όμως ορισμένους εξωραϊσμούς.
Φυσικά και τα δυο συστήματα μπορούν να οδηγήσουν σε απώλειες. Όμως ενώ στην περίπτωση του «ανταποδοτικού» οι τυχόν απώλειες βαρύνουν κυρίως τις επιλογές του ασφαλισμένου, στην περίπτωση του «αναδιανεμητικού» ο ασφαλισμένος δεν έχει καμιά επιλογή: Οι ζημιές αντανακλούν εξ ολοκλήρου τις νομοτέλειες του πελατειακού συστήματος.
Είναι εδώ ιδιαίτερα ενδιαφέρον ότι ο ασφαλισμένος στο «αναδιανεμητικό σύστημα» δεν έχει επίσης απολύτως καμιά δυνατότητα να ζητήσει ποινικές ευθύνες για αποφάσεις στις οποίες δεν συμμετείχε και που πιθανώς να του στοίχισαν τις οικονομίες μιας ζωής. Κλασσική η περίπτωση της Τράπεζας της Ελλάδας. Ο διοικητής της Τράπεζας της Ελλάδας κ.Προβόπουλος δεν πρόκειται να αντιμετωπίσει καμιά δίωξη παρά το γεγονός ότι κατάφερε να εξανεμίσει τις καταθέσεις των ταμείων (δηλαδή των εργαζομένων) μετατρέποντας τις σε κρατικά ομόλογα. Οποιαδήποτε ιδιωτική ασφαλιστική εταιρεία που θα είχε επενδύσει όλες τις εισφορές των ασφαλισμένων σε "σκουπίδια" - όπως έκανε η Τράπεζα της Ελλάδος - θα βρισκόταν στο μικροσκόπιο της δικαστικής έρευνας. Όμως ο κ.Προβόπουλος όχι απλά εξακολουθεί να κυκλοφορεί ελεύθερος αλλά έχει και άποψη για την κρίση, ενώ οι περισπούδαστες δηλώσεις του γίνονται πρωτοσέλιδα!