Όλο και πιο μόνη της η Γερμανία...

Το γύρο του κόσμου έκανε η φωτογραφία από την διαδήλωση στο κέντρο της Αθήνας την Τρίτη 7 Φεβρουαρίου, όπου...

Το γύρο του κόσμου έκανε η φωτογραφία από την διαδήλωση στο κέντρο της Αθήνας την Τρίτη 7 Φεβρουαρίου, όπου...
συγκνετρωμένοι μπροστά στη βουλή έκαιγαν την γερμανική σημαία. Η Wall Street Journal μάλιστα, στο φύλλ της Τετάρτης, την δημοσίευσε στην πρώτη της σελίδα. Και δεν ήταν η μόνη.
Η προτίμηση που έδειξαν τα διεθνή μέσα σε αυτή τη φωτογραφία αντανακλά την υποβόσκουσα έχθρα και την αβυσσαλέα απόσταση που χωρίζει ολοένα και περισσότερο το Βερολίνο ακόμη κι από τους πιο σοβαρούς του συμμάχους. Μεταξύ αυτών συμπεριλαμβάνεται για παράδειγμα ο 68χρονος ιταλός πρωθυπουργός Μάριο Μόντι (που αντικατέστησε το Νοέμβρη του 2011 κατ’ επιλογή του Βερολίνου τον Μπερλουσκόνι) ο οποίος το τελευταίο διάστημα έχει αμφισβητήσει πολλές φορές και δημοσίως μάλιστα την (εμμονική) επιλογή του Βερολίνου για λιτότητα. Το επανέλαβε και την Τρίτη λίγο πριν συναντηθεί με τον αμερικανό πρόεδρο, Μπαράκ Ομπάμα. Μιλώντας προς τα Μέσα δεν αναφέρθηκε μόνο στην ανάγκη προώθησης της ανάπτυξης που θα δοκιμαστεί σκληρά επ’ αφορμή το προωθούμενο «δημοσιονομικό σύμφωνο» το οποίο απαγορεύει τα δημοσιονομικά ελλείμματα. Να σημειωθεί ενδεικτικά ότι το ΑΕΠ της ευρωζώνης το τρέχον έτος αναμένεται να μειωθεί κατά 0,5%. Επίσης αποδοκίμασε και την πολιτική της Γερμανίας που επιμένει να κρατά κλειστές τις πόρτες της στον ανταγωνισμό. Ο ιταλός πρωθυπουργός χαρακτηριστικά υπενθύμισε πρόσφατη παρατήρηση του ΔΝΤ βάση της οποίας ο τομέας των επαγγελματικών υπηρεσιών στη Γερμανία συγκαταλέγεται μεταξύ των πλέον αυστηρά ρυθμισμένων στον κόσμο. Κι αυτό συμβαίνει ενώ οπουδήποτε αλλού το Βερολίνο, όπως συμβαίνει στην Ελλάδα μέσω των εντολών της Τρόικας, προωθεί την άνευ όρων και ορίων απελευθέρωση. Δύο μέτρα και δύο σταθμά…
Οι σχέσεις του Βερολίνου δοκιμάστηκαν ακόμη και με τη Γαλλία, τον σημαντικότερο αυτή τη στιγμή σύμμαχό του. Αιτία ήταν τα στοιχεία που είδαν το φως της δημοσιότητας για το εμπορικό ισιζύγιο των δύο χωρών. Από την μια πλευρά η Γαλλία κατέγραψε το 2011 έλλειμα ρεκόρ της τάξης των 69,6 δισ. ευρώ, όταν πέρυσι είχε εμφανίσει έλλειμμα σημαντικά χαμηλότερο ύψους 51,5 δισ. ευρώ. Μέγεθος που σε συδυασμό με την υποχώρηση του γαλλικού μεριδίου στο παγκόσμιο εμπόριο στο 6,2% του συνόλου το τελευταίο τρίμηνο του 2011 από 7,8% το 2003, υποδηλώνει την πορεία συρρίκνωσης της γαλλικής οικονομίας. Το ίδιο συμπέρασμα υπογραμμίζει και το καμπανάκι κινδύνου που έκρουσε η κεντρική Τράπεζα της Γαλλίας προβλέποντας ότι το πρώτο τρίμηνο του τρέχοντος έτους η γαλλική οικονομία θα εμφανίσει στασιμότητα.
Από την άλλη μεριά μια πρόχειρη ματιά στην πορεία της γερμανικής οικονομίας την κάνει να μοιάζει με κατοπτρικό της είδωλο. Για παράδειγμα, το μερίδιο της Γερμανίας στο παγκόσμιο εμπόριο την ίδια περίοδο αυξήθηκε από 14,7% σε 16,2%. Το δε εμπορικό της πλεόνασμα κατά το 2011 εκτινάχθηκε στα 158 δις. ευρώ, με τις εξαγωγές της να σημειώνουν αύξηση ρεκόρ κατά 11,4% φθάνοντας για πρώτη φορά σε αξία το 1 τρις. ευρώ.
Τα κέρδη που καταγράφει η Γερμανία στο εμπορικό της ισοζύγιο δεν υπάρχει αμφιβολία ότι αντανακλούν την βελτίωση της θέσης της στο πλαίσιο του ανταγωνισμού έναντι των υπόλοιπων ευρωπαϊκών χωρών, συμπεριλαμβανομένης και της Γαλλίας. Είνασι με άλλα λόγια τα ελλείμματα των υπόλοιπων ευρωπαϊκών χωρών. Η αυξανόμενη απόκλιση που καταγράφεται δείχνει σε πόσο πήλινα πόδια στηρίζεται το φλερτ Γαλλίας – Γερμανίας, στη βάση του οποίου στηρίχθηκαν οι περισσότερες κρίσιμες αποφάσεις της ΕΕ το 2011. Τυχόν αναθεώρηση επομένως αυτής της πολιτικής συνεργασίας, όπως με τα βεβαιότητας θα συμβεί αν κερδίσει τις εκλογές ο υποψήφιος των σοσιαλιστών, Φρανσουά Ολάντ, ας μην μας εκπλήξει…

sofokleous10.gr