Σιωπή για την θητεία...

Toυ Τάκη Μίχα Πρόσφατα έγινε μια αύξηση της φορολογίας ενάντια στην οποία διαμαρτυρήθηκαν μόνο τα κόμματα της (μη φασιστικής) Αριστεράς δηλ...

Toυ Τάκη Μίχα

Πρόσφατα έγινε μια αύξηση της φορολογίας ενάντια στην οποία διαμαρτυρήθηκαν μόνο τα κόμματα της (μη φασιστικής) Αριστεράς δηλαδή η ΔΗΜΑΡ και ο Συνασπισμός. Αντιθέτως και παραδόξως τα «φιλελεύθερα» κόμματα της Δεξιάς που κατά τα άλλα βρίσκονται στα οδοφράγματα κάθε φορά που εξαγγέλλεται και η πιο μικρή αύξηση φορολογίας αυτή την φορά σιώπησαν. Πρόκειται για...
την αύξηση της στρατιωτικής θητείας κατά τρεις μήνες.
Η υποχρεωτική θητεία όπως είναι γνωστό αποτελεί μια μορφή φορολογίας σε είδος που πλήττει μια συγκεκριμένη πληθυσμιακή ομάδα: τους κληρωτούς που αναγκάζονται να καταβάλλουν ένα συγκεκριμένο αριθμό εργατοωρών χωρίς να αμείβονται. Είναι μια ιδιαίτερα άδικη μορφή φορολογίας διότι επιβάλλεται μόνο σε μια συγκεκριμένη πληθυσμιακή ομάδα: τους νέους άνδρες (ηλικίας 18-24 ετών) ενώ δεν επιβάλλεται σε άλλες (γυναίκες, μετανάστες). Αύξηση λοιπόν της θητείας κατά τρεις μήνες σημαίνει αύξηση της φορολογίας σε είδος μετρούμενο με τον αντίστοιχο αριθμό εργατοωρών στα μέλη μιας συγκεκριμένης ηλικιακής ομάδας.
Ο λόγος για τον οποίο αυξήθηκε η θητεία είναι όπως σωστά υποστήριξε ο Συνασπισμός, επειδή η κυβέρνηση προσπαθεί με αυτούς τους πλασματικούς τρόπους να μειώσει τον αριθμό ανέργων μεταξύ των νέων. Κάτι αντίστοιχο με αυτό που έκανε ο Καραμανλής με το έλλειμμα.
Eτσι ενώ σε όλο τον κόσμο επικρατεί η τάση της κατάργησης της υποχρεωτικής θητείας και της αντικατάστασης της με αμειβόμενη εθελοντική, η Ελλάδα, αναχωρώντας για μια ακόμη φορά από την Ιστορία, ακολουθεί την αντίστροφη πορεία. Ας σημειωθεί εδώ ότι η χώρα μας ήδη έχει το μεγαλύτερο ποσοστό ατόμων σε σχέση με τον ενεργό πληθυσμό μεταξύ των χωρών της ΕΕ που υπηρετεί στις ένοπλες δυνάμεις.
Η συνεχιζόμενη διατήρηση της υποχρεωτικής θητείας εμπεριέχει ένα τεράστιο κοινωνικό κόστος το οποίο επωμίζονται οι κληρωτοί (και οι οικογένειες τους).
Πρώτον το γεγονός ότι κατά την διάρκεια της θητείας τους οι οικογένειες είναι υποχρεωμένες να υποστηρίζουν οικονομικά το μέλος της οικογενείας που υπηρετεί.
Δεύτερον η σημαντική απώλεια των εισοδημάτων που έχει ο κληρωτός κατά την διάρκεια της θητείας του. Αυτή την απώλεια δεν την έχουν ούτε οι γυναίκες ούτε οι μετανάστες.
Τρίτον και πιο σημαντικό απ’ όλα η μείωση του κυριότερου ενεργητικού στοιχείου του ανθρώπινου κεφαλαίου που έχει ο νέος: υης κινητικότητάς του. Σήμερα στην εποχή της παγκοσμιοποίησης και των «στιγμιαίων» οικονομικών ευκαιριών, η απαγόρευση μετακίνησης του νέου για τουλάχιστον ένα έτος αποτελεί καταστροφικό πλήγμα στην κινητικότητά του. Με εξίσου καταστροφικά αποτελέσματα στην μετέπειτα επαγγελματική του καριέρα. Πιστεύει κανείς πραγματικά ότι αν προσφερθεί σε ένα νέο μια θέση εργασίας μετά τις σπουδές του κάπου στο εξωτερικό, ο εργοδότης θα περιμένει ένα χρόνο κρατώντας την θέση ανοιχτή μέχρι να κάνει ο νέος το «καθήκον του προς την πατρίδα» για να τον ξαναπάρει; Επί πλέον έρευνες έχουν δείξει ότι κατά την διάρκεια της θητείας ένα σημαντικό μέρος του ανθρώπινου κεφαλαίου που έχει συσσωρεύσει ο νέος κατά την διάρκεια των σπουδών του αρχίζει να «σκουριάζει». Ούτε αυτό το κόστος στην επαγγελματική τους ανέλιξη το αντιμετωπίζουν οι γυναίκες και οι μετανάστες.
Υπάρχει ένα άλλο κόστος: η μαζική ζήτηση για τριτοβάθμια εκπαίδευση στην Ελλάδα που δεν αντιπροσωπεύει ζήτηση για μάθηση αλλά απλά προσπάθεια αποφυγής του στρατού. Έρευνες που έγιναν στην Γαλλία και αλλού έδειξαν ότι μόλις η υποχρεωτική θητεία αντικαταστάθηκε από επαγγελματικό στρατό μειώθηκε κατά 30% ο αριθμός εκείνων που παρακολουθούσαν τριτοβάθμια εκπαίδευση.
Δυστυχώς η διατήρηση και αύξηση της στρατιωτικής θητείας δείχνει για μια ακόμη φορά ότι όλες αυτές μοδάτες φράσεις που χρησιμοποιεί το πολιτικό κατεστημένο για την ανάγκη βελτίωσης του «ανθρώπινου κεφαλαίου», για την «παγκοσμιοποιημένη κοινωνία της γνώσης» κλπ. αποτελούν κούφιες φράσεις χωρίς κανένα αντίκρισμα. Στην καρδιά κάθε Έλληνα «εθνικουπεύθυνου πολιτικού» κατοικεί ένας λοχίας της περιόδου των Βαλκανικών πολέμων – όλα τα άλλα είναι αέρας κοπανιστός. Από την άλλη πλευρά είναι φυσικά εξαιρετικά ενθαρρυντικό ότι τα κόμματα της (μη φασιστικής) Αριστεράς αρχίζουν να εναντιώνονται στο καθεστώς της δουλοπαροικίας που αντιπροσωπεύει η υποχρεωτική θητεία.