Βαρύ το τίμημα για το PSI...

Από το http://www.attikipress.gr/ -Οι αθέατες πτυχές της συμφωνίας  για το κούρεμα των ομολόγων -Σε μια κλωστή η κυβέρνηση -Σταματούν ...

Από το http://www.attikipress.gr/

-Οι αθέατες πτυχές της συμφωνίας
 για το κούρεμα των ομολόγων
-Σε μια κλωστή η κυβέρνηση
-Σταματούν οι συζητήσεις
για παράταση του βίου της
-Αγκάθι και η αξίωση για νέες υπογραφές των πολιτικών αρχηγών

Οριστική διάσωση της Ελλάδας ή νέα υποταγή της σε μακροχρόνια προγράμματα λιτότητας; Αντιμετώπιση του προβλήματος του δημοσίου χρέους ή ημιτελής λύση που δεν δίνει διέξοδο; Αυτά τα ερωτήματα αποτελούν τις δύο όψεις του νομίσματος που λέγεται PSI, δηλαδή το πρόγραμμα για την ανταλλαγή των ελληνικών ομολόγων.
Οι διαπραγματεύσεις ύστερα από πολλές εναλλαγές αισιοδοξίας και απαισιοδοξίας συνεχίζονται σε νέα βάση με στόχο να έχουν ολοκληρωθεί πριν από τη Σύνοδο Κορυφής της Ευρωπαϊκής Ένωσης την Δευτέρα στην οποία θα...
λάβει μέρος και ο Έλληνας πρωθυπουργός Λουκάς Παπαδήμος. Όλα δείχνουν ότι αναζητείται η «χρυσή τομή» για την οριστικοποίηση της συμφωνίας, μια χρυσή τομή που αφορά όμως αριθμούς, επιτόκια, ποσοστά κουρέματος. Και ως προς αυτή τη διάσταση καλλιεργείται ήδη προ πολλού μια θετική εικόνα για το PSI συνδεδεμένη με την επίλυση του «ελληνικού προβλήματος». Ο τελευταίος που έκανε σχετική δήλωση είναι ο Τσαρλς Νταλάρα, επικεφαλής του IIF, ενώ ο κυβερνητικός εκπρόσωπος Παντελής Καψής μίλησε για «πολύ ευαίσθητο σημείο» στο οποίο βρίσκονται οι συνομιλίες. Ωστόσο, κανείς δεν μπορεί να αρνηθεί -έστω και αν δημοσίως αποφεύγει να το πει- ότι ακόμη και στην καλύτερη περίπτωση το αντίτιμο που θα χρειαστεί να καταβάλει η χώρα και η κοινωνία για την επιτυχή έκβαση των διαπραγματεύσεων για το PSI θα είναι βαρύ, ενδεχομένως και πολύ βαρύ.
Δεν είναι τυχαίο ότι οι δανειστές στην πραγματικότητα πιέζουν ώστε να έχουν συμφωνηθεί και επικυρωθεί τα νέα μέτρα από ελληνικής πλευράς πριν από το «κλείσιμο» του PSI. Τα θέτουν ουσιαστικά ως προϋπόθεση και συνακόλουθα ως προϋπόθεση για την έγκριση της επόμενης δόσης μαμούθ του Μαρτίου.
Η κυβέρνηση του κ. Παπαδήμου κινείται στις συζητήσεις αυτές μέσα σε συγκεκριμένα πλαίσια, όπως προσδιορίστηκαν και στη συνεδρίαση του Eurogroup, αλλά το θέμα που αναδεικνύεται πια είναι αν διαθέτει τις απαραίτητες πολιτικές και κοινοβουλευτικές αντοχές. Η ανταρσία που ξέσπασε και στα δύο μεγάλα κόμματα, με διαφορετικό τρόπο σε καθένα, κατά την ψηφοφορία για το πολυνομοσχέδιο την Τρίτη στη Βουλή επιβεβαίωσε ότι η τριμερής κοινοβουλευτική πλειοψηφία κινείται πάνω σε λεπτό και τεντωμένο σχοινί. Κι αν αυτή τη φορά δεν έσπασε, κανείς δεν μπορεί να προεξοφλήσει τι θα γίνει στην επόμενη κρίσιμη ψηφοφορία. Σημαντικές διατάξεις πέρασαν με οριακή πλειοψηφία ενώ η ρύθμιση για τα νέα ωράρια λειτουργίας των φαρμακείων ναυάγησε και θα πρέπει να επανέλθει σε άλλο νομοσχέδιο και μάλιστα γρήγορα. Το θέμα αυτό παρ' ολίγον να προκαλέσει σοβαρή εμπλοκή με τον υπουργό Υγείας Ανδρέας Λοβέρδο. Βουλευτές τόσο του ΠΑΣΟΚ όσο και της ΝΔ αυτονομούνται στο μεταξύ όχι μόνο για εσωκομματικούς λόγους αλλά και για λόγους που αφορούν την προσωπική πολιτική τους επιβίωση. Την ίδια ώρα οι δημοσκοπήσεις δίνουν τη χαριστική βολή στη κυβέρνηση Παπαδήμου αφού μέσα σε δύο μήνες η απογοήτευση των πολιτών έχει φθάσει σε πολύ μεγάλα ποσοστά και έχει στερήσει την κοινωνική νομιμοποίηση από το σημερινό κυβερνητικό σχήμα.
Το σημαντικότερο συμπέρασμα που προκύπτει πάντως είναι ότι πολύ δύσκολα πια μπορούν να συνεχιστούν οι συζητήσεις και οι διεργασίες για την παράταση του βίου της παρούσας κυβέρνησης πέραν του Απριλίου. Όλοι αντιλαμβάνονται ότι αυτή η συγκόλληση των τριών κομμάτων δεν μπορεί να αντέξει για πολύ , χωρίς τουλάχιστον να έχουν μεσολαβήσει εκλογές που μπορεί μεν να οδηγήσουν πάλι σε κυβέρνηση συνεργασίας αν δεν υπάρξει αυτοδυναμία, αλλά θα είναι προϊόν λαϊκής εντολής.
Επομένως το έργο της κυβέρνησης Παπαδήμου «επανέρχεται» εκ των πραγμάτων στο πλαίσιο της αρχικής συμφωνίας για το PSI και τη νέα δανειακή σύμβαση, που αποτελούν από μόνα τους δυσβάστακτο φορτίο μέσα στις συνθήκες που διαμορφώνονται. Ενδεικτική είναι η στάση που σύμφωνα με πληροφορίες τήρησαν στην εβδομαδιαία συνεδρίαση της Κομισιόν ο πρόεδρος της Ζοζέ Μπαρόζο και ο αντιπρόεδρος Ολι Ρεν. Αμφότεροι υπογράμμισαν σε σχέση με την Ελλάδα, ότι δεν πρόκειται να εγκριθεί το νέο πρόγραμμα στήριξης της χώρας εάν δεν υπάρξει η ρητή δέσμευση των βασικών πολιτικών κομμάτων για την τήρηση όσων το πρόγραμμα θα προβλέπει. Το κλίμα για την Ελλάδα ήταν ιδιαίτερα επικριτικό ενώ ένας εκ των επιτρόπων, ο αρμόδιος για θέματα ενέργειας Γκίντερ Έτιγκερ, έκανε λόγο για φτωχά αποτελέσματα σε σχέση με τις δεσμεύσεις της χώρας μας, παρουσιάζοντας εικόνα χαμένης υπόθεσης με την οποία δεν υπάρχει λόγος να συνεχίσει να ασχολείται η Ευρώπη.
Δοθέντων όλων αυτών η απαίτηση για νέες ρητές δεσμεύσεις αναμένεται να προκαλέσουν και νέους κραδασμούς στο εσωτερικό της χώρας ανάλογους με εκείνους όταν ετέθη το ζήτημα των «υπογραφών» από τους τρεις αρχηγούς που στηρίζουν την κυβέρνηση Παπαδήμου.
Μάλιστα ακόμη εάν το PSI υλοποιηθεί με τον καλύτερο δυνατό τρόπο, παραμένουν ζωηρές οι αμφιβολίες αν το δημόσιο χρέος θα οδηγηθεί, στη μείωση του κατά 100 δισ. ευρώ και την υποχώρησή του στο 120% του ΑΕΠ σταδιακά έως το 2020, επίπεδα που εκτιμάται πως μπορεί να θεωρηθούν βιώσιμα, υπό προϋποθέσεις όμως. Ενδεικτικές του προβληματισμού που επικρατεί για τη βιωσιμότητα του νέου σχεδίου μείωσης του ελληνικού χρέους είναι και οι εκτιμήσεις του επικεφαλής της Deutsche Bank, J. Ackerman ο οποίος, αναφερόμενος στο εάν η συμφωνία με τους ιδιώτες είναι επαρκής για να βελτιώσει την κατάσταση στην Ελλάδα δήλωσε χαρακτηριστικά: «Είναι μια σταγόνα στον ωκεανό».
Άλλωστε εκτός από τα νέα μέτρα για τους μισθούς, τις απολύσεις και τα εργασιακά, η όλη διαδικασία σχετικά με το PSI κρύβει και άλλους σοβαρούς κινδύνους. Κυρίαρχος θεωρείται ο κίνδυνος να μην μπορέσει η χώρα μας να τονώσει την πραγματική οικονομία και να προχωρήσει σε επανασύσταση του παραγωγικού μοντέλου, με αποτέλεσμα η ανάκαμψη να αργήσει και η όποια ανάπτυξη, εντός της προσεχούς δεκαετίας να είναι κατώτερη των προσδοκιών. Σοβαρός είναι επίσης ο κίνδυνος αδυναμίας του ελληνικού πολιτικού συστήματος να βάλει τάξη στα δημόσια οικονομικά και να μην καταφέρει να σταθεροποιήσει την παραγωγή σταθερών πρωτογενών πλεονασμάτων. Ο παράγοντας αυτός που είναι εκ των ων ουκ άνευ πλέον για την ελληνική οικονομία, εφόσον διασφαλιστεί, μπορεί να βοηθήσει στην απορρόφηση αρνητικών σοκ για παράδειγμα στον τομέα της ανάπτυξης, αλλά και την υλοποίηση δραστικών μεταρρυθμίσεων. Με υπαρκτούς αυτούς τους κινδύνους, πολιτικοί και οικονομικοί παράγοντες πιστεύουν λοιπόν ότι παρά το κούρεμα, η Ελλάδα αναλαμβάνει το ρίσκο να εισέλθει και σε μια περίοδο παρατεταμένης πολιτικής αβεβαιότητας και έντονων κοινωνικών αντιδράσεων υπό το βάρος του νέου κύματος λιτότητας, αλλά και απολύσεων που έρχεται.